घर पाडायचेय सल्ला हवाय !

मुंबई ही ज्या सात बेटांची बनली होती. त्यातील एक बेट अर्धेअधिक माझ्या खापरपणजोबांचे होते. असे आमचे वडिलधारी सांगतात. खरे खोटे ठाऊक नाही. आजची पिढी जशी फारसे डोके न लावता व्हॉटसप मेसेजवर विश्वास ठेवते. तसे थोरामोठ्यांनी सांगितलेल्यावर विश्वास ठेवा. असे आमच्या घरचे संस्कार होते. तर ते एक असो. पुढे भारत स्वतंत्र झाला. संस्थाने विलीन झाली. त्यात आमचीही जायदाद गेली. जे थोडंथोडकं उरले ते पुढच्या पिढीत दहा भावंडांमध्ये वाटले गेले. जे माझ्या आजोबांच्या वाट्याला आले ते पुन्हा आठ भावंडांमध्ये वाटले गेले. तेव्हा ही कॅलेंडर छपाई नॉर्मल समजली जायची. लगेच मुंबईच्या वाढत्या लोकसंख्येला आम्हाला जबाबदार ठरवायची गरज नाही. आम्ही ईथले भूमीपुत्र आहोत. परप्रांतीय नाही. हक्काच्या जमिनीवर पीक घेत आहोत.

तर ते ही एक असो. आजमितीला आमची मुंबईत तीन घरे आहेत. हे ही नसे थोडके. हम दो हमारे दो करत दोघांना एकेक घर द्यायचे आणि आपल्याला एक ठेवायचे असा माझा भविष्याचा प्लान होता. पण तो आता डळमळीत होताना दिसतोय. कारण मायबोलीवरची चर्चा.

मायबोलीवर आरे वाचवा म्हणणारया बेगडी(!) पर्यावरणभातप्रेमींवर जहरी टिका केली जात आहे. आधी आपली घरे तोडा, मग दुसरयांचा विकासात घाला खोडा. या टिकेने व्यथित होत आरे धागाकर्ता या नात्याने सुरुवात मी आमचेच घर पाडण्यापासून करायचा विचार करत आहे.

आता प्राब्लेम असा आहे. तीन घरांपैकी एक आहे बाबांच्या नावावर, एक आईच्या नावावर तर एक जे मी माझे म्हणू शकतो ते अजून लोन फिटून माझ्या ताब्यात आले नाहीये. त्यामुळे ते चर्चेतून बादच झाले.

तर आता घर पाडण्याआधी मला आईचे वा बाबांचे घर आपल्या नावावर करावे लागणार. कारण पर्यावरणप्रेमी मी आहे, माझे आईबाबा नाहीत.
आता बाबा काही मला त्यांच्या नावाचे घर देतील असे वाटत नाही. कारण अधूनमधून ते सेटमॅक्सवर बागबान बघताना आढळून येतात.

राहिली आई आणि तिचे घर. ते मात्र आईला भावनिक करत ताब्यात घेता येईल. तर आता याच घराला पाडायचा विचार चालू आहे.

तशी या घराचीही रोचक कहाणी आहे. आजोबांनी आपल्या लाडक्या सूनेला म्हणजे माझ्या आईला म्हटले, तुला एक घर बांधून द्यायची ईच्छा आहे. त्यासाठी दोन पर्याय दोन प्लॉट आहेत. एक स्मशानातून जातो. तर एक झाडाझुडुपातून. काय पाडायचे ते तू ठरव.
स्मशानाचे नाव घेताच आईच्या चेहरयावर स्मशानशांतता पसरली. आमच्याकडे देवापेक्षा भूतांवर विश्वास जास्त. तसेच त्यावेळी मी आईच्या पोटात होतो. तिने विचार केला. स्मशान पाडले आणि त्यातलेच एक आपल्या पोटी निपजले तर... तर.... पण शेवटी जे व्हायचे ते होतेच !

तर ते एक असो, आईने ठरवले समशानात राहण्यात काही शान नाही. आपण झाडंझुडपंच साफ करूया. आणि मग त्याजागी एक टुमदार बंगला उभा राहिला. अवघे पंधरावीस वर्षांचे आयुष्य. नंतर विकासाच्या नावावर तो देखील पाडला. आता त्या जागी पंधरा मजली टॉवर उभा आहे. आणि त्यातला दहावा मजला पुर्ण आमचा आहे.

आता प्राब्लेम असा आहे, तोच दहावा मजला पाडायचा आहे. पण अकरापासून वरच्या मजल्यावरचे रहिवाशी याला नकार देत आहेत. कारण त्यांना असे वाटते की आमचा माळा तोडला तर ते सुद्धा तुटतील.

तर आता त्यांना कसे पटवायचे? त्यांचा कसा होकार मिळवायचा? न मिळाल्यास त्यांच्या घराला धक्का न लावता मी माझे घर कसे तोडायचे? आणि माझ्यावरचा बेगडी पर्यावरणभातप्रेमीचा शिक्का कसा खोडायचा?
कृपया मार्गदर्शन करा _./\._