मित्राचा अपघातात मृत्यू होतो तेव्हा.....

2016  साली या दिवसात आमची दहावीची परीक्षा सुरू होती. आयसीटीचा पेपर संपला होता. शेवटचा फक्त एकच पेपर राहीला होता. आणि मग परीक्षा संपून आम्ही उनाडक्या करायला मोकळे होणार होतो. पण सगळच आपल्या मनासारख होईल तर नशीब हा फॅक्टर आपल्या आयुष्यात नसला असता. त्या दिवशीही आम्ही पेपर सुटल्यावर चर्चा करत शाळेबाहेर पडलो. माझ्या बेस्ट फ्रेंड आदित्यचा मित्र माझ्याच शाळेत होता.तो इंग्लिश मिडीयमला होता आणि मी सेमी इंग्लीशला. त्यामुळे सहसा आमची भेट होत नसे. पण आता परीक्षा सुरू असल्यामुळे झालेल्या पेपरवर चर्चा करत बर्याचदा आम्ही भेटत होतो.त्या दिवशीही असेच पंधरा वीस मिनीटं गप्पा मारत उभे होतो. नंतर पुन्हा भेटू असं म्हणत मी घरी आले. पण हीच आमची शेवटची भेट ठरेल असं मला स्वप्नातही वाटलं नव्हतं. त्याच दिवशी  रात्री अकराच्या सुमारास आदित्यचा मेसेज आला की; आपल्या अथर्वचा  रोड अॅक्सिडंट मध्ये मृत्यू झालाय.
पहिल्यांदा मला वाटलं की तो गंमत करतोय माझी पण पाच मिनीटांनी व्हाॅट्स अॅपवर पण हाच मेसेज आला.मला प्रचंड धक्का बसला.खरं तर या सगळ्यावर विश्वासच बसत नव्हता.अजूनही हे खरं वाटत नाही. ज्याच्याशी मी काही तासांपूर्वी बोलले तो आता या जगातच नाहीये हे पचवणं फारच अवघड होतं. पण तरीही तेच सत्य होतं जे आम्हाला स्वीकाराव लागलं.
अथर्व हा नॅशनल लेव्हलचा सायकलपटू होता.त्या दिवशीही तो मॅचच्या सरावासाठी गेला होता कारण आमची बोर्डाची परीक्षा संपल्यावर तीन दिवसांनी त्याची मॅच असणार होती. साडेआठच्या सुमारास तो प्रॅक्टीस संपवून घरी येत होता .तेव्हा समोरून राॅग साईडने एक टेम्पो आला आणि त्याची धडक बसल्यायाने अथर्व डिव्हायडरवर आपटला.नेहमीप्रमाणे टेम्पोचालक पळून गेला होता. जवळपास तासभर तो रस्त्यावर विव्हळत पडला होता.पण लोकं फक्त नुसतं बघून पुढे जात होती.तासाभराने एका भल्या माणसाने त्याला हाॅस्पिटलमध्ये दाखल केलं .पण तेव्हा उशीर झाला होता.आतिरक्तस्त्रावाने त्याचा मृत्यू झाला होता. अर्धा तास आधी आणलं असतं तर त्याचा जीव वाचू शकला असता असं डाॅक्टर म्हणाले. नंतर त्याला घरी आणल्यावर आम्ही आमच्या मित्राला शेवटचं बघायला गेलो.तेव्हा त्याच्या आईचा आक्रोश बघवत नव्हता.काही वेळापूर्वी परत भेटायच म्हणून सांगितलेला मित्र आता पुन्हा कधीच भेटणार नव्हता.त्याला असं शांत निपचीत पडलेलं आजिबात बघवत नव्हतं. मागच्या वर्षीच्या क्रिडाप्रात्यक्षिकांमधले त्याचे एकेक चित्तथरारक पराक्रम त्याची चेंदामेंदा झालेली सायकल बघून आठवत होते. एकुलत्या एका मुलाच्या अशा अकाली मृत्यूने त्याच्या आईवडीलांना हेलावून सोडलं होतं. हे सगळ सहन मला सहन झालं नाही. म्हणून मी तिथून निघून आले. कारण त्याला अग्नी देताना मला बघवलं नसतं. पण पुढचे पंधरा वीस दिवस फार वाईट गेले. कुठल्या तरी जवळच्या व्यक्तीचा मृत्यू मी पहिल्यांदाच बघत होते. या घटनेला आता दोन वर्ष झाली. पण आजही काही प्रश्न पडतात. ज्याची उत्तरं मला आजवर मिळाली नाहीत.

1.)  लहानपणापासून आत्तापर्यंत शाळेत ; घरात  आपल्याला नेहमी एक गोष्ट शिकवली जाते. "अपघातात सापडलेल्या माणसाची मदत करावी." आतापर्यंत एक दोनदा बाबांबरोबर येताना समोर अपघात झालेला दिसल्यावर जमेल तितकी मदत आम्ही केलीये.अगदी शाळेसमोर झालेल्या अपघातातही त्या स्त्रीला मदत करताना मी अथर्वला पाहिलय. पण जेव्हा त्याला गरज होती तेव्हा मात्र लवकर मदत न मिळाल्याने त्याचा मृत्यू झाला. अगदी चौथीत असताना आम्हाला मराठीत याच आशयाचा एक धडा होता. पण आता तो ही फोल वाटायला लागला आहे.अर्थात यालाही अपवाद असतील .आपल्याकडे कोणाला मदत करावी इतकीही माणुसकी शिल्लक नाही का?

2.) अनेकदा अशा प्रसंगी  'लोकं पोलीसांच नसतं लचांड मागे नको लागायला' म्हणून मदत करणं टाळतात.हे कितपत बरोबर आहे ?

3.) हल्ली व्हाॅट्स अॅप नाहीतर फेसबुकवर अपघाताच्या ठिकाणी उभं राहून काही लोकं सेल्फी काढताना दिसतात.त्यापेक्षा मदत करणं खरंच इतकं अवघड आहे का?

आतापर्यंत मला या प्रश्नांची पटतील अशी उत्तर मिळाली नाहीत. उलट मदत न करण्याची कारणं कशी बरोबर आहेत याचीच स्पष्टीकरणं मिळाली. परवा अथर्वच्या या दुसर्या पुण्यतिथी निमीत्त आमच्या वर्गाने आपापल्या काॅलेजमध्ये  याविषयी पाच मिनीटांचा विद्यार्थ्यांशी संवाद साधला. तेव्हाही थोड्याफार प्रमाणात हीच मानसिकता दिसून आली.त्यामुळे मीच कुठे चुकतेय का ? असा प्रश्न मला आता पडला आहे. तेव्हा मी जर यात चुकत असेन तर मला सांगा.
====================================
तळटीप :- वरील घटना खरी असून त्यात जीव गमावलेल्या मित्राचे नाव बदलले आहे. जर यात मी कुठे चुकत असेन तर मार्गदर्शन करावे.
====================================
तेव्हा झाली ती घटना आम्ही टाळू शकत नव्हतो हेच एकमेव सत्य आहे. पण आता पुन्हा हे घडू नये असं आम्हाला वाटतं .त्यामुळे याबाबतीत अॅट लीस्ट आमच्या माहीतीतल्या लोकांना किंवा राहते त्या एरीयातल्या लोकांना योग्य ती माहिती देणं यासाठी सध्या आमचे प्रयत्न सुरू आहेत.हे आमचं या सुट्टीचं aim आहे.त्यामुळे यात माझं कुठे काही चुकत नाहीये ना हे जाणून घेणं हा धागा काढण्यामागचा माझा उद्देश आहे. ज्यांना ज्यांना याविषयातील माहिती आहे त्यांनी ती शेअर करावी हीच माझी सगळ्यांना विनंती आहे.