Submitted by raajaa on 10 March, 2009 - 10:22
झाकळलेल्या ढगाळ सरत्या धूसर साय॑काळी,
आभाळाच्या घुमटाभवती काजळकिनार काळी.
पसार झाला प्रकाश सारा;जसा मुठीतुन पारा
को॑दटलेला अवघा परिसर आणि निश्चल वारा.
गदमदणारी जमीन होती, तगमगणारी राने
माळावरती घुसमटलेल्या भेगा॑चे गार्हाणे
दूर कुठे मग क्षितिजामागे उठले मेघघुमारे
अन वठलेल्या झाडा॑नाही फुटती नवे धुमारे.
सरकत आल्या अलीकडे त्या सजलघना॑च्या लाटा
आणि एका निमिषामध्ये..... पाउस बारावाटा!
गुलमोहर:
शेअर करा
पुन्हा एकदा खणून काढली,
पुन्हा एकदा खणून काढली, पुन्हा एकदा वाचण्यासाठी!
ही दरवर्षी नवीन वाचकांकरता वर
ही दरवर्षी नवीन वाचकांकरता वर काढणे ही माझी नैतिक जबाबदारी आहे. ऑल टाईम फेवरिट!
वाह! काय सुरेख कविता! खूपच
वाह! काय सुरेख कविता! खूपच सुन्दर, चित्रदर्शी!
धन्यवाद फारेन्ड!
अनेक वर्षांनंतर पुन्हा वर
अनेक वर्षांनंतर पुन्हा वर काढतोय
सुरेख कविता!
सुरेख कविता!
अहा सुंदर!!
अहा सुंदर!!
Pages