सो...... सी यू.....अगेन?

ती मैत्रिणीसोबत आली. छातीत अजूनही धडधड होतंच होतं. आपण योग्य करतोय का? उगाच नसत्या उत्सुकतेपोटी चुकीच्या ठिकाणी तर जात नाहीये ना? बरं नुसती उत्सुकता नव्हती आज तर मैत्रिणीने, मिहिकाने जबरदस्तीच केली होती. गेल्या अनेक महिन्यांपासून मिहिका तिची जवळची मैत्रीण झाली होती. खरंतर मिहिकाचे वागणे, दिसणे, बोलणे पाहून 'आपण अशा मुलींशी मैत्री करतंच नाही' असं पक्कं मत तिने बनवलं होतं. पण हॉस्टेल वरच्या त्यांच्या सहा महिन्याच्या सहवासात मैत्री कधी झाली तिलाही कळले नव्हते.

"हे बघ तू उगाच सॅटरडे नाईटला अशी आंटी सारखी रूमवर बसू नकोस हा.", मिहिकाने तिला डिवचले.

"मी आंटी वगैरे नाहीये. आणि मला बरीच कामं पडलीत. सोमवारी घालायला एक कपडा नसतो मग. तू जाऊन ये ना? मग आपण इथेच पिक्चर बघू. "

"पिक्चर? इथे तुझ्या लाईफचा पिक्चर ब्लॅक व्हाईट झालाय आणि तू पिक्चर काय बघते? ते काही नाही आज तू यायचंच पार्टीला माझ्याबरोबर.", मिहिका हट्टाने बोलली.

"अगं पण माझ्याकडे कपडेही नाहीयेत चांगले.", तिने मिहिकाच्या पार्टी ड्रेसकडे पाहून सांगितलं.

"तू का काळजी करते? मी आहे ना? आपण सर्व करू, तू बस हां बोल.",मिहिका.

"बरं बाई चल, हां. एकदाच हं पण. परत नाही येणार मी तुझ्यासोबत. मला हे असले प्रकार आवडत नाही जास्त." तिने सांगितले.

"एक बार आके तो देख जानी ....." मिहिका खूष झाली.

तिचाच एक ड्रेस तिने स्मिताला दिला. पण स्मिता अगदी सामान्य उंचीची, सामान्य व्यक्तिमत्व असलेली आणि तितकीच साधी राहणारीही. कधी मेकअप वगैरे करणेही जमायचं नाही तिला. 'उगाच कशाला असल्या गोष्टीत वेळ घालवायचा' असं तिला वाटायचं. मिहिका हिच्यापेक्षा उंच, रंगाने सावळी असली तरी स्मार्ट आणि चुणचुणीत होती. तिच्या मेकअप करण्याच्या कलेला स्मिताने अनेकदा मनोमन सलाम केला होता.

आज स्वतःवर प्रयोग होताना पाहून तिला स्पेशल वाटलं. चेहरा उजळ वाटत होता. ते ओठ तसेच ठेवणे, केसांना पोनीमध्ये घट्ट न बांधता मोकळे सोडणे, सारखे त्यांच्याशी चाळा करणे किंवा अगदी तोंडावर येत असताना स्टाईल मध्ये मागे करणे वगैरे तिला काही झेपत नव्हतं. त्यात मिहिका उंच असूनही तिचा ड्रेस अगदीच हिच्या गुढघ्यांपर्यंत येऊन थांबला होता. त्याला सावरत, खाली ओढत चालणं अजूनच अवघड होतं. पुढे काय होणार? या विचारातून बाहेर पडेपर्यंत रिक्षा क्लबसमोर येऊन उभी राहिली होती.

रिक्षावाल्याचे पैसे देत तिने मोठ्या बिल्डिंगकडे पाहिलं. तिथे पोचण्यासाठी मोठ्या रस्त्यापासून किलोमीटरभर तरी आत आले होते ते. त्यामुळे 'गडाचे दरवाजे बंद झालेत' असं फिलिंग तिला आलं. मिहिका तिला सांगत होतीच, हे कर, ते करू नकोस इ. तिनेही हिंदी पिक्चर अनेकवेळा पाहिलेले. त्यानुसार, समोर दारात मोठा रांगडा माणूस सिक्युरिटीसाठी होताच. त्याला पाहून तिला थोडं सुरक्षितही वाटलं. काही झालंच तर याला बोलावू मदतीला, टाईप्स. आत जाताना मात्र थोडी धाकधूक जास्त वाढली. तिच्या आजूबाजूने अगदी गळ्यात पडून जाणारे मुलं-मुली बघून काय मत करावं हे तिलाही कळत नव्हतं. एकदा तिथे गेलं की,'मी यातली नाहीच' म्हणण्यात काही अर्थ नसतो. लॉबीमधून आत जाताना तिने तिथल्या प्रशस्त कमानी आणि इंटेरियर चे मनोमन कौतुक केले.

दोघीही पार्टी हॉल मध्ये गेल्या. क्लबच्या त्या मोठया पार्टी हॉलमध्ये गेल्यावर मिहिकाने तिच्या मित्रांशी ओळख करून दिली. रुबीन, महेश, शान्क्स म्हणजे शशांक. तर त्या 'शान्क्सची' पार्टी होती. अजूनही एकदोन मुली आल्या. एका टेबलाभोवती त्यांनी गप्पा मारायला सुरुवात केली. या अशा ठिकाणी मोठ्या आवाजात चालणाऱ्या म्युझिकमध्ये अनोळखी लोकांशी काय बोलायचे हा तिला प्रश्न पडला. तरीही त्यांनी तिला सहभागी करून घ्यायचा प्रयत्न केलाच. 'तू काय करतेस?', 'ऑफिस कुठे आहे?', 'मूळची कुठली?' असे जुजबी प्रश्न तिला विचारले. तिनेही त्यांना मोजकंच उत्तर दिलं. ज्या शान्क्सची पार्टी होती तो मात्र बराच वेळ फोनवर होता. त्याला तिच्या येण्याने काहीच फरक पडला नव्हता, चांगला किंवा वाईटही. तिनेही त्याला 'हॅपी बर्थडे' इतकंच बोलून मिहिकाशी बोलणं सुरु ठेवलं.

मधेच त्याने सगळ्यांना विचारलं, 'काय घेणार?'. सर्वांनी काही बोलायच्या आधीच तिने सांगितलं,"पाणी ". तो हसला, ती शरमली.

मिहिका तिला म्हणाली,"अरे इथे पाणी असं मिळणार नाही. बाहेर मशीनला बॉटल विकत घ्यावी लागेल. चल मी येते तुला पाहिजे तर. "

स्मिता,"नाही नको, मी कोल्ड्रिंक घेईन मग."

बाकिच्यांनीही त्यांचे ड्रिंक्स सांगितले. त्याने 'ओके' म्हणून चालायला सुरुवात केली. मागून मिहिका त्याच्याकडे पळत आली आणि त्याच्यासोबत चालत राहिली.

"नई है यार?",मिहिका.

"अरे पण इतकं माहित नाही? गांव से आयी है क्या?", शशांक.

"बरं जाऊ दे. फोन आला का 'तिचा'?",

"नाही. नाही यायची ती यार . जाऊ दे. उगाच ब्रेकअप नंतर पण ती येईल अशी काही एक्सपेक्टशन का ठेवायची?" शशांक.

"अरे, पण आपली जुनी फ्रेंडशिप आहे. अशीच वाया गेली?"

"तू पण ना? काय पण 'उच्च' विचार करतेस. चल तुझं 'कोल्ड्रिंक' घेतो." तो उपहासाने बोलला. मिहिका हसली.

तिकडे स्मिताला मात्र चैन पडत नव्हती. एक तर आवरण्यात दोन तास गेलेले आणि यायचं टेन्शन होतंच त्यामुळे दोन-चार तासात काहीच खाल्लं नव्हतं. तिला प्रचंड भूक लागली होती. इकडे काय खायची खास सोय दिसत नव्हती. हे लोक कधी जेवणार हे विचारायची सोयही नव्हती. सगळे एकदम निवांत होते. जोरात चाललेल्या गाण्यांवर पाय हलवत एकाच जागी उभे होते. तिला मात्र त्या दारूचा वास, सिगारेटचा भरलेला धूर, सर्व नको वाटत होतं. पार्टीत 'आपल्या शेजारीच असलेल्या लोकांशी बोलायला ओरडायला का लागतं?' हे तिला पटत नव्हतं. त्यात शेजारी डान्सच्या नावावर चाललेले एकेक प्रकार पाहून मान कुठे करायची तेही कळत नव्हतं. त्यांचे कपडे, ड्रिंक्स, तो वास सर्वच असह्य झालं तिला. त्यांतच मगाशी कुत्सितपणे हसलेल्या शशांकचा चेहरा आठवून तिला स्वतःवरच चिडचिड झाली. आजूबाजूला पाहून तिला आपण चुकीच्या जागी आलोय अशी एका क्षणात अनुभूती झाली आणि ती ताडकन निघाली.

मिहिका आणि शशांक परत आले तेंव्हा स्मिता जागेवर नव्हती.

मिहिकाने रुबीनला घाबरून विचारलेही,"स्मिता किधर है?" त्याने खांदे उडवले.

तिच्या मैत्रिणीची नैतिक किंवा कसलीच जबाबदारी त्याची नव्हती.

तो पुढे बोलला,"वो अचानक निकल गई. मुझे लगा बाथरूम गई होगी."

मिहिकाने ट्रे खाली ठेवून बाथरुमकडे धाव घेतली. तिथल्या सर्व स्टॉलवर ठोकून काहीही प्रतिसाद मिळाला नाही म्हटल्यावर तिने हातातला फोन पहिला. फोनवर अजिबात रेंज नव्हती. फोन घेऊन ती बाहेर येऊन कॉल लावण्याचा प्रयत्न करत होती. समोर तिला शशांक दिसला.

"नाही आत पण?" त्याने विचारले.

तिने मान हलवली. "असं काय करते ही? सांगायची काही पद्धत?"

तिला काळजीत पाहून "तू दुसऱ्या साईडच्या बाथरूममध्ये बघून ये मी बाहेर बघतो" म्हणून तो बाहेर पडला.

इकडे तिकडे बघत असताना, क्लबच्या बाहेरच्या बागेत एका बेंचवर त्याला ती दिसली. त्याने सुस्कारा सोडला. आधी त्याने बाहेरून मिहिकाला कॉल लावला, कॉल लागत नव्हताच.

मग त्याने धावत जाऊन मिहिकाला सांगितले,"ती आहे बाहेर."

ती बाहेर यायला निघाली. शशांक बोलला,"तू थांब इथेच, माझ्यामुळे तुमचा सर्वांचा पण मूड खराब नको. मी तिच्याबरोबर बसतो बाहेर. मला असेही पार्टीत इंटरेस्ट नाहीये आज. "

"कमॉन शान्क्स !" मिहिका बोलली.

"इट्स ओके. आय एम फाईन" बोलून पुन्हा बाहेर गेला घाईघाईनेच.

'ही आता पुन्हा गायब होती की काय?' अशी भीती होती त्याला. सुदैवाने ती अजूनही तिथेच होती. तो धावत तिच्या शेजारी जाऊन बसला. ती एकदम दचकली. तिने वर पाहिलं आणि तिच्या डोळ्यातले टपोरे थेंब त्याला दिसले. केवळ २-४ वाक्य बोललेल्या मुलीला कसे आणि काय बोलणार हा प्रश्न त्याला पडला. ती तशीच बसून राहिली. तोही बराच वेळ बसला.

मग त्याने तिच्या गुढग्यावर हात ठेवून बोलायला सुरुवात केली,"दोन महिन्यांपूर्वी माझं ब्रेकअप झालं माझ्या गर्लफ्रेंडशी." तिने इतका वेळी खाली घातलेली मान वर काढली. तिने त्याच्या हातापासून तिचा पाय बाजूला केला. तो हसला.

"हसलास का?"

"काही नाही. तुला बघितलं तेंव्हाच लक्षात आलं माझ्या तू एक टिपिकल मिडलक्लास मुलगी आहेस."

"मग? व्हाट्स रॉंग विथ दयाट?"

"नथिंग. पण माझा अंदाज बरोबर होता हे कळल्यावर.... "

".... आनंद झाला. बरोबर? मलाही झाला, तू श्रीमंत बापाचा बिघडलेला मुलगा आहेस हे ओळखून. "

"अच्छा? मी श्रीमंत आहे? हा बरोबर ओळखलंस. पण बिघडलेला कशावरून? "

"कशावरून म्हणजे? तुझा अटीट्युड दिसतो ना बोलताना. मघाशी ... पाणी म्हटल्यावर... "

"अच्छा ते? मग क्लबमध्ये कुणी पाणी मागतं का?"

"पण मग तहान लागल्यावर काय करायचं?"

"ड्रिंक्स आहेत ना? "

"म्हणजे आजार एक आणि औषध वेगळंच? मला तहान लागलेली असताना पाणीच लागतं."

"हेच ते मिडलक्लास विचार..."

"असू दे ना? तुला काय प्रॉब्लेम आहे?"

"सॉरी. काहीच प्रॉब्लेम नाहीये. जाऊ दे. पण तू अशी निघून का आलीस?"

"मला तिथे श्वास घेता येत नव्हता. गुदमरल्यासारखं झालं. म्हणून आले. "

"आणि रडत का होतीस?"

ती हळूच बोलली,"मला भूक लागली होती."

"काय SSSSS ?" तो जोरात हसला.

"का ? इतकं काय झालं हसायला?"

"भूक लागली तर खायला घ्यायचे ना? लहान बाळ आहेस का रडायला?"

"साधं पाणी मागितलं तर इतकं हसलास तू. जेवण मागितलं तर सगळे अजून काय बोलले असते काय माहित?"

"हहंम्म...सॉरी. परत नाही हसणार. आत चल, खाऊन घे. "

"नाही मी आत परत जाणार नाहीये. "

"हा काय हट्ट आहे?", तो चिडून बोलला.

"मी बाहेर पडले तिथून तेव्हाच म्हटलं, परत असल्या ठिकाणी पाय पण ठेवणार नहिये. "

"अरे पण जेवणार कुठं मग?"

"रूमवर जाऊन मॅगी खाईन पण इथे खाणार नाही. "

"बरं. मग काय इथेच बसणार पार्टी संपेपर्यंत?"

"हो. चालेल मला. इथे शुद्ध हवा तरी आहे. यु हो अहेड."

" अरे इथे मी होस्ट आहे पार्टीचा."

"मग मी काय करू?"

"काय म्हंजे? मला पटत नाहीये तुला असं एकटीला इथे सोडून जाणं. "

ती हसली,"इट्स ओके" म्हणाली.

मग तोही बसूनच राहिला बराच वेळ. शेवटी तो उठला, म्हणाला,"चल."

"कुठे? मी आत येणार नाहीये."

"खायला जाऊ बाहेर कुठंतरी."

"आता या वेळेला?"

"मग काय? माझी गाडी रुबीनला सांगतो आणायला. मी टॅक्सी ने सोडेन तुला."

ती उठली. "कुठे जाणार? "

"इथून मेन रोडला ढाबा आहे तिथे खाऊ."

दोघेही चालू लागले. त्याने खिशातून सिगारेट काढली आणि पेटवली. तिने त्याच्याकडे एकदा पाहिलं आणि पुन्हा खाली मान घालून चालत राहिली.

त्याने विचारलं,"तू काय करतेस इथे?"

"काय म्हणजे? नोकरी करते, मघाशी सांगितलं की."

"हा सॉरी लक्ष नव्हतं. "

"बरोबर माझ्यासारख्या मुलीकडे कोण लक्ष देणार?"

"तसं नाही. मी जरा टेन्शनमध्ये होतो. "

"ओह ते गर्लफ्रेंडचं?"

"ह्म्म्म..."

"पण तू अशा गोष्टींचा इतका विचार करतोस?"

"म्हणजे काय? का नाही करणार? "

"आय मीन, तुझ्यासारखा मुलगा सेंटी विचार करेल असं वाटत नाही."

"श्रीमंत असले की भावना नसतात का?"

"सॉरी! "

"इट्स ओके. ब्रेकअप नंतर पहिलाच बर्थडे आहे ना म्हणून जरा जास्त वाईट वाटलं."

"आता मला खरंच वाईट वाटतंय रूडली बोलल्याबद्दल तुला."

"मीही तसेच वागत होतो तुझ्याशी, सो फाईन."

"बरं ते जाऊ दे, कसा आहे तो ढाबा?" तिने विचारले.

"ठीक ठाक आहे. एकदा उशिरा मी आणि नुपूर गेलो होतो. चांगला होता." त्याने विचार करत सांगितले.

"नुपूर कोण?"

"...... "

"ओह तीच का ती? सॉरी आज सर्वच चुकीचे प्रश्न विचारतेय."

दोघेही चालत ढाब्यापाशी येतात. बाहेरच एका टेबलवर बसतात. ती मेनूकार्ड बघते. तो फोनकडे बघत बसतो अजूनही.

"४ रोटी, पनीर बटर मसाला, डाळ फ्राय, जीरा राईस", तिने ऑर्डर दिली.

"और कुछ मॅम? वेटरने विचारले.

"हां रोटी, बटर रोटी. आणि पेप्सी २. पाणी थंड." तिने लिस्ट संपवली.

तिची ऑर्डर किती वेळ चालू आहे ते बघून त्याने शेवटी फोनमधून मान वर काढली. तिने काय काय मागवलंय ते ऐकून हसला.

"आता काय झालं?" तिने विचारलं.

"पनीर बटर मसाला ! जेवणाची चॉईस पण एकदम सूट करते तुला.. यू आर सो टिपिकल."

ती चिडली. "पण मला आवडत असेल हे सर्व तर? बाकी लोकांचं मला काय करायचंय?"

"बरं जाऊ दे. ......" त्याने वेटरला हाताची दोन बोटे वर करून परत बोलावलं.

"एक चिल्ड बियर लाना" त्याने सांगितलं.

तशी ती एकदम उठली. "काय झालं?" त्याने विचारलं.

"हे बघ तू ड्रिंक घेणार असशील तर मी जाते माझी मी आताच. उशिरा जाण्यापेक्षा आता गेलेलं बरं. "

"अरे पण बियर हे काय 'ड्रिंक' आहे का?", त्याने विचारलं.

"माझ्यासाठी आहे. म्हण 'सो टिपिकल'... ", ती चिडून बोलली.

त्याने घड्याळ पाहिलं, ११ वाजले होते. त्याने मग वेटरला 'कॅन्सल कर दे' असं सांगितलं. ती बसली.

"तू फारच बोअर आहेस." त्याने तिला म्हटल्यावर ती परत उभी राहिली.

"बरं.... तोंड बंद करूनच बसतो. बास? " त्याने मस्करीत म्हणलं. ती हसली.

लवकरच जेवण आलं आणि तिने ताव मारायला सुरुवात केली. तो तिच्याकडे बराच वेळ बघत राहिला. मधेच ब्रेक घेत तिने त्याच्याकडे पाहिलं आणि विचारलं,"खा की. काय झालं?"

"नाही जेवण संपलं तर अजून रडशील. म्हणून थांबलोय." तो हसत बोलला.

तिने त्याच्याकडे दुर्लक्ष करत पुन्हा खायला सुरुवात केली.

"तू डाएट वगैरे काही करत नाही का?" त्याने तिला विचारलं.

"कशाला? मी काय इतकी जाड नाहीये." ती वैतागून म्हणाली.

"हो, पण बिनधास्त बटर घेऊन २-३ रोटी, राईस खाणारी मुलगी मी बरीच वर्षं बघितली नाही. तू पहिलीच."

"पाहिलंस ना आता? जेव मुकाट्याने." ती चिडून भात खात बोलली. त्यानेही मग थोडा भात खाऊन घेतला.

तिने बिल भरायला पर्स काढली तर तो म्हणाला," आज माझा बर्थडे आहे अजून. आजची पार्टी माझीच."

तेंव्हा तिच्या लक्षात आलं, त्याचा वाढदिवस आहे हे आपण पूर्ण विसरून गेलोय. तिने मग पुन्हा आईस्क्रीम मागवलं आणि 'याचे पैसे मी देणार' हेही सांगितलं.

बाहेर थंड हवा होतीच. आईस्क्रीम खाऊन बाहेर पडले तशी तिला अजून थंडी वाजू लागली. तिच्या त्या छोट्या, बिनबाह्यांच्या ड्रेसचा तिला राग येऊ लागला. ती आपल्या तळहाताने दंड चोळू लागली. तो तिच्याकडे पाहून पुन्हा हसला. "आता काय झालं?" तिने विचारलं.

"जमत नाही तर मग असले ड्रेस का घालायचे?" त्याने विचारलं.

"घातला कधीतरी, चूक झाली. परत नाही घालणार ! चिडचिड नुसती! "

त्याने तिला आपले जॅकेट काढले आणि "घे " म्हणून सांगितले. तिने मानेनेच दिला.

त्यानेही मग पुन्हा घालून घेतले. फोनवरून त्याने कॅब साठी कॉल केला.

"दहा मिनिटात येत्ये कॅब" त्याने तिला सांगितलं. तिने मान हलविली.

"तुझा कोणी बॉयफ्रेंड नसेलच?" त्याने तसे विचारल्यावर ती पुन्हा चिडली.

"हो नाहीये. कारण मी मिडलक्लास आहे. बरोबर ना?"

"अरे चिडते काय? तो असता तर तू एकटी कशाला आली असती, म्हणून विचारलं. मी काय एव्हढा वाईट वागलो का इतका वेळ? "

तिच्या हे ध्यानातच आलं नव्हतं.

नरम आवाजात ती बोलली,"सॉरी. तुझं का ब्रेकअप झालं म्हणे?"

"असंच काहीतरी. जाऊ दे ना ते. " त्याला बोलायचं नव्हतं.

"बाकी घरी कोण असतं?", तिने विचारलं.

"बहीण, भाऊ आई वडील सगळे आहेत."

"अच्छा? मग इथे काय करतोयस? त्यांच्यासोबत जायचं ना? का बोलत नाही त्यांच्याशी पण?"

"त्यांनी काल रात्रीच केलं सेलिब्रेशन, आज मित्रांसोबत जाणार म्हणून."

"ओह ओके."

"पैसे असले की नाती नाहीत असं असतं का? आख्खी फॅमिली तेव्हढीच क्लोज आहे मला."

"अरे चांगलंच आहे की. मी असंच विचारलं."

त्याने सिगारेट काढली. ती पेटवणार तेव्हढ्यात तिने,"लगेच ओढलीच पाहिजे का?" असं विचारलं.

"तुम्ही मुली जरा नीट बोललं की लगेच एकदम 'आई' टाईप होता. एकदम कॉमन मॅन मेन्टॅलिटी. दारू पिऊ नको, सिगरेट ओढू नको. तू कोण माझी मला ऑर्डर देणारी? " त्याचा आवाज ऐकून ती गप्प बसली. समोरून येणाऱ्या कॅबच्या उजेडात तिच्या डोळ्यातलं पाणी त्याला दिसलं.

दोघेही कॅब मध्ये बसले. त्याने तिच्या रूमचा पत्ता द्यायला सांगितलं. दोघेही गप्प बसून राहिले रूमवर पोहोचेपर्यंत. त्याने तिला खाली उतरु दिले. तोही मागून उतरला. तिच्यासमोर जाऊन उभा राहिला.

त्याने हात पुढे केला आणि 'थँक्स' म्हणाला. तीही मग हात मिळवून 'ओके' म्हणाली.

"गेले काही दिवस खूप त्रास होत होता या ब्रेकपचा. आजचा दिवस कसा जाईल भीती होती. 'तिच्या'शी रिलेटेड कुठल्याही व्यक्तीबरोबर थांबायची इच्छा नव्हती. पण एका अनोळखी व्यक्तीबरोबर अशी एक संध्याकाळ गेली. कशी होती यापेक्षा ती सरली हे बरं झालं. सो थँक्स ! ", तो मनापासून बोलला.

ती बोलली," आजपर्यंत मीही अशी कुठे क्लबला गेले नव्हते. तिथलं वातावरण बघून परत जाईन असं वाटत नाही. त्या अशा एका वेगळ्या दिवसाची आठवण म्हणून तू नक्कीच राहशील. पण इतक्या परक्या आणि माझ्यापेक्षा इतक्या वेगळ्या माणसासोबत एक संध्याकाळ सरली. मी घरी नीट पोचले इतकंच बास आहे."

त्याने एक मिनिट थांबून विचारलं,"सो... सी यू..... अगेन?

"सी यू नेव्हर. ", ती एकदम बोलली.

त्याचा चेहरा एकदम उतरला.

ती घाईने बोलली," अरे ऐकून घे. तू मला सांग किती वेगळे आहोत आपण. "

तोही हा विचार करून तो हसला.

ती बोलत राहिली, "आजची रात्र, अशी परिस्थिती निर्माण झाली म्हणून तू माझ्याशी आणि मी तुझ्याशी बोलले. नाहीतर तू तरी माझ्यासारख्या मुलीला इतकं एन्टरटेन केलं असतंस का? "

त्याने मान हलवली.

ती पुढे बोलली, " ती परिस्थिती पुन्हा ती कधी येईल असं वाटत नाही. सो, मला नीट आणून सोडलंस, थँक्स. आणि सी यू नेव्हर."

तोही मग निवळला.

तिचा पुढे आलेला हात आपल्या दोन्ही हातात घेऊन एक क्षण पकडला आणि म्हणाला,"सी यू नेव्हर डियर". तीही थोडंसं हसली. तो कॅब मध्ये जाऊन बसला. तिला कॅबच्या खिडकीतून त्याने 'बाय' केले आणि ती वळली.

एक गोष्ट सुरु व्हायच्या आधीच संपली होती.

विद्या भुतकर.
https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/