Submitted by सत्यजित... on 30 January, 2017 - 14:26
ओंजळीने ती जसा झाकून घेते चेहरा...
का कसा ठावूक नाही,लाल होतो मोगरा!
मोकळ्या केसांतुनी बहरून येतो केवडा...
अन् बटांचा जीवघेणा पीळ दिसतो कोबरा!
आरसा घायाळ होतो ती जशी डोकावते...
केवढी नाजूक आहे,हीच का ती अप्सरा!
ओठ ओठांनी स्वतःचे घट्ट मिटते सारखी...
खेचतो भोळ्या जिवाला पाकळ्यांचा भोवरा!
काय सांगू केवढी असते सुगंधी भेट ती?
ती फुलांची पाहुणी अन् मी फुलांचा सोयरा!
—सत्यजित
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
मस्त......आवडली.
मस्त......आवडली.
ती फुलांची पाहुणी अन् मी
ती फुलांची पाहुणी अन् मी फुलांचा सोयरा! >>>>
क्या बात है !
खुप छान लिहिलय....आवडली
खुप छान लिहिलय....आवडली
धन्यवाद!
धन्यवाद!
सुपर्ब !!
सुपर्ब !!
अत्यंत उत्कृष्ट आणि शानदार गझल !!
दिल खुश झाला !!
शार्दूलजी धन्यवाद!
शार्दूलजी धन्यवाद!
कडक अत्यंत उत्कृष्ट...!
कडक अत्यंत उत्कृष्ट...!
"काय सांगू केवढी असते सुगंधी
"काय सांगू केवढी असते सुगंधी भेट ती?
ती फुलांची पाहुणी अन् मी फुलांचा सोयरा!"
या ओळी मस्तच !!
धन्यवाद अक्षयजी,मीनलजी!
धन्यवाद अक्षयजी,मीनलजी!
Apratim
Apratim
धन्यवाद Kally!
धन्यवाद Kally!