मलेशिया - काय पाहावे - माहिती हवीय

फॉर्म १४A मध्ये short term multiple entry असे नमूद करायला जागा सापडत नाहीये.

(साधना या धाग्यावरील या अस्थानी पोस्ट्स बद्दल सॉरी, पण इतक्या साध्या गोष्टीसाठी अजून एक धागा काढायची इच्छा नव्हती)

सिंगापूर मधून ट्रेन/बस मलेशियाला जाणे सोयीचे आहे का ?

सिंगापूर ते क्वालालांपुर बस आहे. 8,10 तासाचा प्रवास आहे..चेक पॉईंट ला बराच वेळ लागतो असे ऐकून आहे..

साधना डॉलर्स न्या तेच सेफ राहील , बाकी इंटर्नॅशनल डेबिट / क्रेडीट कार्डही चालत असावेत.

भारतीय रुपये नेऊ नका , बर्‍याच जणांनी घेणं बंद केलयं , उगाच अडकुन पडाल. कार्डावर थोडासा चार्ज लागेल पण ते जास्त सेफ असेल. आणि सोबत किमान ५००- १००० डॉलर्स तरी नक्की ठेवा.
नवीन नोटांविषयी फारशी माहिती नाही.

माधव तुम्ही तिथे जाऊन रिग्गीट बदलून घ्या लिहिलेत पण तिथे आपले भारतीय चलन न्यावे कि डॉलर्स? >>> रुपये. डॉलर्स घेताना पण लॉस होतोच आणि विकताना पण.

पण आता या ५००/१००० च्या गोंधळात काय होईल याची कल्पना नाही.

hdfc सारख्या बँका नेहमीच्या डेबीट कार्डावर परदेशी खरेदीची सुविधा उपलब्ध करून देतात. ती सुविधा पण मलेशीअन करंसी खरेदी करण्यापेक्षा स्वस्तच पडते. सध्याच्या परीस्थितीत तो पर्याय जास्त सुरक्षीत वाटतोय मला.

एच डी एफ सी रिगालिआ कार्ड बेस्ट. आहे सर्व देशांत चालते. लिमिट भरपूर आहे.

आय सी आय सी आय पण एक कार्ड बनवून देते युरो भरून. त्याची चौकशी करा. माझ्याकडे ठाण्यातला
ट्रावल एजन्सीचा पत्ता फोन आहे देउ का त्यांच्याक डे बरोबर सल्ला मिळेल. व ते करून देणारी माणसे पण आहेत. फोन चे पण नवे कार्ड लागेल. जी पी एस अतिशय उपयुक्त आहे.

भारतीय रुपये नेऊ नका , बर्‍याच जणांनी घेणं बंद केलयं , उगाच अडकुन पडाल. कार्डावर थोडासा चार्ज लागेल पण ते जास्त सेफ असेल. आणि सोबत किमान ५००- १००० डॉलर्स तरी नक्की ठेवा.
नवीन नोटांविषयी फारशी माहिती नाही.>>>

सिंगापुर मधले मेजर करन्सी चेंजरनी आजुनही रुपये बदलायचे बंद केले आहे. रुपये - अमेरिकी डॉलर - रिंगिट पेक्षा केर्डीट कार्ड बरे पडते. फक्त क्रेडीट/ डेबिट कार्ड बाहेरच्या देशात चालते की नाही ते चौकशी करा.

हॉटेल बुकिंग केलय तिथे वायफाय आहे, त्यावरून व्हॉ ऍ वगैरे वापरून घरच्यांशी संवाद साधता येईल. तसेही दिवसभर काही बोलत बसणार नाहीय त्यामुळे कॉलिंग कार्डच्या भानगडीत पडणार नाही. >>> तुम्हाला लोकल कॉल करायचे नसतील तर हा बेस्ट उपाय आहे . आम्हीही मागे एका ट्रीप मध्ये घेतलेले कार्ड जबरदस्तीने संपवलेलं . यावेळी ट्रीप ला जाताना आई आणि नणंदेला सांगूनच ठेवलं होतं , त्यामुळे फक्त रात्रीच खुशालीचा वॉ. आ. कॉल व्ह्यायचा.

वा ! खूप छान माहिती मिळाली.

मी पण ऑगस्ट मध्ये मलेशियाला जाऊन आले. आम्ही कुआला लम्पूर ला उतरल्यावर लगेच बाय रोड पेनांग ला गेलो होतो. तो रस्ता ही ४-५ तासाचा आहे पण प्रवास नाही जाणवला रस्ते आणि बसेस उत्तम. आदल्या रात्री नीट झोप न झाल्याने मी बस मध्ये झोपून गेले होते.
पेनांग शांत आणि निवांत आहे. कुआला लम्पूर थोडे गर्दीचे ठिकाण आहे. तिथे आम्ही चायना टाउन मध्ये राहिलो, तिथे ५५ रिन्गिट मध्ये के एल ट्रिप साठी हॉप इन हॉप ऑफ अशा बसेस आहेत. म्हणजे त्यांचा त्या बसेस सतत फिरत असतात. आपण एकदा काढलेले तिकिट २४ तास व्हॅलिड असते. त्यांची ती बस बोर्ड केली की त्यांनी आयडेंटिफाय केलेली बघण्यासारखी असलेली ठिकाणं येतात त्या अगोदर त्याबद्द्ल ची माहिती अनाउन्स होते आपल्याला इंट्रेस्टिंग वाटलं तर उतरून ती जागा पहायची, आणि नेक्स्ट हॉपिन्हॉपॉफ मध्ये बसायचं..
आम्ही आदल्या संध्याकाळी तिकिट काढलं मग फिरून काय काय पाहण्याजोगं आहे ते नोंदवून घेतलं, ट्विन टॉवर मात्र त्या रात्रीच पाहिले. आत गेलो नाही, बाहेरून पाहिले.. कारण त्याची तिकिटे अर्ध्यातासात संपतात आणि ते देतिल त्या स्लॉट मध्येच तिथे जावे लागते ते पण १५ मिनिटं, त्यातून त्या दोन टॉवरला जोडणारा जो ब्रिज आहे तिथवरच प्रवेश आहे. सो आम्ही तो बेत रद्द केला. घर पोच तिकिटं होती $६० (यु एस) मग आम्ही बेत रद्द केला. दुसर्‍या दिवशी नोंदवून घेतलेली ठिकाणं पाहिली, एक म्युझियम, बर्ड आयव्हरी वगैरे. मग के एल टॉवर ला गेलो. पण आम्हाला ऑबझर्वेशन डेक पर्यंत जाऊ दिलं.. तो ही टॉवर चिक्कार उन्च आहे. आणि तिथे अनलिमिटेड वेळ थांबता येते.
जेन्टिन्ग हायलँड मला अजिबात आवडले नाही. तिथे वर जाताना रोप कार चाच काय तो थरार आहे, बाकी सर्व एका बंदिस्त इमारतीत आहे. बाहेरच्या थीम पार्क चे काम सुरू असल्याने ते ही काही पाहता आले नाही.
बत्तु केव्हज पाहिल्या पण ढिगभर जिने चढून गेलो आणि आता फक्त मुरूगन (बहुतेक) त्यांचं मंदिर आहे वर.. मला बोर झालं. खाण्याचे हाल झाले माझे ( कारण मी होतकरू मासे खाऊ आहे, मटण चिकन नाही खात)