अट्टाहास कशाला ना
नेहमीच चांगलं दिसण्याचा?
दहा छान फोटो काढून
एकच फेसबुकवर टाकण्याचा?
दिसायचं कधीतरी आहोत तसेच
आणि लोकांनाही बघू द्यायचं.
अट्टाहास कशाला ना
सर्वांच्या बरोबरीने प्रमोशनचा?
बाकीचे थांबले म्हणून
आपणही उशिरापर्यंत थांबण्याचा?
जायचं निघून वेळ झाल्यावर
आणि बोलू द्यायचं बोलणाऱ्याना.
अट्टाहास कशाला ना
घर टापटीप ठेवण्याचा?
कोणी येईल म्हणून
दर थोड्या वेळाने केर काढण्याचा?
बसू द्यायचं येणाऱ्याना पसाऱ्यात
आणि रमून जायचं फक्त गप्पात.
अट्टाहास कशाला ना
नेहमीच हसत राहण्याचा?
कितीही आतून तुटले
तरी ताठ उभे राहायचा?
दिसू द्यायचं डोळ्याखालचं वलय,
घ्यायचा एखादा आधाराचा हातही.
अट्टाहास कशाला ना
सुगरण बनण्याचा?
पाहुणे येणार म्हणून
पहाटे उठून स्वयंपाक करण्याचा?
जळू द्यायची एखादी फोडणी,
करू द्यायची नवऱ्याला म्यागीही?
अट्टाहास कशाला ना
आदर्श मुलं वाढवायचा?
हे करू नये, ते होऊ नये
म्हणून सारखे जपण्याचा?
पडू द्यायचं त्यानांही कधी,
दयायचा उभं राहायला धीरही.
अट्टाहास कशाला ना
प्रत्येक नातं टिकवायचा?
स्वत:चं मी पण सोडून
सगळं देऊन टाकण्याचा?
सोडू लावायचं थोडं त्याला,
मागून घ्यायचं त्याच्याकडूनही.
अट्टाहास कशाला ना
सतत सर्वांगीण बनायचा?
'कसं जमतं गं तुला?'
असं म्हणवून घ्यायचा?
असू द्यायचं एखादं व्यंगही,
जगायचं फक्त आपलं आपल्यासाठी
सोडून सर्व अट्टाहास !
विद्या भुतकर.
माझे फेसबुक पेज: https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/