तहान

आजुबाजुला कुणीच दिसत नव्हतं. अगदी सावली सुद्धा..! ती सुद्धा पायाखाली घुटमळत होती. वर आभाळाकड पाहील की आपोआप डोळे छोटे व्हायचे मध्येच वाऱ्याचा एखादा गरम झोत यायचा त्याने जीवाची अजुनच लाही लाही व्हायची. एखादी वावटळ स्वतःच भोवती गिरक्या मारताना दिसायची पार खालून वर अभाळा पर्यन्त जायची. त्याचा सूसू आवाज अजुनच मनाला कावर बावर करायचा. पण बुडख्या डोंगर तसाच शांत उभा दिसायचा एखाद दुसर झाड़ त्याच्या अंगा खांद्यावर खेळायच पण वैशाख सुरु झाला की त्याची पण हाडच राहायची, मग कुणीतरी वाडीतल त्याची एखाद फांदी तोडून न्यायच सरपणाला.
तिथ पुढ लींब बाबाच्या झाडाला थोड़ी पान होती. मध्येच एखाद पाखरू, कावळा उडायचा त्याच्यावरून.
एखाद टिट्वि पण मध्येच आवाज करत जायची. टिट्विला अंड दयायच असेल तर पाण्याजवळच्या जमिनीवर देते अस म्हणतात. दुरुन गाडी गेली की तिच्या इंजिनाचा आवाज बराच वेळ ऐकू यायचा. सार चित्र गणु डोळ्यात साठवत होता. आणि त्याची पावल
झपाझप पडत होती.त्याच्या घशाला कोरड पडली होती; पायाखाली विस्तव पेटला होता, गण्याच्या मनात आल आपल् पाय यवढ पोळतात जमीनीला किती भाजत आसल. लाम्बवर पाहील की जमिनीची वाफ होताना दिसायची त्याला. पण थोड़च अंतर राहील होत, इथून पुढे खाली उजव्या हाताला वळाल की विहीर आहे. तिथे असत थोड़ पाणी. कुणी पाहू नये म्हणुन त्याला घाई होती.
विहिरी ला होत थोड़ पाणी. त्याने एक आवंढा गिळला.
तो पुढे जाणारच तर 'अय होतोस का माग?'
वरच्या आळीतला मारुतिचा आवाज! तसा गणु चपापला आणि गपचुप माग झाला
"किती वेळा सांगायच रे तुम्हाला?एकदा सांगितलेल डोक्यात जात नाही का? चालला पाणी आणायला, निघ इथून, फटकावल नाहीतर"
तसा तोंड बारीक करून गणु माघ निघाला.
घशाला पडलेली कोरड त्याला हलु देईना तो तसाच लांब उभा राहून बघत बसला. मारुति खाली उतरला आणि गलासान पाणी भरून घेतल आणि गेला.
थोड़ पाणी राहील होत खड्डयात.
गणु ला थोड बर वाटल, तेवढ पाणी बास होत घसा ओला करायला. गणु परत विहीरिकड निघाला एवढ्यात एक कुत्र आल विहिरीच्या कडेला, धापा टाकत. एक- दोन उडीत ते पाण्याजवळ . आता कुत्र पाणी पिणार हे ओळखून गणु ओरडायला लागला
त्याला हकलवत होता पण ते कुत्र तसच पुढ गेल. गणुचा संयम सुटत चालला होता. कुत्र्याने पाणी पिल तर आपल्याला पाणी नाही म्हणुन गणुन मोठ्ठा दगड हातात घेतला. कुत्र्याने पाण्याला तोंड लावल तस गणुन दगड जोरात उगारला. पण त्याचा हात तिथच थांबला. त्यानं दगड टाकून दिला, आणि घरच्याला निघाला...