गप्पा ३ - ईन्क्रिमेन्ट

Submitted by ऋन्मेऽऽष on 23 April, 2015 - 16:05

एप्रिल आटोपत आला तरी हातात लेटर मिळायची चिन्हे दिसत नव्हती तेव्हाच अंदाज आलेला. यावेळी ईन्क्रीमेंटला नक्की कात्री लागणार.

आकडे जाहीर झाले. ए ग्रेडला १४ टक्के, बी ग्रेडला १२ टक्के आणि सी ग्रेडला ८ टक्के.. एवढा सोपा हिशोब होता. त्याखाली एक ‘डी’ ग्रेडही होता, पण तो क्वचितच कोणाला मिळायचा. ज्याला मिळाला त्याचे कंपनीतले दिवस भरले असे समजायचे. मला तो मिळण्याचा प्रश्नच नव्हता, पण वर्षभर एवढी(?) घासल्यानंतर ‘सी’ ग्रेड जरी मिळाला असता तरी मीच नोकरीला लाथ मारून बाहेर पडलो असतो. निदान मनोमन विचार तरी तसा केला होता. पण ‘बी’ ग्रेड आला. सोबत सांगण्यात आले की यंदा फारच कमी लोकांना ‘ए’ आणि ‘बी’ ग्रेड देण्यात आला आहे. लकी यू. कामावर खुश आहोत आपण तुझ्या.

पण अगदी माझ्या शेजारी बसणार्‍या मित्राला.. अंह, कलीगला, ए ग्रेड मिळाला, हे माझ्यापासून लपून राहिले नव्हते. बघितला तर फरक फक्त दोन च टक्यांचा.. पण त्या दोन टक्क्यांसाठी जीव तुटत होता. स्साला वर्षभरात त्याने असे काय जास्तीचे तीर मारले होते ते उमजायला मागत नव्हते. आणखी एक होता, तो ही जवळच बसायचा. माझ्यापेक्षा फक्त एक वर्ष सिनिअर. त्याचे प्रमोशन झाले होते. हक्क होता त्याचा, पण रुबाब असा दाखवत होता जणू माझ्यासारख्यांचा बॉस झाला होता. नशीब!, असे काही नव्हते. नाहीतर फार अवघड झाले असते. डिजाईन ईंजिनीअरचा सिनिअर डिजाईन ईंजिनीअर झाला होता. फक्त सिनिअर झाल्याची पोचपावती. बाकी काही विशेष हक्क अधिकार नाहीत. तरीही उगाचच उडत होता. त्याच्याशी हात मिळवणारे उगाचच मलाही डिवचून जात होते. काय मग, तुला नाही मिळाले प्रमोशन!? अरे माहितेय नाही मिळाले, तरीही उगाचच! काय अर्थय या प्रश्नाला? ज्याला मिळाले होते तो उद्याही तेच काम करणार होता जे आज करतोय. तर मग नाही मिळाले मला. त्यात काय एवढे. मिळेल पुढच्या वर्षी. नाहीतर निघून जाईन नोकरीला लाथ मारून..

पण ती तर सी ग्रेड मिळाल्यावर मारून जाणार होतो..

ठिकाय! पण साल्यांना लेटर सुद्धा फ्रायडेलाच द्यायचे होते. वीकेंड खराब झाला पुर्ण.. काय करणार होतो हे दोन दिवस. आत्मपरीक्षण?

घंटा आत्मपरीक्षण! पोहे घश्याखाली उतरत नव्हते. चहा मात्र दोनदा उतरला. तसा मग मीच खाली उतरलो. विचार केला नाक्यावर एक फेरफटका मारून यावा. सिगारेटच्या टपरीवर चार घटका थांबावे. जगातल्या सार्‍या चिंता आपल्या डोक्यावर ओढून काही चिंतातूर जीव तिथे फुंकत पडलेले असतात. त्यांना बघावे. स्वताच्या चिंता काय त्यापेक्षा मोठ्या नाही म्हणत हलके व्हावे. तर वाटेत ग्रीन पॅराडाईज अपार्टमेंट लागले. पार्किंगमध्ये इम्पोर्टेड गाड्या आणि सभोवतालच्या ‘थोड्याश्या’ मोकळ्या जागेत खेळणारी मुले. पायात बूट, अंगावर टी-शर्ट, डोक्यावरची टोपी. सारेच ब्रांण्डेड. हातात घड्याळ घालून क्रिकेट खेळणारी मुले. म्हटले, यांच्या बापाने रग्गड पैसा कमावलेला दिसतोय जे यांना कश्याची चिंता नसावी. आपला बाप नाही कमावू शकला तर आपण नोकरी करतोय.. नोकरीची आठवण झाली आणि पुन्हा ते दोन टक्के कमीचे इन्क्रीमेंट डोके भंजाळून गेले. त्याच आठवणीने जीव जाळण्यापेक्षा ते द्रुश्य नजरेआड करत पुढे सरकलो.

पुढच्या कंपाऊंडमध्ये काम चालू होते. इथेही अशीच एक गगनचुंबी ईमारत माझा जीव जाळत उभी राहणार होती. पण तुर्तास तिथे कामगारांच्या पोरांचा दंगा चालू होता. म्हटले यांना बघावे. आपले बालपण किमान यापेक्षा तरी सुखकर गेलेले. ते आठवावे. म्हणून थोडावेळ तिथेच रेंगाळलो.

पाचपोच नसलेली जुनाट बॅट घेऊन खेळत होते. बॉल रबराचा होता की टेनिसचा ते देखील त्याच्या रंगावरून ओळखता येत नव्हते. स्टंपच्या जागी खोका उभा होता आणि दूरवरून धावत कोणीतरी गोलंदाजी करत होता. बॅटसमनने चेंडू टोलावला तसा तो वार्‍याशी स्पर्धा करत उंच उडू लागला. त्याखाली रखरखत्या उन्हात अनवाणी पायाने एक फिल्डर तो झेलायला मागे पळत सुटला. आणि मला मगासची पॉश सोसायटीतील मुले आठवली. जेमतेम अन अवघडलेल्या जागेत क्रिकेट खेळणारी. त्यांच्यापेक्षा स्साली ही जास्त खुश दिसत होती. आज मला सारी दुनियाच खुश दिसत होती. पानपट्टीवर देखील तीच गत. नेहमी आकाशाला नजर लावून धुराची वलये हवेत सोडणारे चिंतातूर जंतू आज मोबाईलवर खिदळत होते. मी माझा फोन काढला, तर ऑफिसच्या ग्रूपवर इन्क्रिमेटचीच चर्चा. नकोच ती, वैतागून पुन्हा आत ठेवला.

पुढे पार्कात फेरफटका मारण्यात काही हशील नव्हते. तिथे केवळ मौजमस्तीसाठीच आलेले दिसणार होते. परतीचा रस्ता धरला. कंपाऊंडमध्ये जेवणाची सुट्टी झाली होती. मगाशी खेळणार्‍या पोरांपैकी दोघेजण आपल्या आईबापाबरोबर बसले होते. घमेले कुदळ फावडे, आजूबाजुला अस्तव्यस्त आणि सभोवताली वार्‍याच्या झोतागणिक उडणारी धूळमाती. यातून एकमेकांना आडोसा देत चौघे गोलाकार बसले होते. मध्ये काही प्लास्टीकच्या पिशव्या आणि कागदाची पुडकी. त्यातच पाव चपाती, डाळ भात. कदाचित भाजीही असावी. एकच काला झाला होता. पुडक्याचा आणि त्यातील चपात्यांचा रंगही एकवटला होता. मगाशी माझ्या घशाखाली न उतरलेले पोहे, यापेक्षा कित्येक पटींनी देखणे होते..

पण छोट्याचे लक्ष कुठे होते जेवणावर. मध्येच उठला आणि पळत सुटला. अर्धा जीव तर सोडून आलेल्या खेळात अडकला होता. पाठोपाठ मोठाही हातातला पाव तोंडात कोंबत उठला. आईबापांनी शिव्या हासडल्या आणि आपले जेवण चालूच ठेवले. थोड्याच वेळात छोट्या परत आला. खेळाने पोट नाही भरत. त्याची आग विजवायला जेवणच लागते. कसेही असले तरीही..

तिथून मी निघालो. पुढच्या सोसायटीतील पोरे गायबली होती. एकदा पुन्हा पलटून कंपाऊंडमध्ये पाहिले. एक पाव उचलत छोट्याने पुन्हा पळ काढला होता. बहुधा आता त्याची बॅटींग होती. पोट कितपत भरले होते ठाऊक नाही, पण स्साला आता जास्त खुश दिसत होता.. आणि माझा मूड!, तो कदाचित अजून पालटला नव्हता. पण ठाऊक नाही, कश्याने तरी, सोमवारी ऑफिसला जायची ताकद आली होती.

- ऋन्मेऽऽष

विषय: 
अवांतर
शब्दखुणा: 
गप्पा
Groups audience: 
गुलमोहर - ललितलेखन
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users
शेअर करा

त्या कलीगने धागे न काढता जेन्युईन काम केले असेल कदाचित.

हातावर पोट असलेल्या गरीब मजुरांकडे आता लक्ष गेले का?

Submitted by अश्विनीमामी on 23 April, 2015 - 19:55

> ए ग्रेडला १४ टक्के, बी ग्रेडला १२ टक्के आणि सी ग्रेडला ८ टक्के.. एवढा सोपा हिशोब होता
कुठली कंपनी होऽ? रेझ्यूमे पाठवू का? आमच्या इथे ए ग्रेडला ९% मिळाले. Sad

पूर्वी कधी तुमच्या धाग्यांवर काहीबाही बोललो असलो, तर मोठ्या मनाने माफ करा. पाठवू ना रेझ्यूमे?

Submitted by ऋयाम on 24 April, 2015 - 00:02

अमा Happy

ॠन्मेष,
जरा तुझ्या बॉस च्या बाजूने पण विचार करुन बघ की, रेटींग देतांन्ना तुला काय वाटतं की फक्त पर्सेपशन वरच देत अस्तील का? त्याची स्व्तःची डिलीवरी/ काँट्रीब्युशन काहीच नसेल का ज्यामुळे त्याला प्रमोशन किंवा रेटींग जास्त मिळाले असेल?

Submitted by संदिप एस on 24 April, 2015 - 00:02

फक्त सिनिअर झाल्याची पोचपावती. बाकी काही विशेष हक्क अधिकार नाहीत>> पण त्याचा पगारपण वाढला असेल ना!

Submitted by राजू७६ on 24 April, 2015 - 00:08

इथे धागे काढण्याचा वेळ कामात घालवला तर पुढच्या वर्षी नक्की "ए" ग्रेड Happy

सीरीयसली
अप्रेझल मधे बरीच कन्सिडरेशन्स असतात. त्याला का मिळाले मला का नाही इ. इ विचार करुन फक्त फ्रस्ट्रेशन वाढेल. जर तुमचा स्वतःवर्/कामावर विश्वास असेल आणि स्वतःशीच स्पर्धा ठेवाल तर पुढच्या वर्षी नक्की "ए" Happy
शुभेच्छा..

Submitted by mansmi18 on 24 April, 2015 - 01:02

धागाकर्त्याला अ श्रेणी ऐवजी ब श्रेणी का मिळाली असावी हे समजावणार्‍यांकरिता -

निदान मला तरी असे वाटते की, धागालेखकाने लेखात सर्वत्र स्वतःला ब श्रेणी मिळाल्याबद्दल जी चिडचिड व्यक्त केली आहे ती चूकीची आहे असे त्याला स्वतःला पटले असल्याचे लेखाच्या शेवटी जाणवते. फक्त स्वतःची चूकीची मनस्थिती त्याने या लेखात वर्णन केली आहे. तो चूकलाय / चूकतोय असे आपण पुन्हा त्याला समजावण्याची गरज नसावी. त्याला नक्कीच याची जाणीव आहे.

Submitted by चेतन सुभाष गुगळे on 24 April, 2015 - 01:18

रून्मेश भाऊ ----- धागा मस्त आहे अगदी आमच्या मरमेवर बोट ठेवलत राव तुमी , आमची हि इन्क्रिमेंट सप्टेंबर पासून due आहे आपण अजून दिले नाही , सगळी प्रोसेस झाली , इवन factory स्टाफ आणि शोप फ्लोवर च्या employees न लेटर पण दिलेत , पण अमी जे H o ला काम करतो त्यांची उत्सुकता अजून हि ताणून धरली आहे . रोज लेटर मिळेल या अपेक्ष्याच्या ओज्याने ऑफिस ला येतो आणि जाताना फक्त टिफिन मोकळा करून घरी जातो . नाराज मनाने.
बाकी तुमच्या येथे चांगली % आहेत .

Submitted by विश्या on 24 April, 2015 - 01:26

लेख आवडला.

"कर्म किए जा फल कि चिंता मत कर" असे म्हणायचे दिवस गेलेत आता, तसे म्हणत राहिला तर आयुष्यभर आहे त्याच ठिकाणी रहायची वेळ येईल, तरीही तुमची चिडचिड अनावश्यक होती, इतरांना काय ग्रेड मिळते त्यावर स्वत:ची कधीच तुलना करु नये, कारण त्यांनी नेमके काय काम केले याबाबत तुम्ही अनभिज्ञ असता.

Submitted by किरण कुमार on 24 April, 2015 - 01:53

ॠन्मेssष, लेख आवडला.

मुलं खेळत असलेल्या दोन प्रसंगामधील विरोधाभास छान वर्णन केलाय. तो विरोधाभास व स्वतःचे स्थान या दोन टोकाच्या परिस्थितींच्या कुठेतरी अधे-मधे आहे हे जाणवल्यामुळे सोमवारी ऑफिसला जायची ताकद आली हे ही पोचले.

शुभेच्छा !

Submitted by आशिका on 24 April, 2015 - 02:00

लेख आवडला लिहू नका रे..
आणि पटला तर मुळीच मुळीच लिहू नका ..

शतकाचा चान्स हुकतो Proud
..

ऋयाम,
आमच्या इथे ए ग्रेडला ९% मिळाले.
>>>
रिलायन्स का?

पण त्याचा पगारपण वाढला असेल ना!
>>>
हो, पण ए ग्रेडच्या वरती नाही.. किंवा ते ही जरूरी नाही, प्रमोशन आणि इन्क्रीमेन्ट हातात हात घालून चालत नाहीत. किंबहुना प्रमोशन देऊन खुश केलेय तर पगारवाढीत थोडा हात आखडता घेतला तर बंदा नाराज होणार नाही असाही एक विचारप्रवाह पाहिलाय.

आशिका Happy

सर्व प्रतिसादांचे धन्यवाद !

Submitted by ऋन्मेऽऽष on 24 April, 2015 - 03:42

लेख आवडला.

कितीतरी वेळा अत्यंत गरिबीत जगणारे लोकसुद्धा अतिशय आनंदात जगताना दिसतात आणि आपल्यासारखे लोक मात्र १% की २% ह्यातच गूंतून पडून आयुष्याचा सगळा आनंद हरवून बसतात.

तो विरोधाभास व स्वतःचे स्थान या दोन टोकाच्या परिस्थितींच्या कुठेतरी अधे-मधे आहे हे जाणवल्यामुळे सोमवारी ऑफिसला जायची ताकद आली हे ही पोचले. >>>> +१

Submitted by सुमुक्ता on 24 April, 2015 - 04:02

ऋन्मेष, विषय खरच चांगला आहे.
दोन टक्क्यांच्या फरकाने, दुखावलेले आपण जेव्हा इतर आयुष्यं बघतो तेव्हा... त्या दोन टक्क्यांची 'किंमत' कळते... ऑफिसात जास्तं मिळालेल्याशी तुलना करून दुखावलेले आपण आपल्यापेक्ष कमी मिळालेल्यांचं आयुष्यं बघून अगदी सुखावलो नाही तरी बोच कमी होते...

मला हा लेख ह्या विषयसाठी आवडलाय... मांडणीही चांगली झालीये.

Submitted by दाद on 24 April, 2015 - 18:38

ऋन्मेष, झ्याक लेख. प्रत्येकजण ह्या अवस्थेतून गेलेला असतोच!

माझी सुरुवातीस अशीच चीडचीड व्हायची. मग म्यानेजरशी वादावादी, कामावर परिणाम कटकट व्हायला लागायची. शेवटी सगळ अपग्रेड करत करत स्विच केला. तिकडे एका मित्राने उत्तम सल्ला दिला जे इन्क्रिमेंट मिळेल ते आपले! घर चालतंय व्यवस्थित, शिनेमे, ट्रीपा, सेविंग, गुंतवणूक झाली की शांत! कशाला ती कटकट … विनाकारण टेन्शन नको डोक्याला. ज्या क्षणी वाटलं बजेट बसत नाही पगारात, कंपनीला नारळ द्यायचा आणि जिकडे बजेट बसेल तिकड सुटायचं. पगाराची चौकट व्यवस्थित बसली की झालं.

त्यामुळे मी इन्क्रिमेंट हा विषय स्वतःसाठी केव्हाच थांबवलाय.

Submitted by _तात्या_ on 25 April, 2015 - 03:22

ॠन्मेssष, लेख आवडला.

मुलं खेळत असलेल्या दोन प्रसंगामधील विरोधाभास छान वर्णन केलाय. तो विरोधाभास व स्वतःचे स्थान या दोन टोकाच्या परिस्थितींच्या कुठेतरी अधे-मधे आहे हे जाणवल्यामुळे सोमवारी ऑफिसला जायची ताकद आली हे ही पोचले.>>>>>> +१

Submitted by नरेश माने on 25 April, 2015 - 03:44

ॠन्मेssषला केव्हाच मिळालंय......... आणि दोन ट्क्क्यामुळे नविन धागा काढायचं कारणसुध्दा.:D

Submitted by नरेश माने on 25 April, 2015 - 05:05

घालमेल छानपने शब्दात उतरलीय.
बाकि oil price मुळे आम्हाला या वर्षी increment नाहिच.
सल्ला -- बोनस वर पन १ धागा होउन जाउद्या. Happy

Submitted by मी एस एम on 24 May, 2015 - 05:23

ऋन्मेष, लेख आवडला.

मुलं खेळत असलेल्या दोन प्रसंगामधील विरोधाभास छान वर्णन केलाय. तो विरोधाभास व स्वतःचे स्थान या दोन टोकाच्या परिस्थितींच्या कुठेतरी अधे-मधे आहे हे जाणवल्यामुळे सोमवारी ऑफिसला जायची ताकद आली हे ही पोचले. >>> +१
अरे, इंक्रिमेंटचा आणि आपण केलेल्या कामाचा काही संबंध असतो का ? अभ्यास नीट करुन ही कधी कधी कधी अपेक्षे एवढे यश नाही मिळत आपल्याला तसेच आहे हे.
असे चढ उतार तर होतचं रहातात आयुष्यात. पण त्यातही आनंदी आणि सकारात्मक रहाणे हे महत्वाचे. कधीही हिम्मत हारनेका नही !!

Submitted by मनीमोहोर on 24 May, 2015 - 11:16

Pages