Dedicated to The God of Small Things...

अग्दी इसेन्स उतरला आहे. छान.

हे फक्त त्या पुस्तकापुरतेच नाही तर आपल्यासकट भोवतालच कडवट वास्तव न रुचणार पण हमखास प्रत्ययास येणारं .अगदी मन:स्पर्शी शैलीत लिहीलत .खुप आवडल..

बापरे! केवढी ही प्रगल्भता. अत्यंत सुंदर कविता.

ह्या कवितेच्या शीर्षकाबद्दल थोडे सांगशील का?

Nice, काही गोष्टी छान जमल्यात
Of course 'कोणी कोणावर प्रेम करावं? आणि किती.. हे ठरलेलं आहे' हे जरी कथेचे सुत्र असले तरी, यात अनेक social, political गोष्टींचाही समावेश आहे. अशा गोष्टी कवितेत missing वाटल्या.

जगाच्या भल्यासाठी केलेले नियम..>>>>>

पहिल्या पावसाने दरवळावा आसमंत..
वार्यासोबत वाहत यावा आंब्याचा सुगंध..
नदीच्या शरीरात खोल घुसत जावेत भोवरे..
इतकं सहज प्रेम नाही होत माणसांच्या जगात.. << वा ..

पण कोणाच्या आत्म्याला कोणाचा स्पर्श
व्हावा याचे काही नियम नाहीत..<< खरंय..क्या बात .

सुंदर! पुस्तकातल्या कहाणीलाच वाहिलेली.
बी, अधिक माहितीसाठी : http://www.maayboli.com/node/49593

<<आणि हो, जगाचा हाच समज आहे ना, की नियम जगाच्या भल्यासाठी आहेत..>>
Ohh sarcasm.. appreciate, and agree

आत्तापर्यन्त या कादंबरीची खूप पारायणे झाली. प्रत्येकवेळी काहीतरी नवीन गवसत गेले.

ही फक्त वेदना.. कादंबरीभर पसरुन राहिलेली आणि मग वाचकाच्या मनावर पसरत जाणारी>>>>> मलाही आधी असेच वाटत होते, पण पूर्ण पुस्तकभर 'फक्त समाजाच्या या नियमांमुळे' भोगावी लागणारी वेदना पाहून, एक वेळी अशी आली की वाटायला लागल, नकोच ती वेदना, ते दुखः . मला जस जगायचं आहे तस मी जगणार, अगदी समाजाच्या नियमांच्या विरोधात जाऊनही. म्हणूनच शेवटचा प्रसंग नियमांविरुद्ध असूनही 'योग्य' वाटतो. आणि एक positive hope देउन जातो.

धन्यवाद मुक्ता. प्रशू तुझी प्रतिक्रिया आवडली. दोन्ही पण.

कादंबरी फारशी आवडती नाही पण ही कविता फार आवडली!

बी >

हॉरर..? म्हणजे?? अणि का?
होप नाहीतर वेदनाच..>>> डोक्यावरुन गेल. Explain कराल?

खुपचं सुंदर...

ही फक्त वेदना.. कादंबरीभर पसरुन राहिलेली आणि मग वाचकाच्या मनावर पसरत जाणारी>>>अगदी असंचं वाटलं होतं कादंबरी वाचल्या वर

तुमची कविता वाचून पुन्हा ती कादंबरी वाचावीशी वाटतेयं

कादंबरी वाचून जसं वाटलं होतं तसंच कविता वाचून वाटलं! पुन्हा वाचायचा प्रयत्न करणारे पण माहिती नाही वाचता येईल का! पहिल्यांदा वाचताना जसे जसे पुढे जातो तसे आपण त्यात अधिकाधिक गुंतत जातो आणि मग ती वेदना मनभर पसरत जाते!

मी मुक्ता,
मला वाटतय की जिथे कुठे अशी काही पॉझिटीव होप ची शक्यता असते तिथेच जगाचे नियम मध्ये येतात >>>>> असेलही, मी तीतकासा जगाचे नियम follow करत नाही. मी particular या पुस्तकाबद्दल बोलत होतो. शेवटचा प्रसंग पाहता, समाजाच्या या नियमांमुळे भोगावी लागणारी वेदना पाहून नक्कीच इस्था आणि राहेल ला वाटल असेल की, नकोच ती वेदना, ते दुखः, आम्हाला जस जगायचं आहे तस आम्ही जगणार, अगदी समाजाच्या नियमांच्या विरोधात जाऊनही. आणि माझ्या मते हाच positive hope होता, की फायनली ते दोघे आतातरी त्याना जसे हवे तसे राहतील.

आय होप दॅट टू >>>> आता हे पाहण्यासाठी अरुंधती रॉय ना पुढचा भाग लिहायला सांगायला पाहिजे.
(आणि त्याचाही मराठी अनुवाद फक्त अपर्णा वेलणकरांनीच करायला हवा.)

नि:शब्द!!!

मी मुक्ता(or mukta)..I totally agree with you, infact ही कहाणी पडद्यावर उतरवणेही खूप अवघड आहे. And I don't know यातील शब्दांचा आणि प्रतिमांचा जो अर्थ आहे, जी शेड आहे ती दृश्य प्रतिमांमध्ये उतरेल का?

पाकिस्तान मध्ये या कथेवर एक प्रयोग करण्यात आला (तोही सिरियलच्या माध्यमातून, अम्मुच्या भूमिकेत सनम सईद आहे, ती 'जिंदगी गुलझार हैं', वाली ) पण माझ्या मते तरी तो पूर्णतः फसला (अक्षरशः बघवत नाही) you can take a look, and give me feedback.

तल्खियाँ(A story of bitterness)

कवितेतलं मला कळत नाही, पण मला ही कादंबरी फारशी आवडली नव्हती. तल्खियॉ मात्र फार आवडली. इअतकी की कादंबरी पुन्हा वाचायची इच्छा झाली. आणि ही कविताही

जिंदगी गुलझार है मला आवडली. जिंगदी वरील सर्वच मालिका अशक्य सुंदर असतात.

पाकिस्तान मध्ये या कथेवर एक प्रयोग करण्यात आला (तोही सिरियलच्या माध्यमातून, अम्मुच्या भूमिकेत सनम सईद आहे, ती 'जिंदगी गुलझार हैं', वाली ) पण माझ्या मते तरी तो पूर्णतः फसला (अक्षरशः बघवत नाही) you can take a look, and give me feedback. >> का माहित्ये का,
कारण केरळ राज्य, त्याचा इतिहास, संस्कृती, राजकारण, लोकसंस्कृती भुगोल हे सर्व ह्या कथेचा एक इंटिग्रल भाग आहे. तो वजा केल्यास कथा जेल होणार नाही.

मणिरत्नम ते काम करु शकेल>>> May be, but what about metaphor ? छोटया-छोटया गोष्टींसाठी जी रूपके वापरली आहेत, ती दृश्य प्रतिमांमध्ये उतरवणे अशक्यच, at least for this story. आणि जी मजा शब्दांत आहे ती स्क्रीन वर बघण्यात नाही.
डम-डम

Sanam sayeed etc is alien to me>>>> Same here, मला पण इथेच मायबोलीवरच तिच्याबाबत समजल होत, खूप चर्चा झाली होती तिच्याबाबत, सो वाटल की तुला पण माहित असेल ती. बघ 'बी' किती Fan आहे त्या सिरियलचा, इतका की त्याने जिंगदी वरील सर्वच मालिका अशक्य सुंदर असतात. ही गोष्ट नमूद करायला तुझ्या बाफ चा आधार घेतला. ('बी' Don't take it personally)

any way,
नताशा
कवितेतलं मला कळत नाही-okay, पण मला ही कादंबरी फारशी आवडली नव्हती-Fine, तल्खियॉ मात्र फार आवडली-Great!!! धन्य आहे.
पण जर का तुम्ही सिरियल पाहायला सुरुवात केली असेल तर थांबा, अजून एकदा कादंबरी वाचा. आणि मग फक्त Timepass म्हणून सिरियल पाहू शकता. किंवा पाहायचेच असेल तर असे समजून पाहूच नका की, ही The God of Small Things ची adaptation आहे

अमा,
Yes of cource, पण तसे पाहायला गेल तर, अम्मू, राहेल आणि इस्था हे आपल्याला आपल्या आजूबाजूलाही पाहायला मिळतात.
पण मुलांच्या मनामधील जे भावविश्व आहे, जे विचार आहेत ते unique आहेत. आणि तेच पडद्यावर उतरवणे अवघड आहे. (Ex- सुरुवातीच्या सोफी मॉलच्या अंत्यसंस्काराच्या प्रसंगी राहेल ज्या नजरेतून तो प्रसंग पाहतेय, ते पडद्यावर उतरवणे अवघडच)

मणि रत्नम त्यात गाणि घालून रोमँटिक करू टा़केल. ही एक शोकांतिका आहे. खरे तर अम्मू आणि वेलुथा यांना एकत्र यायला काहीही अडकाठी नाही. पण समाज, जातिव्यवस्था, अमुचे स्टेटस घरातल्यांचे दांभिक वागणे ह्यामुळे त्यांच्या हातातले सूख विरघळून आयुष्य वाळवंट होउन जाते.