अव्यक्त (मदिरा वृत्त)

घाव मनावर बालपणी ,जर योग्य कुणी दिधले असते
वाट कधी चुकलो नसतो , अन ध्येय कधी सुटले नसते...
कौरव मित्र जरी बनले , मन रोज उदासिन होत असे
सूतपुत्र म्हणतात मला , सल हाच मला दररोज डसे..

मत्सर द्वेष मनी भरले , अपमान सुडागत बाळगले
भिष्म पितामह द्रोण तथा, मुरलीधर गप्प कसे बसले..
जीवन प्राक्तन मोह घृणा , जर मातृदयेवर सोपवले
केवळ जन्म दिला म्हणुनी , मज का घटकाभर थांबवले..

युद्ध जरी ठरले हरले , मज सौख्य परी मिळणार कसे
जीत पराजय गौण मला , गणगोत सदोदित प्रीय असे..
अर्जुन भीम नकूल तथा , सहदेव युधिष्ठिर सर्व रिपू
भ्रातर हे जर सांग प्रभू , शर साधून आज कुणास टिपू ..

युद्धभुमीवर कोण कुठे , मज अंतर ठाउकही नव्हते
मात्र उरावर वज्र जसे , शपथेत शरीर तसे जळते...
एकच आस मनात सदा , मजहातुन शस्त्र गळूच नये
पांडव बांधव मात्र कुणी , चुकुनी तिकडे फ़िरकूच नये...

जन्म सुळावर घालवला , जगणे नशिबी बहुधा न उरे
शेवट भेट इथे घडली , सहवास नसे नशिबात खरे...
संकटकाळ जरी सहसा , वळणावळणावरती हसला
अर्जुन गांडिव कृष्ण जिथे ,घटकाभर मोक्ष तिथे दिसला..

-- संतोष वाटपाडे ( नाशिक)