फ्रेंन्ड अ‍ॅण्ड कलीग्ज !

हम्म्

लईच मागणं हाय की !

बहुतांश वेळा मेल्स अनिवार्य असतात आणि तेे करावेच लागतात. पण ते pre-considered असतात.
प्रोफेशनल आणि पर्सनल लाइफ वेगळीच राहीली पाहिजे..

राहिली गोष्ट त्यामुृळे होणार्या त्रासाची, तर तो त्रास engineering मधे शिक्षक आणि सिनीयर्सच्या मानाने काहीच नसतो.
आणि खरंच, it's a part of work

पण तुम्ही ऑफिसात मैत्री फार करू नका. ती बरोबर जागा नाही. आपल्याला आप्ला पर्फॉर्मन्स नीट ठेवायचा असतो पर्सनल रिलेशनशिप मेंटेन करायची ही जागा नाही. कीप बिझनेस अँड प्लेझर सेपरेट ही म्हण माहीत असेलच. बरे ऑफीस ही पॉप्युलॅरिटी काँटेस्ट जिंकायची पण जागा नाही. त्यामुळे बोटचेपे धोरण उपयोगाचे नाही. ही बेटर डिलिवर. ऑर एल्स सफर. हे खास मित्र मैत्रीणी हपिसातले हे तुमचे मेंटल इल्युजन आहे. ते शक्य तो लवकर दूर करा. फोकस ऑन युअर पर्फॉर्मन्स अँड डिलिवरेबल्स.

व्यवहारात मैत्री आणी मैत्रीत व्यवहार कधीच नको....
येता जाता थोडेफार बोलायचे नि सोडून द्यायचे,हा मार्ग कधीही बरा.

बोलणे कमी झाले किवा आदिसारखा मोकळेपणा राहिला नाहि म्हणून तुम्ही अपराधी भावना बाळगण्याचे काहि गरज नाहि.त्याने हि तुमचि परीस्थिती समझून घ्यायला हवी होती.मैत्री गैरफायदा घेण्याचा प्रयत्न त्याने केलाच म्हणायला हरकत नाहि.

आपल्याला एक चांगला मोलाचा अनुभव मिळाला असे समजून सारे विसरून जा.तुम्ही तुमचे काम पप्रामाणिक पणे पार पाडले हे महत्वचे.तिथली मैत्री जपण्यापेक्षा तुमचा परफोर्मंस तुमचा साठी जास्त महत्वाचे आहे.

नोकरी आणि मैत्री दोन वेगळ्या गोष्टी आहेत.

अनुभव चांगला मांडलाय.
अश्या प्रसंगातच खरे मित्र कोण याची पारख होते.

प्रोसिजर म्हणून किंवा बॉसच्य सांगण्यावरून मेल टाकायला लागणार आहे; तुझ्या बॉसला कॉपी मार्क करावी लागणार आहे असं त्याला आधी सांगता आलं असतं.

माफ करा, पण अतिशय क्षुल्लक बाब वाटत आहे. शिवाय ह्यात गंडलेले आहे ते तुमचे (अंतर्मनातील, उघड न झालेले) गृहीतक की असा काही निखळ मैत्रीचा कट्टा / ग्रूप प्रोफेशनल लाईफमध्ये अस्तित्त्वात असावा / असू शकतो / आहे. असल्या हजारो बाबी अनुभवलेल्या असल्यामुळे इतकेच सांगावेसे वाटत आहे की नुसते मनच मोकळे करायचे तर मनुष्याच्या आयुष्यात ह्याहीपेक्षा महत्वाच्या इतर अनेक बाबी घडतात, ज्यांच्या तुलनेत ही बाब किरकोळ वाटत आहे. इतरांचे विचार / अनुभवही येथे शेअर व्हावेत ही इच्छा मस्तच! (पण मग ऑफीसमधील राजकारणाचे अनुभव असा एक मस्तपैकी नवीन धागा असला तर हुरूप येईल. होते काय आहे की तुमचा हा वरचा अनुभव वाचून त्यावर प्रतिक्रिया देऊन मग स्वतःच्या अनुभवांकडे वळणे हे किंचित तापदायक वाटत आहे मनाला).

माझ्या ह्या प्रतिसादाने वाईट वाटले असल्यास मनापासून क्षमस्व, पण उगाच दुसर्‍याला बरे वाटावे म्हणून काहीतरी लिहिण्यापेक्षा मला हे असे लिहावेसे वाटले.

अवांतर - तुमचा एकुण वर्क एक्स्पिरिअन्स किती वर्षांचा आहे हे कृपया समजेल का? हा प्रश्न मी खोचकपणे नव्हे तर माहितीसाठी विचारत आहे.

-'बेफिकीर'!

मग त्या मित्राचं वागणं चुकलं असं नक्की वाटतंय का तुम्हाला? तुम्ही त्याच्या जागी राहून विचार करा.

तुमच्य बाजूने विचार करता : तुम्ही मित्र आहात त्यामुळे त्याच्या कामात होणारा (टाळत अयेण्याजोगा?) उशीर तुम्ही खपवून घ्यावात अशी त्याची अपेक्षा होती का? (तुमच्या लिखाणातून तसं दिसतंय.) तसं असेल तर you have learnt your lesson.

ऋन्मेऽऽष----- छान लिहीले आहे ..असे प्रसन्ग रोजच्या कामात घडत असतात पण साती म्ह् णे त्यावरुन खरे मित्र आणी ओळखीचे असा फरक करायला शिकावे. ...

स्वत : चा स्वानुभव असा की ----- मला सगळ्यान मधे रहायला आवडते ..अवती भवती खुप घोळका असतो .... सुरुवातीला वाटायचे हे सगळे माझे जिगरी दोस्त आहेत . पण असेच काही काही लहान लहान अनुभव आले आणी मी मैत्री ची व्याख्याच बदलली .... अता सुध्दा मी घोळक्यात असते पण मित्र किवा मैत्रीणी ---अगदी एका हाताच्या बोटावर मोजता येतिल इत्केच आहेत हे नक्किच .... अनुभव अनुभव....

ईथे ( कुवेत ) मधे तर ओफिस मधे सर्ळ सरळ एक रेश आखलेली असते. कामा च्या ठिकाणी काम ते colleagues...आणी घरी गेले की बाकीचा घोळका ... आवडतय मला हेच ...:)
आणी ओफिस मधे वेळ असेल तर मा बो ...:) तुम्ही सगळे ...

भग्वद गीता ! हे एक मॅनेजमेन्ट बूक आहे असे मी मानतो . एरव्ही त्या अरेबियन नाईत्स सारख्या भाकड कथा आहे असे माझे मत आहे...

अर्जुन हा क्षत्रिय होता म्हणजे तत्कालीन समाजव्यवस्था पाहता त्याची नेमणूक लढण्यासाठी होती . एखाद्या आर्मी ऑफिसरसारखी . ते त्याचे कर्म होते . युद्ध भूमीवर ठाकल्यावर त्याला समोर मामे, भाचे, गुरू काके दिसू लागले . आणि ' सीदन्ति मम गात्राणि, मुखं च परिशुष्यति ' असी स्थिती झाली (म्हणजे गात्रे शिथील झाली आणि तोंडाला कोरड पडली). या नातेवाईकाना ,ज्येष्ठाना कसे मारू असा प्रश्न त्याला पडला...

मामे काके भाचे गुरूं,
यांते कैसा मी संहारू,

तोंडात बाटाचे खेटरूं
हाणतील लोक !

असा प्रश्न त्याला पडला. त्यावर श्रीकृष्णाने त्याला सांगितले की बाबा रे तू इथे क्षत्रीय म्हणून उभा आहेस आणि लढणे व समोरच्याचा नि:पात करणे हे तुझे काम /कर्म आहे. तू इथे कोणाचा नातेवाईक म्हणून भूमोकेत नाही. सबब तुझे गांडीव धनुष्य उचल आणि युद्धाला प्रारम्भ कर.

भारत पाकिस्तानचे मागच्या पिढीतले सर्वोच्च सेनाधिकारी आर्मी कॉलेजमधले कलीग, वर्गमित्र, बॅचमेट होते म्हणून मी आता मित्राच्या विरोधात कसे लढू असा प्रश्न त्याना कधी पडला नाही.पडूही नये.

शेवटी ज्याची त्याची भूमिका असते रोल असतो. उद्या रामायणावरील एखाद्या नाटकात स्टेजवर रावणाची भूमिका करणार्‍या पात्राने जर म्हणायला सुरुवात केली की ' वा वा रामा, किती उदात्त तुझे विचार, मला युझे म्हणणे पटते.मी तुझा भक्त झालो आहे' तर लोक त्याला जोड्याने मारतील ' अरे साल्या तुला का हे बोलण्याकरता नाटकात घेतले आहे का? तुझे काम का रामाची स्तुती करणे आहे ? फारच पुळका आला असेल रामाचा तर पडद्याच्या मागे जाऊन त्याच्या गळ्यात पड::फिदी:

तात्पर्यः जग ही रंगभूमी आहे ज्याने त्याने आपापला वाट्याला आलेला रोल व्यवस्थित पार पाडावा

हा प्रतिसाद बी ह्यांच्या गीतेवरच्या धाग्यासाठी तर लिहिलेला नाही?

नाही , याच धाग्याकरता आहे. आणि तिकडच्या ऑफिसच्या राजकारणाच्या धाग्यासाठीही कॉमन आहे

तर मग तिथे मित्र न बनवणे म्हणजे आपले अर्धेअधिक आयुष्य बोर करणे नाही का?>>>> मित्र बनवायचेच.पण मग असा धक्का लागला तर तो अपरिहार्य म्हणून सोडून देणे जमायला हवे.:)

>>तर मग तिथे मित्र न बनवणे म्हणजे आपले अर्धेअधिक आयुष्य बोर करणे नाही का?<<
ऑफिसमध्ये मित्र असायलाच हवे, सोशल/प्रोफेशनल डेवलपमेंट करता. लेकीन दोस्ती कि है, तो निभानी पडती है.

इमेल हे दुधारी अवजार आहे. कधी वापरावे, कधी वापरु नये, काय लिहावे/लिहु नये, कधी/कोणाला कॉपी करावे/करु नये या बाबींच्या गाइडलाइन्स आहेत. तुमच्या बाबतीत, मयेकरांनी म्हटल्याप्रमाणे मित्राला इमेल पाठवत आहे (नाइलाजास्तव) याची पूर्वसुचना देणे आवश्यक होते. यापुढे जेंव्हा असे प्रसंग येतील तेंव्हा हि ऑर्डर पाळा - प्रत्यक्श बोलणे, फोनवर बोलणे, टेक्स्ट आणी शेवटी इमेल.

परत एकदा - नेटवर्कींग इज वेरी इंपॉर्टंट फॉर योर प्रोफेशनल डेवलपमेंट.

खर तर ऑफिस मध्ये कोणीही मित्र किव्वा मैत्रीण होऊच शकत नाही हा माझा ही अनुभव आहे. कितीही चांगले रिलेशन्स असतील आणि आपण अगदी तिला चांगली मैत्रीण किव्वा माझा चांगला मित्र वगैरे समजत असू तरीही वेळप्रसंगी कामावरून कुठल्याही प्रकारचे गैरसमज होऊ शकतात नव्हे होतातच आणि तुमच्या रिलेशन मध्ये तणाव येतो

खरतर ऑफिस मध्ये कोणीच तुमचे खरे मित्र किव्वा मैत्रिणी नसतातच शेवटी ते सहकारीच ( तुमच्या बरोबर काम करणारे ) असतात असा माझा अनुभव

खरतर ऑफिस मध्ये कोणीच तुमचे खरे मित्र किव्वा मैत्रिणी नसतातच शेवटी ते सहकारीच ( तुमच्या बरोबर काम करणारे ) असतात >>> +१

सुजा +१
खुप अनुभव आलेत असे.

मैत्री ही खूप व्यापक व्याख्या आहे. मैत्री किती गहन ह्याला फार महत्वं आहे. मैत्रीचे वेगवेगळे परीघ असतात. सगळ्याच मित्रांना एकाच वर्तुळात ठेवत नाहीत. त्यामुळे तुम्हाला वाटलं होतं त्या वर्तुळात हा सहकारी नाही. हेच ह्यावरून दिसतं, नाही का?
ऑफिसातली कोणती मुलगी आवडते हे ज्याला सांगू शकतो त्याच्याकडून योग्य वेळेत कामाची अपेक्षा ठेवता कामा नये... हे लॉजिकच पटत नाहीये.
तसच देवाने अशी "परिक्षा" (???) घेऊ नये ही अपेक्षा तर विनोदीच आहे, ऋन्मेष. पुन्हा एकदा सांगते... तुम्हाला वाटलं होतं त्या वर्तुळात हा सहकारी नाही. हेच ह्यावरून दिसतं, नाही का?

इतक्या फुटकळ परिक्षेवर जी तुटते ती मुळात मैत्री (तुम्हाला अपेक्षित आहे त्या खोलीची) आहे का?

दाद +१. एकदा मित्र म्ह्टल कि मग भले त्याचे काम आपल्यावर पडले तरी ते आपलेच काम वाटले पाहिजे असे मला तरी वाटते. आणि आपण एकदा मित्र म्हटले कि तो मैत्री पाळत नाही असे चुकुन सुध्धा मनात आले नाही पाहिजे. हे जबरदस्ती नाही, पण असे काहिहि झाले तर ओळखायचे कि हि मैत्री नव्हे, अपेक्षापुर्तीची कॉम्प्रोमाइज आहे.

एकुण च तुम्ही "मित्र" हा शब्द खुप ढिले पणाने वापरताय.
ऑफिस मधे एकत्र कँटीन ला खाणे, पार्ट्या करणे ह्या ला तुम्ही "मित्र" ही संज्ञा देत असात तर कठीण आहे.
ह्या फक्त ओळखी आहेत आणि टीकतील जो पर्यंत दोन्ही पार्टी एकाच पर्यावरणात आहेत. कोणी एकानी कंपनी बदलली तर तुमची ही "मैत्री" लगच संपुष्टात येइल.

खरतर ऑफिस मध्ये कोणीच तुमचे खरे मित्र किव्वा मैत्रिणी नसतातच शेवटी ते सहकारीच ( तुमच्या बरोबर काम करणारे ) असतात >>> +१

जिथे स्वार्थ (व्यावसायिक जीवन, प्रगती, फीडबॅक, अ‍ॅप्रेझल, पगारवाढ, वगैरे) असतो तिथे मैत्री ही फार म्हणजे फारच दुर्मिळ गोष्ट असते.

टोचा | 29 September, 2014 - 10:13
या प्रतिसादाशी संपूर्ण सहमत.

प्रेम एकतर्फी होते, पण मैत्री शक्यतो नाही.
>>>
असं काहीहीहीही नसतं

जरा वेळाने एक अनुभव लिहिते