वगैरे...!

अशी रात्र सरते असा चंद्र झरतो
अशी तप्त बाहूंत मी सांद्र होते
अशी ओल भिंतीतूनी गोठताना
असे नग्न गात्रांत काहूर मुरते
मला मीच निर्वस्त्र सामोर जाते
तरी येत नाही शिसारी वगैरे...!

उन्हे शांत होतात काळोख होतो
विझूनी धगीचा दिवा मंद होतो
तुझे पाठमोरे धुके पाहताना
मला सूर्य विझला... असा भास होतो!
मीही थंड होऊन वाहून जाते
जरा तेढ बसते किनारी वगैरे...!

सुखाचे असे पावसाळी दिलासे,
ऋतुंचे मला नित्य हे वाकडे...
उन्हे तप्त होताच नेमस्त मीही
झुकूनी तुला घालते साकडे...!
मला मीच ओशाळ वाटून हसते
असावा जसा की भिकारी वगैरे...!

कधी क्लांत होते, जरा शांत होते,
तरी आतल्या आत उत्क्रांत होते...
मला मीच म्यानातुनी काढते अन्
मला मारूनी, मीच जीवंत होते!
सुखे वेचिते हलवूनी प्राण सारा...
म्हणावे कुणी या ’उभारी’ वगैरे...!