एक माणूस तुझ्या आत उभा आहे जो

Submitted by वैवकु on 15 February, 2014 - 11:48

आज माझाच मला दोष कळाला आहे
आणि माझा सगळा राग निमाला आहे

केवढी हौस तुला नित्यनव्या बाकांची
आणि मी एक जुनी ध्वस्त प्रशाला आहे

विश्व का हे इतके सावळलेले सारे
काय डोळ्यात तुझा रंग उडाला आहे

कोण घेईल तुझा शुद्ध दवाकारी मध
घेच पाहून खुळ्या ही मधुशाला आहे

डूब घे खोल कधी शक्य तुला झाले की
शोध घे कोठुन हा ओघ निघाला आहे

प्राणही आज मला निंबकडू लागावा
एवढी गोड तुझी ओढ मनाला आहे

एक माणूस तुझ्या आत उभा आहे जो
तोच माणूस तुला मूर्ख म्हणाला आहे

Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

डूब घे खोल कधी शक्य तुला झाले की
शोध घे कोठुन हा ओघ निघाला आहे

प्राणही आज मला निंबकडू लागावा
एवढी गोड तुझी ओढ मनाला आहे

एक माणूस तुझ्या आत उभा आहे जो
तोच माणूस तुला मूर्ख म्हणाला आहे<<< व्वा

एकदा वाचली. कुठलाच शेर कळला नाही.
थोड्या वेळाने परत वाचतो.

प्रथम वाचनात लय पकडण्यातही जरा कसरत करावी लागली.

सर्वांचे आभार
खरेतर ह्या रचनेतील विठ्ठलाचा शेर सोडून बाकीचे शेर कुणाला आवडतील ह्याची मला शाश्वती नव्हती म्हणून सर्वांचे विशेष आभार
खरे पाहता ही जरा जुळवाजुळवीची अधिक झाली ! (अक्षरगणवृत्ताचा प्रयत्न >>गालगा गाललगा । गाललगा गागागा<<) तीनच शेर गझलेत ठेवावेत असे झाले होते शेवटी 'मनाला'..चा शेर झाला मग थांबू म्हटले बाकीचे शेर निव्वळ वृत्ताच सराव म्हणून केलेत फक्त मधुशाला मध्ये वरच्या ओळीत अक्षरसंख्या गडबडली

जयदीप दुसरा शेर मलाही कळाला नाहीयेय क्षमस्व Happy

मला स्वतःलाच आवडलेल्या शेरांबाबत सुप्रियातै +१

शेवटचा शेर विठ्ठलाचा आहे Happy