Submitted by बागेश्री on 30 December, 2013 - 09:30
चैतन्य सोबतीला घे,
अन् श्वासोच्छवास माझे,
श्वासाच्या गाजेने, नुसता
वाजतो देहाचा भाता..
मना, जा दूर जा तू आता
हा पडो सुनासा देह
अवसान नको कशाचे,
मातीशी राखले, जुने
चाखेन नाते आता..
मना, ने भान जाता जाता
किट्ट भावना, प्रश्नही क्लिष्ट
सुरूवात जेथे तेथेच अंत
छेदून वर्तुळाला, फुटावे
फसवे परिघ आता.
मना, कर सुटका जाता जाता
आयुष्याचे जुने बहाणे
जीर्ण गाणे, मिटते तराणे
सळसळून नवचैतन्याचे,
दे सूर नवेसे आता..
मना, हो गीत जाता जाता
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
बराय प्रयत्न आवडली कविता
बराय प्रयत्न
आवडली कविता
व्वा ! मनाला छान आवाहन
व्वा ! मनाला छान आवाहन केलंय.
शेवटचं कडवं सर्वात छान.
वृत्तबद्ध कविता हळूहळू चांगल्या हाताळायला लागली आहेस, हे पाहून बरं वाटलं.
या कवितेची लय नीटशी समजली नाही. बहुतेक कुठल्यातरी गाण्यासारखी चाल असावी असे वाटले.
उल्हास ़काका, हा मुक्तछंदच
उल्हास ़काका, हा मुक्तछंदच आहे
कुठलंही वृत्त धरून रचली नाही.
किट्ट भावना, प्रश्नही
किट्ट भावना, प्रश्नही क्लिष्ट
सुरूवात जेथे तेथेच अंत
छेदून वर्तुळाला, फुटावे
फसवे परिघ आता.
मना, कर सुटका जाता जाता
स्ट्रक्चर आणि कथन ह्यात कशाला
स्ट्रक्चर आणि कथन ह्यात कशाला प्राधान्य द्यायचे ह्या गोंधळात असल्याप्रमाणे कविता उतरली आहे.
चूभूद्याघ्या.
चूभूद्याघ्या>> done!
चूभूद्याघ्या>> done!
ह्म्म्म आवडली
ह्म्म्म आवडली