अजुनही?

"हाय विजय"
"हॅलो निमिष, कसा आहेस?"
"ठिक. बरेच दिवस झाले तुला भेटायचं होत"
"मलासुद्धा. खरं तर आपल्या बायका भेटतात, बोलतात, त्यावरुन तुझ्याबद्दल माहीति होती, पण भेटीचा योग आज आला."
"खरय"
"काय रे थकला आहेस की काय?"
"नाही, का रे?"
"नाही चेहर्‍यावर फ्रेशनेस वाटत नाही, बरं आहे ना?"
"मी ठिक आहे रे..."
"कमॉन यार, xxxxxx सारख्या जगप्रसिद्ध कंपनीत आहेस, आमच्यासारखं नाही तुझं. कित्येक भारतीय रोजच भेटत असतील तुला, की कोरियन लोकांचा कंटाळा आला?"
"कोरिअन नाही, भारतीयांचाच कंटाळा आला?"
"म्हणजे, पॉलिटिक्स...?"
"नाही ते ही चाललं असतं, पण माझ्याच ऑफिसमध्ये मी वेगळा पडलोय..."
"का रे?"
"मी xxxxx जातीचा..."
"मग? त्याचा इथे काय संबंध?"
"मला नाही पण इतरांना पडतो"
"..........."
"मी एकटा जेवतो, एकटाच कॉफी घेतो... माझा हात लागलेलाही इतरांना चालत नाही...."
"व्हॉट? अरे हुशार इंजिनिअर ना रे तुम्ही, शिकुनही हीच परिस्थिती?"
"हम्म..."
"मग, आता?"
"यापेक्षा भारतात बरं होतं म्हणायची वेळ आहे, ट्राय करतोय, बदली झाली तर"
"आणि तोपर्यंत?"
"सहन करायचं, दुसरं काय..."
".................."

{द. कोरियातील एका सत्य परिस्थितीवर आधारीत}