Submitted by वेल on 3 September, 2013 - 04:44
तशी मी नेहमीच तुझ्यापासून दूर दूर
पण तरिही कुठंतरी, माझ्या मनात दडलेला तू.
तुझा ओलसर स्पर्श, चिकटून राहणारा\
तुझा धीरगंभीर आवाज, कवेत घेणारा
तुझा विस्तार डोळे तृप्त करणारा.
तुझा गंध चित्त उल्हसित करणारा.
म्हणून मग एकदा वाटलं,
जवळ जाऊन पाहू, थोडं धाडस करून पाहू.
आणि तेंव्हा,
तेंव्हा खरंच, तुझ्यात बुडाले मी
आणि काही सुचेना,
कारण तुझ्या पाण्यात गुदमरले मी.
समुद्रा, तुझ्या त्या खार चवीने
घेतला माझा ताबा
आणि २१ दिवसांसाठी
टायफॉईड शरीरात राहून गेला.
एप्रिल २००९
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
समुद्राच्या पाण्याने
समुद्राच्या पाण्याने typhoid?? मला वाटलं तो डास चावल्याने होतो... D

कविता छान...
नीत्सुक, होतो होतो, मला झाला
नीत्सुक,
होतो होतो, मला झाला होता. विसरू शकत नाही ते २१ दिवस.