म्हणे राजकारण करू नका.

म्हणे राजकारण करू नका.
निव्वळ बकवास!
"आम्ही या प्रश्नावर राजकारण करीत नाही तुम्ही पण राजकारण करू नका." असे सत्ताधारी आणि विरोधक एकमेकांना बजावत प्रछन्न राजकारण करीत असतात.
अरे तुम्ही राजकारण करण्यासाठीच राजनीतीमध्ये उतरलात ना? मग "ताकाला जाऊन भांडे का लपवता"? आणि राजकारण करणे हेच जर गैर असेल तर गेलात कशाला कडमडायला तिथे? महानंदासारख्या जुलमी राजाला सत्ताभ्रष्ट करण्यासाठी चाणक्याने जे राजकारण केले त्या राजनीतीने या शब्दाला प्रतिष्ठा मिळवून दिली होती. तसे राजकारण कराच.
सध्या जगाचे बाजूला ठेवू. जर राष्ट्राचे, राज्याचे, आपल्या भागाचे, आपल्या गावाचे, गावातील आपल्या भागाचे उल्लेख केलेल्या अग्रक्रमाने भले व्हावे यासाठी राजनीतीत आला असाल तर ठणकाऊन सांगाना, " हो. आम्ही राजकारण करणारच. तुमच्या भ्रष्टाचारी राजनीतीने जर वाटोळे होत असेल तर आम्ही काय स्वस्थ बसायचे? तुम्हाला एक तर योग्य वाटेने जायला भाग पाडण्यास आणि तसे होत नसेल तर सत्तेवरून खाली ओढण्यास आम्ही राजकारण करणारच!"
तसे पाहिले तर प्रत्येक जीवाची आपल्याच मताप्रमाणे सर्व काही व्हावे, आपल्याच इच्छांची पूर्ति व्हावी, आपली स्वप्ने साकार व्हावीत यासाठी चाललेली धडपड पूर्ण थांबवणे कोणाला तरी शक्य आहे का? या धडपडीत राजकारणाचे अनेक फंडे वापरले जातच असतात. " तो ना? महा राजकारणी आहे बरं!" असे म्हणून तो "उचापती" करून स्वार्थ साधणारा आहे हेच लोक सांगत असतात.
वैयक्तिक पातळीवर आपल्या मनातच आपल्यावरच परिणाम करणारा राजकारणाचा आखाडा चालू असतो. तेथे सकारात्मक/नकारात्मक , विवेकी/अविवेकी विचारांचा, आशा/निराशेच्या विचारांचा आखाडा चालू असतो. कधि सकारात्मक विचार बाजी मारतात तर कधी नकारात्मक! बरं हे सर्व आपल्याच मनात निर्माण होत असतात. हे त्यांच्यात चाललेलं राजकारणच कि! हे कसं थांबवणार? जोवर या विचारांचं योग्य संतुलन असतं तोवर याचे परिणामदेखील हितावहच असतात.
याचीच पुढच्या पायरीवरील राजकारण म्हणजे दोन व्यक्तींमध्ये अधिक प्रभावी ठरण्यासाठी चाललेली धडपड. पती-पत्नी, सासू-सून, भाऊ-भाऊ यांच्यामध्ये अधिक प्रभावी ठरण्यासाठी चाललेली धडपड हे राजकारणच! जोवर ते उभयतांच्या उत्कर्षासाठी केले जाते तोवर ते सहकार्य ठरते नाहीतर ते वैमनस्य होते.
त्यानंतर कुटुंबात आपलेच सर्वांनी ऐकावे यासाठी प्रभाव टाकण्यासाठी केलेली खटपट हे राजकारणच!
यात विवेकाने सर्व झाले तर कुटुंबाचे कल्याण होते, नाहीतर वाटॊळे! पूर्वी कुटूंबातील सदस्यसंख्या मोठी असायची. तेथे कुटुंबप्रमुखावर छाप टाकण्यासाठी राजकारणच चालायचे.
त्यावरच्या पायरीवर कुटूंबांच्या समुहात चालणारे गावाचे राजकारण. ते सामंजस्याने झाले तर गावाची प्रगती करण्यास कारणीभूत होते नाहीतर विनाशास.
निव्वळ वैयक्तिक स्वार्थापोटी नसलेली राजनीती तर प्रत्येक ठिकाणी व्हायला हवी. पण राजनीतीमध्ये उतरलेल्यांनीच वैयक्तिक लाभापायी राजनीतीला घृणास्पद केल्यानेच त्यांना "आम्ही या प्रश्नावर राजकारण करीत नाही तुम्ही पण राजकारण करू नका." असे एकमेकांना बजावण्याची वेळ आली आहे.