किल्ल्यांवरची हागणदारी...!

मग त्यामानाने डॉग वॉकर्स जास्त जबाबदार वाटतात. डॉग पूप टिश्यूने उचलून. डिग्रेडेबल गार्बेज बॅगमध्ये ठेवून कचरापेटीत टाकणे आजिबात अवघड नाही. एकदा शिस्त लागली की. ट्रेकिन्ग च्या सामानात गार्बेज बॅगस व टिश्यू पॅक करता येइल की. सामाजिक स्वच्छतेचे संस्कार आजिबातच नाहीत. सांगायला गेले तर बाटली डोक्यात मारतील.

सेना, हौशी ट्रेकर म्हणजे नेमके कोण? त्याची काय व्याख्या आहे?

आमच्या नेहमीच्या ट्रेक गृपमधेही एखाद दुसरा नियमित ट्रेकर "कचरा" जमा करुन योग्य जागी फेकण्यास टाळं टाळ करण्याच्या मोहात पडलेला बघितलाय. म्हणून विचारलं

मुळात लहानपणापासून ना.शास्त्र हा फक्त कागदावरचा विषय म्हणून शिकतो. तो वागण्याचा/जगण्याचा भाग असायला हवा हा सेन्स रुजवला जात नाही.

अश्विनी, गार्बेज बॅग योग्य पर्याय नाही. या बॅगा मग कड्यावरुन भिरकावल्या जातील खालच्या गावात अस्मानी संकट. नकोच ते

खड्डा करणेच चांगले.

मामी, आमच्या इथले डॉग वॉकर्स स्वतःही बेशिस्त आहेत आणि डॉग्जच्या बबातीतही बेजबाबदार. व्यक्ती व्यक्ती वर अवलंबून आहे हो हे

हेम, तुमचा हा लेख तुमच्या नावासहीत माहितीतल्या ट्रेकर्सना पाठवला तर चालेल का?

कवीन.. डोंगरातले नियम न पाळणारे ते हौशी.. फक्त मजा करायला जाणार आणि कचरा करून येणार. तुझ्या ओळखीत असा कोणी असेल जो कचरा उचलायला टाळाटाळ करतोय तर त्याला ट्रेकर का म्हणावे हा प्रश्न आहेच. तसेही सर्व नियमीत ट्रेकर कचरा करतच नाहीत हे देखील चुक. मी देखील पुर्वी असे काही नग पाहिले आहेत.

दिनेशदा... अस्मानी संकट.

सेना, ट्रेकर्ससाठी नियमावली / आचारसंहिता करुन, तुम्ही सगळ्यांनी आपापल्या ब्लॉगवर ठेवा. कुठल्याही गडाच्या माहितीसाठी, कुणी ते ब्लॉग शोधले तर त्याला, ते दिसले पाहिजे.

आपल्याकडे, पूर्वतयारी वर पण चांगली माहिती जमा झालीय, ती पण वापरु शकता.

तर त्याला ट्रेकर का म्हणावे हा प्रश्न आहेच. >>> तसं नाही रे सेन्या, ते बाकी गोष्टीत उत्तम आहेत. नवख्यांना नीट चेढवणं उतरवणं, ट्रेक मधे करावी लागणारी बाकीही बरीच कामं वगैरे बाबतीत १० पैकी ९ मार्क देता येतील.
ह्या एका बाबतीत १० पैकी ० गूण (आम्ही कचरेवाल्या होतो मग अशावेळी)

सेना, ट्रेकर्ससाठी नियमावली / आचारसंहिता करुन, तुम्ही सगळ्यांनी आपापल्या ब्लॉगवर ठेवा. कुठल्याही गडाच्या माहितीसाठी, कुणी ते ब्लॉग शोधले तर त्याला, ते दिसले पाहिजे.>>>+१

अत्यंत महत्वाचा मुद्दा उपस्तित केला हेम...
आपण लोक तर त्याच भान ठेवतो... पण सर्वांनी याची काळजी घ्यायला पाहिजे..

मग त्यामानाने डॉग वॉकर्स जास्त जबाबदार वाटतात. डॉग पूप टिश्यूने उचलून. डिग्रेडेबल गार्बेज बॅगमध्ये ठेवून कचरापेटीत टाकणे आजिबात अवघड नाही.>> बायोडिग्रेडेबल बॅग्स, कचरापेट्या..... एक तर भारतात फार अमुलाग्र बदल झालेत, सगळे भारतीय मलबार हीलवर रहायला गेलेत किंवा भारतातील किल्ले अमेरीका/युरोपात हलवले आहेत. पुर्वी हे नव्हतं.

पायवाटांपासून दूर छोटा खड्डा खणून ससे पकडून झाल्यावर मातीने बुजवला, इतकी साधी गोष्ट
सगळ्यानी पाळली तरी पुरे. +१००

किल्ल्यावरचे काय, पाणी, फ्ल्श असताना सुद्धा लोकं वापरत नाहीत व तसेच बाहेर येतात. त्यात वेस्टर्न संडासात बसायचे कसे पण काहींना कळत नसते. बाहेरच घाण...
इतका राग येतो.

लोहगडावर गेले होते गेल्या वर्षी इतका कचरा बाटल्यांचा.... :रागः

>>>रेंज ट्रेक करतांना, मुक्कामाठिकाणी समोर कितीही चमचमीत अन्न ठेवलं तरी अजिबात जास्त खाल्लं जात नाही. शरीराचं घड्याळ त्यावेळी बरोब्बर चा>>><<
अगदी बरोबर. भरपूर ग्लूकॉन डी व सी पाणी असले की खूप होते.

इथे (अमेरीकेत) ट्रेकर्स साठी वायटॅमिन बी चे शॉट्स मिळतात.. इन्संट एनर्जी म्हणून. ते प्यायले की काहीही गरज लागत नाही.

सुका मेवा खावून राहिले तरी रहातो माणूस्(स्वानुभव) ट्रे़कींग करताना.
काजू , खारीक टाळावे.

हेम तुला अनुमोदन. 'नो ग्लुकॉन डी ऑर सी' प्लिज.

धन्स हेम.

सेन्या, नो ग्लुकॉम डी/सी की ह्यांचा वापर अगदीच आवश्यकता असेल तेव्हा करावा?

चांगला विषय.

पायवाटांपासून दूर छोटा खड्डा खणून ससे पकडून झाल्यावर मातीने बुजवला, इतकी साधी गोष्ट
सगळ्यानी पाळली तरी पुरे. >>> +११११

हा लेख मला फेसबूकवर शेअर कसा करता येईल ?

हा मुद्दा आणि त्यातुन बाकिच्याना होणारा त्रास जास्त लोकाना कळायला हवा.

ओक! हेम, काही स्पे. कारण आहे का त्यामागे? कारण बर्‍याचशा ब्लॉग्ज वर "ट्रेकला नेण्याच्या वस्तू" मधे ह्याचा समावेश आहे.

ओ. आर. टी. (इलेक्ट्रॉल ) किंवा श्रीजल हे चांगले पर्याय आहेत. घाम आल्यावर शरीरातून साखर नाही तर क्षार बाहेर पडतात, त्यांची भरपाई होणे गरजेचे आहे. ग्लुकोज ने फक्त शक्ती मिळते, क्षार नाहीत.

हेम.. अतिशय महत्त्वाचा मुद्दा उपस्थित केला आहेस.. thanks

दिनेशदा.. हेच लिहायला आलो होतो.

कवीन.. इलेक्ट्रॉल सोबत ठेवावे.

मुख्यतः ग्लुकॉन डीची सवयच लावू नये.. थकवा जाणवू दे वा नको.. पण कोणी जर ग्लुकॉन डी पुढे केले तर मला ती लहान पोरासाराखी नुसती भुकटीच तोंडाला लावायला आवडते..

चला.. मुळ विषयावर या.

परत एक मुद्दा, या भुकट्या थेट तोंडात घालू नयेत, त्या पाण्यात विरघळवूनच प्याव्यात.

असो, पण माझे हे पोस्ट, इथे गैरस्थानी आहे.

दा. ही चर्चा ट्रेकची पुर्वतयारी बाफवर होउ शकते. तिथे कॉपी पेस्ट करून ठेवा हवतर.

दिनेशदा...