गझल आमची म्हणजे घमघमणारे अत्तर!

प्रोफेसर, पारिजाताला तुम्ही दिलेला प्रतिसाद अजिबत पटला नाही ( तो मलाही लागू पडतो म्हणुन मत व्यक्त करतेय)
आम्हाला गझला रचता येत नसतीलही. पण वाचायला आवडतात.
जी गझल आम्हाला (माझ्यासारख्या अनेकांना) टुकार वाटतेय तिला केवळ आम्हाला गझला रचता येत नाहीत म्हणुन आम्ही चांगलं म्हणायचं ये कहा का न्याय है? गझल रचता येत नाही म्हणजे ती कळत नाही हे म्हणणं साफ चूक आहे.
मला वाटतं सगळ्याचा तुम्ही एकदा शांत विचार करा.

व्याकरणात बसली आणि शब्दात जोडली गेली की गझल बनत नसते. लिहिणार्‍या इतकीच वाचणार्‍यालाही भावली तरच गझल "जमली" म्हणायचं

रियू,
प्रोफेसर, प्रत्येक वाचकाला लिहिता यावे हा मुद्दा हास्यास्पद आहे. आणि जोवर मला स्वतःला वाचक म्हणून दाद देता येईल इतकं बर मी लिहीत नाही तोवर पब्लिश न करण्याइतकी समज मला आहे.
असो. मोबाईलवरून टाईप केल्यामुळे झालेल्या व्याकरणाच्या चुका दुरुस्त केल्यात. त्या क्षम्य नाहीतच.

आपण आता हा वाद अण्णांकडे किंवा आर आर आबांकडे नेऊ. ते हिंदीतून जो निकाल देतील तो मान्य करू. हाकानका.

एक निर्दोष स्वरचित गझल पोस्टा आधी व मग काय ते तारे तोडा!
प्रा.सतीश देवपूरकर
>>>
उद्या गाईच्या दुधाच्या चवीवर कमेंट देण्यापुर्वी दुध देवुन दाखवा असेही म्हणाल तुम्ही.
असो, तुम्हाला शुभेच्छा

खरेच आम्ही तिशीत राहू उद्या मनाने!
भले आमचे वय झालेले, असेल सत्तर!! >> हे अगदी पटले प्रोफेसर, स्वता चे खरे खुरे वर्णन केले आहे.

श्वासांचे अस्तर >> पार डोक्यावरुन गेले. ह्याचा अर्थ काय लावायचा प्रोफेसर.

गझल आमची म्हणजे मूर्तीमंत आत्मप्रौढी
खेचर घेऊन जिंकाया आलोय अश्वदौडी>>+१०००००००००००००

चांगले च जमले आहे

'अस्तर' शब्दाचे चिंतन करा, शेराचा अर्थ उलगडेल!>> केला प्रयत्न, तरी पण कळले नाही. प्रयोजन पण कळले नाही.

मला जर कवितेची तारीफच हवी असती तर, घरातच गझल ठेवली असती,>> बायकोनी निर्वाणी चा इशारा दिला असावा प्रोफेसरांना, एक तर गजल तरी राहिल घरी नाही तर मी तरी.
म्हणुन प्रोफेसर घरात गजले चा "ग" सुद्धा उच्चारत नाहीत.