मोरपीस.....

ह्म्म्म्म्म.........

विचार करतोय...

दुसर्‍यांदा वाचल्यावर थोडा झेपला.
एक अन एक अक्षर खरंखुरं लिहिलंयस. सद्य परिस्थिती तशीच आहे, आणि ती अजून खालावू शकते अशी चिंता ही वाटतेय. लोकशाही अक्षरश: त्या असहाय्य द्रौपदीसारखीच आहे..

>>"कर्मयोगी" व्हायची हीच खरी संधी आहे, फक्त आपल्यातलंच देवत्व आपल्याला समजण्याची गरज आहे.

यादवी माजून हे सर्व संपलं तरी हरकत नाही, पण निदान उघड्या डोळ्यांनी अशा विटंबना पहात रहायची "षंढवृत्ती" तरी नष्ट होऊ द्या.

प्रत्येकाच्या कोमेजलेल्या, बुरसटलेल्या, कुजलेल्या मनावर गरज आहे ती फक्त एक मोरपीस फिरण्याची...... फक्त एक मोरपीस....!!! >> ही वाक्य विशेष आवडली.

भिडलं मनाला...

यादवी माजून हे सर्व संपलं तरी हरकत नाही, पण निदान उघड्या डोळ्यांनी अशा विटंबना पहात रहायची "षंढवृत्ती" तरी नष्ट होऊ द्या. >>>> सहमत

थेट पोचलं. भिडलं.
<<<<<<<यादवी माजून हे सर्व संपलं तरी हरकत नाही, पण निदान उघड्या डोळ्यांनी अशा विटंबना पहात रहायची "षंढवृत्ती" तरी नष्ट होऊ द्या. >>>>>>>>
<<<<<प्रत्येकाच्या कोमेजलेल्या, बुरसटलेल्या, कुजलेल्या मनावर गरज आहे ती फक्त एक मोरपीस फिरण्याची...... फक्त एक मोरपीस....!!! >>>>>>>>>>>अत्यंत गरज आहे याची.

थोडक्यात छान लिहीले !

द्रौपदीचे वस्त्रहरण का झाले? तिला द्यूतात पणाला लावायचा आपला हक्क आहे असे वाटलेया पांडवांना तिच्या रक्षणाची जबाबदारी पार पाडता आली नाही.
तिथे प्रमाण १००: ५ होते. आता काय आहे? कोणी पांडव आहेत की सगळेच (तुमच्यामाझ्यासकट) कौरव?

शब्द तुझे... भावना माझीच.

मला वाटतं...
प्रत्येकात कृष्ण असतो...प्रत्येकात कंस.
आपण आपल्यातला कृष्ण आता प्रत्येक क्षणी जागा ठेवायला हवा. नाहीतर कंस कायम जागाच असतो.

अनघा..

भुंगा, अगदी प्रत्येक भारतीय सामन्य नागरीकाची हि भावना आहे, कधी ना कधी, पण आता लवकरच उद्रेक होणार आहे.

लेखकांनो लेखण्या ठेवा आणि रत्यावर उतरा ( लोकशाही मार्गाने ) भर्‍ष्टाचार, महागाईला कारण असणार्‍या सरकारला जाब विचारा.

यादवी माजून हे सर्व संपलं तरी हरकत नाही,.....

>>>> भिती ईतकिच आहे की हे जेंव्हा संपेल तेंव्हा सध्याच्या सरकारची जागा घेण्यास सक्षम कोण असु शकेल?

नि:शब्द

प्रत्येकाच्या कोमेजलेल्या, बुरसटलेल्या, कुजलेल्या मनावर गरज आहे ती फक्त एक मोरपीस फिरण्याची...... फक्त एक मोरपीस....!!! >>>>

भूत उतरवणार्‍या (सो कॉल्ड) बाबाच्या हातातला मोरपीसांचा गट्ठा फिरवलास तरी कोडगेपणाचं हे भूत उतरणार नाही इतक्या सहजा सहजी.
तू लिहीलंस ते सारं सत्य आहे, ह्या लिखाणातील सत्याचीची जाणीव असणंही मोठी गोष्ट आहे, पण त्या दिशेने पाऊल उचलले जाणार असतील तरंच.

लिहीलं/ वाचलं पटलं, झालं काम- ही सुद्धा ह्या कोडगेपणाची माया.

मी, माझं कुटुंब सुरक्षित ना, मग देशावर तिकडे कुणी का राज्य करेना 'की फरक पेंदा यार" हे पुरेपूर भिनलंय.

"बदलायला हवं" असं म्हणणार्‍या कॅटेगरीतला एक लेख आहे हा मिलिंद.....
वाचणार्‍यां सार्‍यांची मनही खूप पूर्वीच कोडगी झालीयेत "आपण फार काही बदलू शकणार नाही, इवल्याश्या ६० वर्षांच्या आयूष्यात, तेव्हा आहे तो जीव का त्रासात घालवा?" ही वृत्ती आहे, कदाचित आपल्या सर्वांचीच.

लेख चांगला आहे नाही, प्रतिसाद काय, किती?
ह्याही पे़क्षा, हा विचार चांगलाच आहे, पण पुढे काय?, इतकेच मनात घोळत राहिले.

शुभेच्छा

लेख आवडला,विचार पटले पण पुढे काय?
लेख वाचून, सुस्कारे सोडत पुढच्या कामाला आपण सुरुवात करणार, काही दिवसांनी विसरून जाणार.
मोरपिस येणार कुठुन?
लाख प्रश्न उत्तर नाहीच

लेख मनापासून आवडला, भुंग्या.