बोगोर बुदुर .. भाग ७

बोगोर बुदुर भाग १
http://www.maayboli.com/node/33713
बोगोर बुदुर भाग २
http://www.maayboli.com/node/33715
बोगोर बुदुर भाग ३
http://www.maayboli.com/node/33716
बोगोर बुदुर भाग 4
http://www.maayboli.com/node/33727
बोगोर बुदुर .. भाग ५
http://www.maayboli.com/node/33728
बोगोर बुदुर भाग ६
http://www.maayboli.com/node/33730

माझ्या दोन कथा मायबोली वर आहेत. वाचुन अभिप्राय द्यावा ही विनंती. लिंकस खालील प्रमाणे, कथा “सवत माझी लाडकी”
http://www.maayboli.com/node/33497
कथा विश्वास
http://www.maayboli.com/node/33369

--१५--

राणेंचा निरोप घेउन समीर तीथुन निघाला. गणपतीचा विषय मात्र त्याच्या डोक्यातुन जात नव्हता.
शेवटी त्याने कांचनला फोन करायचे ठरवले. हा मित्र ASI मधे म्हणजे भारतीय पुरातत्व सर्वेक्षण [Archeological Survey of India] च्या मुंबई शाखेत होता आणी त्याचे अशा गोष्टींबद्दल ज्ञान अफाट होत.

भारतीय पुरातत्व सर्वेक्षण हे सरकारी डिपार्ट्मेंट तसे फारसे प्रसिद्द नाहीच. कधीतरी कुठे प्रोटेक्टेड वास्तु आहे अशी पाटी वाचतो तेवढीच. पणं हे खात भारतात आणी भारता बाहेर उत्खनन करत असते. कांचन हा एक पुरातत्व्वेत्ता होता आणी ASI मधे सिनीअर होता.

“कांचन. समीर बोलतोय.”

“बोला! पण आज तुझ्याकडे यायला आणी दारु ढोसायला वेळ नाही. घरी लवकर जायलाच पाहीजे.
आशा घरी वाट बघत असेल”

“आशा वाट बघेल पण माझ्या घरी. त्यांना आणायला तानाजी गेलाय. मी आशाला फोन केलाय. चल मी येतोय.”

त्याने कांचनला ऒफीस मधुन सरळ घरी नेले. त्याची बायकापोर अगोदरच आली होती. सर्व पोर समीरच्या बंगल्यावर खुष असत. दोन अवाढव्य जर्मन शेफर्ड्स, स्वीमींग पुल, मोठी बाग आणी खायचे लाड पुरवणारा तानाजी. पोरांना पिकनीकला आल्यासारखेच वाटायचे. बायका मात्र कंटाळयाच्या आणी समीरच्या मागे लग्नाची टुरटुर लावायच्या.

कांचन आणी समीर त्याच्या स्टडीत बसले होते. समीरने पहील्यांदा त्याला गणपतीचे फोटो दाखवले.

" समीर हे तर बोगोर बुदुर च्या प्रतीकृती आहेत "

" हे काय ? म्हणजे मला बोगोर माहीत आहे . बोरो बुदुर ही माहीत आहे. पण बोगोर बुदुर काय आहे?"

“त्याकरता तुला थोडी इंडोनेशीयाची पार्श्वभुमी सांगतो. हा देश बेटांचा असुन तो ऒस्ट्रेलियापासुन ते मलेशियापर्य़ंत पसरला आहे. समीर किती बेट असतील ?”

“अरे असतील ४००/५००”

“लोकांना ह्या देशाबाद्दल फार कमी माहीती आहे. १७,५०० हुन जास्त बेटांचा बनलेला हा देश २०,००,०० स्क्वेअर कि. मी आहे. भारत जवळ ३०,००,००० स्क्वे कि मि आहे”

“बापरे!!”

“ह्या देशात वैदिक , बुद्ध संस्कृतीचा भरपुर प्रभाव होता आणी आजही तो दिसुन येतो. नाव सुद्दा बघ सुकार्नो (सुकर्ण) , सुकार्नो पुत्री, आदीत्य “

“पण असा पसरलेला देश सांभाळायचा म्हणजे जरा अवघडच”

“अरे ऎवढी बेट असली तरी आठ दहाच मोठी आहेत आणी १२,००० बेटांवर तर वसतीच नाही”

“कांचन !! त्या बोगोर बुदुरचे काय झाले?”

“बोरोबुदुर हा बुद्ध स्तुपाबाद्दल आणी देवळांबद्दल पसिद्द आहे तर बोगोर हि ब्रिटीश कालातील राजधानी होती आणी सध्या बर्याच गोष्टींबद्दल कुप्रसिद्ध आहे. त्यात तिथे असलेला कवटीचा गणपती फारच फेमस आहे.”

“पण हे बोगोर बुदुर काय प्रकरण आहे?”

“अरे आमच्याइथे एकदा आमचे डायरेक्टर च्कुन इंडोनेसीयन अवशेषांना उद्देशुन बोगोर बुदुर म्हणले आणी तो शब्द आता कायम झाला आहे विशेषतः तस्करी व्यवसायातल्या वस्तुंकरता"

समीरची बोट की बोर्ड वरुन झरझर फीरली आणी काही सेकंदातच बोगोरचा गणपती स्क्रीनवर आला.

" अरे खरच की . पण कांचन ही तस्करीची भानगड समजली नाही "
" इंडोनेसिया ज्वालामुखीं करता ही प्रसिद्ध आहे. आअजही तेथे १५० हुन अधीक जीवंत ज्वालामुखी आहेत. गेल्या काही शतकांमधे ह्या बर्याच ज्वालामुखीची राख सर्व बेटांवर पसरली आहे. ट्यात किती अवशेष आहेत हे सांगणे अवघाडच आहे. त्यातुन त्या देशाला ८०,००० कि मी हुन जास्त समुद्र किनारा आहे."
"म्हणजे तस्करी करता मस्तच आहे म्हण की."

" थट्टा राहुदे समीर पण तुझ्याकडे हे फोटो कुठुन आले. ? "

समीरने स्टडीचा लाल दीवा लावला.

तारीची गणपतीची मुर्ती काढुन समोर ठेवली.

" माय गॉड! समीर ही मुर्ती जर ओरीजीनल असली तर तीची किम्मत कोटीत जाइल आणी मला असे वाटते की ही खरी आहे"

" आर यु शुअर ?"

" प्रश्नच नाही. पण तुला हा गणपती मिळाला कुठे ? "

" एका चाळीत. जर ही मुर्तीची किम्मत एवढी असेल तर अडीच फुट मुर्ती केवढ्याची असेल ?"

" उगीच काहीतरी ढाका टाकु नको. आणी ती कुठे आहे धारावीत का ? "

" थोडी जागा चुकलास. समोरच BKC मधे जश च्या ऑफ़ीसमधे रीसेप्शन मधे"

" काय ? मग ती खोटी तरी असेल कींवा त्याना तीच्या कीमतीचा अंदाज नसेल . मला बघता येइल का ती मुर्ती ?"

" बघुया ट्राय करु . तोपर्यंत ही तु घेउन त्याची कीम्मत ठरव "

" हे बघ तुझी काम असतात भानगडीची. तुच टेस्ट करायला म्हणुन पाठवुन दे. आणी एकच नको. ८/१० मुर्ती कसल्याही भंगारमधुन गोळा करुन पाठव. "

" बर"

" आणी ऑफ़ीशीयल अहवाल आणी माझा अहवाल यात फरक असेल"

" चल जरा बाहेर जाउन बसु. नाहीतर तुझ्या घरी मला चहासुद्दा मिळणार नाही"

दोघेही स्टडीतुन बाहेर आले. मुले कुत्र्याशी बागेत खेळत होती.

" काय आशा वहीनी ? आमचा मित्र काही सुधारतोय का नाही ?"

" हे बघा उगाच पेडगावला जाउ नका. अगोदर एक बायको आणा म्हणजे इथे आल्यावर आम्ही बोअर होणार नाही "

" अग तो कसली बायकॊ करतो? सतराशे साठ मैत्रीणी त्याला "

गप्पा मारत वेळ कसा गेला ते कळलेच नाही