एक स्वप्न साकारतंय - स्वदेश परतीचं

हो, बारावी किंवा high school पर्यंत फी मध्ये काहिही फरक नसतो .. पण नंतर वेगळी फी असते, ती NRI करता .. जर OCI घेऊन तिकडेच रहात असली मुलं तर NRI कशी काय? OCI किंवा dual citizenship चा उद्देश काय राहिला मग?

जाणकार काही माहिती देऊ शकतील का ह्यावर?

सशल,
हे वाचा. OCI विषयी आहे. हे OCI फक्त "multiple entry,life long visa to visit india" एवढचं देते.
http://www.immihelp.com/nri/overseascitizenshipindia/

सुप्रिया, लिंक बद्दल धन्यवाद ..

Police registration ची गरज नाही १८० दिवसांपेक्षा जास्त रहाण्याच्या मुदतीकरता, एव्हढा एकच फायदा दिसतोय त्या OCI चा ..

पण अजून एक मुद्दा ध्यानात घ्यायला हरकत नाही ते म्हणजे, मुलांना आता भारतीय नागरीकत्व द्यायचं .. ती १८ वर्षांची झाल्यावर त्यांच्या इच्छेप्रमाणे US नागरीकत्व claim करू शकतात असं ऐकलं होतं .. तर हाही एक पर्याय असेल का?

सुरेख लेख. लेख इथे दिल्यापासुन प्रतिसाद द्यायचा होता पण त्याआधी परत एकदा निवांत लेख वाचायचा होता. तो आज वाचला.
.
वुई कम्प्लिटली अंडरस्टॅंड देअर पर्स्पेक्‍टिव्ह >>> हे अगदी योग्य. काही दिवसांपुर्वी आमचा भारतात परत जायचा विचार बोलुन दाखवला तर माझ्या मैत्रिणीचा नवरा तुच्छतेने म्हणाला, "but why do u guys want to go back ?". मैत्रिणीचा नवरा म्हणुन तेव्हा काही बोलले नाही. पण त्याचा रागही आला आणि वाईटही वाटले. आपल्याच देशाविषयी इतके तुच्छ का वाटते ?
.
माझ्या ओळखीत गेल्या वर्षीच एक जोडपे पुण्याला परत गेले. त्यातल्या नवर्‍याला अगदी तुमच्यासारखे अनुभव येत आहेत. बायको ABCD असल्यामुळे तीचे प्रश्न थोडे वेगळे आहेत (जसे तीचा american accent कामवाल्या बाईला कळायचा नाही ;)). पण तरी सुद्धा तक्रार फारशी करत नाही. दोघेही भारतात जाऊन काय मिळते आहे ह्याचा हिशेब जास्त ठेवत आहेत. bonus म्हणुन ह्या माझ्या मैत्रिणीच्या सासुबाई त्यांचा स्वैपाकी कायमचा तीच्या घरी पाठवणार आहेत आणि तीने केलेल्या reporting मुळे तीचे आई-बाबा पण ३०-३५ वर्षांनंतर भारतात परत जायचे म्हणत आहेत.

आमचाही एक मित्र गेल्या वर्षी परत गेलाय सिंगापूरहून. खूष आहेत ते आणि मुलगा. मुंबईतल्या सगळ्यात चांगल्या शाळेत मुलगा जातोय. अभ्यासात, खेळात हुषर आहेच. त्यामुळे त्याला फायदा होईल हे नक्कीच. आणखी एका मित्राची फॅमिली ह्या वर्षी परत गेलीय मुंबईला. आणि एकाची लवकरच जाऊ घातलीये. त्यांच्याकडूनही कळतीलच बाकी डिटेल्स.

भारतात परत गेलेल्या कुटुंबांकडुन जे ऐकले आहे त्यावरुन मला असे वाटते की मुलेच जास्त खूष असतात भारतात जाऊन. माझ्या मैत्रिणीच्या मुलीला प्ले डेट न घेता अपार्टमेंटमधल्या मुलांशी खेळायला जाता येते हेच खूप आवडले. शिवाय, फ्रेंडसचे आजी-आजोबा पण खाऊ देतात अमेरिकेतले आजी-आजोबा पण देत असतील खाऊ तर माहिती नाही. पण बरेच लोक दुसर्‍याच्या मुलांना allergy वगैरे मुळे कचरतात असे पाहिले आहे.

लाख मोलाचे आहेत तुमचे दोन आणे! लेख एकदम मस्त आहे.
प्राजक्ता

छान लिहिलंय! आर्चने दिलेलं वाक्यच सगळं बोलून जातं! तुम्ही ज्या R2I च्या लिंक्स दिल्या आहेत त्याच मीही देणार होतो, मागे केड्याने कुठल्याश्या गूगल गृप्सच्या पण लिंक्स दिल्या होत्या.

<<<< 'Growth' opportunities are tremdendous. It demands a separate article by itself.
>>>> कधी लिहिताय मग? वाचायला जरुर आवडेल.

मित्रांनो
मला एक व्यावहारिक सल्ला दिल्याशिवाय रहावत नाहीये.
ज्यांना कोणाला भारतात परत जावंस वाटतय त्यांना माझी विनंती आहे की तुम्ही आपलं ग्रीनकार्ड किंवा परदेशी नागरिकत्व, जे काय असेल ते, टिकवून ठेवा. त्याचा उपयोग मुलांच्या उच्च शिक्षणासाठी होईल. सर्वांनाच आपल्या मुलांच हित बघायचं असतं. त्या द्रुष्टीने मुलांच १० वी पर्यंतच शिक्षण भारतात करणं जास्त फायद्याच आहे. भरपूर समवयस्क मित्रमैत्रीणी आणि आजीआजोबांची लाड हे मानसिक वाढीला फार उत्तम. १० वी नंतर मात्र गाशा गुंडाळून परदेशी जा. भारतात फारच थोड्या ठिकाणी चांगलं शिक्षण मिळतं आणि तिथे प्रवेश मिळवण्यासाठी जीवघेण्या स्पर्धेला मुलांना सामोरं जावं लागतं. ते परदेशात तितकं अवघड नाही.

सुदर्शन, खुप छान लेख. मुख्य म्हणजे मनाचा कौल ऐकुन तुम्ही परतला याचं सगळ्यात जास्त कौतुक.. अन्यथा परतायचय, परतायचय म्हणत आमचे कित्येक मित्र प्रत्यक्षात काही परतत नाही. त्याना हा लेख पाठवणार आहे... There is always a come back to our own country...

मला आधीचे काही माहीत नाही. आता शाळेत जन्माचा दाखला मागीतला जातो. आपण भारतीय नागरीक नसतानाही जन्मभर जरी भारतात राहिलो तरी आपण एन आर आय च असतो (सरकार साठी).

नमस्कार,

मला वाटते कि मी लिहिले त्यावरुन मी शंका कुशंका काढतोय असा गैरसमज झाला आहे. आम्ही २००९ मधे परत जाणार आहोत. आणि ही सगळी माहिती जमवणे मी २००७ पासुन सुरु केले आहे.

जर आपण कुठे राहतो यावर शाळांची फी असेल तर अति उत्तम. आम्हाला इतरा एवढेच फी भरताना आनंदच होइल्.(फक्त ही जनरल पॉलिसी असावी नजर्चुकीने झालेले असु नये एवढेच.)

शाळांची फी एकवेळ ठीक आहे. पण मी जे काल्कुलेशन लिहिले आहे त्यात अजिबात अतिशयोक्ती नाही. (काल नुकतीच इसकाळ किंवा मटा मधे बातमी वाचली पुण्याच्या कुठल्याशा मेडीकल कॉलेजने फी २ लाख ची ४ लाख केली वर्शाला.) त्यात मी डोनेशन चा उल्लेखही केला नाही आहे कारण ते झेपणे अशक्यच वाटते.

माझा एक मित्राचा मुलगा इथे कॉलेज साठी रटगर्स न्यु जर्सी मधे जायचा विचार करत आहे. त्याने सान्गितले की त्याला वर्शाला खर्च २०००० डॉलर्स आहे , १५ वर्शानंतर महागाई आड्जुस्तेड किमान ५००००?

वरील सर्व सांगन्याचा उद्देश गैरसमज पसरवायचा नसुन मला असलेली माहिती शेअर करणे हा आहे (त्यात काही चुक असेल किंवा माझा स्वतःचा गैरसमज झाला असेल आणि कोणी दुरुस्त करणार असेल तर त्यांचे स्वागतच आहे.)

मला स्वतःला दोन मुले आहेत आणि ती १५ वर्षानंतर कॉलेजसाठी जातील तेव्हा काय आर्थिक तयारी करावी लागेल यासाठी माझा हा हिशोब सुरु आहे. भारतात काय किंवा अमेरिकेत काय खर्च हा लागेलच फक्त आताच जागे झाले तर त्याची तरतुद करण्याच्या दृष्टीने प्रयत्न करता येतील इतकेच्.

(मुलाना भारतीय नागरीकत्व देउल १८ व्या वर्शी परत अमेरिकन नागरीकत्व देण्याचा विचार माझ्या तोंडातले वाक्य सम्पल्या सम्पल्या पत्नीने झटकउन टाकला)

परत जाण्याचा निर्णय घेण्यापुर्वी या सगळ्या गोष्टीचा विचार करावा एवढेच माझे सांगणे आहे. जर माझ्या लिहिण्याने कोणी दुखावले गेले असाल तर क्षमस्व..माझा तो हेतु कधीच नव्हता.

तुम्ही हे तुमचे calculations ईथे देउन योग्यचं केले.

शाळेत NRI मुलांना बाकी मुलाएवढीचं फी भरावी लागते. वर कोणीतरी हा उल्लेख केलेला आहे.शिवाय माझ्या मैत्रीणीनेही असेचं सांगितले आहे.:)

माझी मुलगी इथे ज्युनिअर कालेजात जाते, तिथेतरी मला ५ पट फी भरावी लागलेली नाही (कालेज खाजगी आहे) आणि मुलगा अमेरिकन सिटिझन असुनही भारतीय विद्याभवन सारख्या शाळेत मला प्रवेशाला काहीही त्रास झाला नाही आणि त्यांची फी फक्त वर्षाला ८,०००/- आहे. मी गेली ८ वर्ष भारतात सुखासमाधानाने राहते आहे. मधुनच तिकडुन इकडे आल्यामुळे माझ्या मुलांच नुकसान किंवा त्याना फार त्रास झाला नाही, तो मोठ्याना होतो कारण आपल्या अपेक्षा खूप असतात किंवा वयानुसार आपण थोडे रिजिड झालेले असतो. मी अगदी अभिमानाने सांगु शकते की या वर्षी माझ्या मुलीने ९३.२% सीबीएसई बोर्डाच्या परिक्षेत मिळवले. त्यामुळे परत येणार्‍यानो निर्धास्तपणे या, आपले स्वागत आहे!

५ पट फी फक्त उच्च शिक्षण म्हणजे अभियांत्रिकी, वैद्यकीय मधे लागते.
१२ वी पर्यंत लागत नाही.
(चला १२ वी पर्यंत ठीक आहे म्हणजे:)
आणि त्यातल्या त्यात समाधानाची गोष्ट म्हणजे एन आर आय मुलांच्या जागा राखीव असतात आणि त्याना सी ई टी द्यावी लागत नाही. १२ वी च्या मार्कावर प्रवेश मिळतो.
(हे १५ वर्षानी बदलले तर माहीत नाहि)

एक स्वप्न बघितलेल,
एक स्वप्न जिद्दीने साकारलेल, अनुभवलेल
अन त्या एका स्वप्नातुन बाहेर पडल्यावर जाणवलेले अजुन एका नव्या स्वप्नातील विश्व

अतिशय सुन्दर माहितीपुर्ण लिखाण ग्रेट!
बाकी मनस्मी वगैरेन्ना पडलेले प्रश्ण देखिल डोळ्यात अन्जन घालणारे
अशासाठी की, वर वर पहाता डॉलर रुपयाच्या हिशेबात, परत आलेले एनाआराय म्हणजे बरच मोठ डबोल, जस काही सात पिढ्या बसून खातील वगैरे वाटणे म्हणजे काही खर नाही, शेवटी जावे त्याच्या वन्शा, तेव्हाच कळे
अर्थात फियान्चा प्रश्ण देशी लोकान्ना देखिल हे, कम्बरडे मोडणारा, इतका की बर झाल, लिम्बोटल्याला जास्त मार्क पडले नाहीत असे म्हणुन नि:श्वास सोडायला लावणारा,... पण तो वेगळा विषय!
तोच प्रश्ण परत आलेल्यान्ना देखिल पडू शकतो हे वास्तव!
एनिवे,
सुन्दर लेख!
आता वर कोणीतरी म्हणल्याप्रमाणे आजवरचे तिकडचे इतरही बारीकसारीक अनुभव जरुर शब्दबद्ध होऊद्यात! तेवढेच आम्हालाही (अस कुठे जाऊ न शकलेल्यान्ना) कळेल की वास्तव काय अस्ते ते!
...;
आपला, लिम्बुटिम्बु

दोन स्वप्नं पाहिलीत आणि दोन्ही पुर्ण करण्यात यशस्वी ठरलात.
अभिनंदन.
लेख तर उत्तम जमलेलाच आहे.

.............................................................
Marriage is a relationship in which one person is always right and the other is husband!

परत आलेले एनाआराय म्हणजे बरच मोठ डबोल, जस काही सात पिढ्या बसून खातील वगैरे वाटणे म्हणजे काही खर नाही, शेवटी जावे त्याच्या वन्शा, तेव्हाच कळे
----------------------------------------------
जरा समजवा हो त्या शिक्षण सम्राटाना:)

अभिश्रुती, तुझ्या मुलीच आणि त्याबरोबर तुझही अभिनंदन. मुलं पूर्णपणे रुळण्यात आणि यश्स्वी होण्यामागे आइइवडिलांचे प्रयत्न आणि कष्ट असतातच.

हे पोस्ट इथे योग्य नसेलही.

सुदर्शन, लेख अतिशय सुंदर आहे.. फार समर्पक. वैभवीची इथे पण मदत झालेली दिसतेयः) तुम्ही पुण्याला कायमचे जाताय ऐकल्यावर अनुला माझा पहिला प्रश्ण हाच होता.. कि बरेच वर्ष आहेत ना ते इथे मग भारतात कस काय जमेल राहायला.. ?? पण एकुण तुम्ही छान रुळलायत अस दिसताय..
तु जो 'काहीतरी मिस करण्याचा मुद्दा मांडला आहेस ना' तो सगळ्या जास्त पटला.

सुडो, लेख पून्हा एकदा वाचला.. खूप छान. आम्ही पण परत जाणार आहे म्हणून अजूनच नीट वाचला. मला भिती फक्त अर्ध्या-अर्ध्या मार्कासाठी चालणार्‍या स्पर्धेची (ज्यात मी मुलीला जितके जमेल तितके ढकलणार नाही हे आधीच ठरवले आहे.. माझी एक मैत्रीण म्हणाली.. अगं जाऊन काय फायदा, मुले तर एम्.एस. करायला परत इथेच येणार. त्यावर मी काही बोलले नाही कारण मी एवढा विचार केला नाही बुवा.. मुले किती हुशार निघतील, त्यांना काय करावेसे वाटेल ते १५ वर्ष आधी मला तरी सांगता येत नाही. ) आणि सरकारी कामाला लागणार्‍या वेळाची वाटतेय. पण ते काही फार वेळा करावे लागणार नसेल त्या मुळे तयारी आहे.
मनस्मी, तुम्ही गोळ केलेली माहिती तुमची हरकत नसेल तर कधीतरी ईमेल वरून विचारू शकते का? बाकी उच्च शिक्षणासाठी लागणारा खर्च तुम्ही जो सांगितलात त्याचा विचार करावाच लागेल. आणि ते १८ पर्यंतचे नागरीकत्वाबद्दल अजून कोणाला माहीत असेल तरी सांगावे.

सर्व जाणारे हे 'संधी' साठी जात नाहीत (काहींना घालवले जाते... आता कुठला गुन्हा केला? हा प्रश्न नको यायला). मी पण परत जायचा केवळ 'विचार'(च) करतोय, अमलात आणायचे धाडस कमी पडते. माझ्या या गावाला 'आम्ही या किंवा पुढल्या वर्षी तर नक्कीच भारतात परतणार, येथे रहायचे तर नाहीच आहे '... हा जप गेली पस्तिस वर्ष जपणारे महाभाग आहेत.

परत आलेले एनाआराय म्हणजे बरच मोठ डबोल, जस काही सात पिढ्या बसून खातील
---- साताचे सोडा... ह्या (म्हणजे एका) जरी पिढीला भरवता आले तरी खुप मिळवली. सात पिढ्यांचा विचार फक्त दुर-दर्शी पुढारीच करु शकता.

सुनिधी,

मला वाटते आपण मुलांसाठी तरतुद करुन करुन ठेवायची. नाही निघाली तेवढी हुशार तर ते त्यांच्या लग्नात आंदण म्हणुन द्यायचे:)

तुम्हाला हवी असलेली माहिती मेल द्वारे विचारु शकता. मला माहित असेल तेवढी मी जरुर शेअर करेन.

तुमचे अभिनंदन ! फारच गट्स लागतात असे निर्णय घ्यायला .... !

सुदर्शन, मी पण इथे येऊन आता आठ वर्ष होत आली, आम्हीही मस्त आनंदात आहोत. त्यामुळे आपले स्वागत आहे. तुम्हाला भेटायला नक्कीच आवडेल मी पुण्यातच राहते.
कोणीतरी ५ पट फी बद्दल काहीतरी वरती लिहिलय मला तरी तसा अद्याप अनुभव नाही माझी मुलगी नुकतीच अकरावीत गेली. मला कोणत्याही प्रकारचा असा अनुभव आला नाही. मुलगा पण अमेरिकन सिटिझन आहे तो प्राथमिक शाळेत शिकतो त्याच्याही प्रवेशाच्यावेळी कुठलाही वेगळा अनुभव नाही. भारतीय विद्या भवन, अभिनव सारख्या शाळेत वर्षाची फी ८,००० रु पर्यंतच असते आणि डे बोर्डिंग स्कूलचा खर्च ३० ते ४०,००० पर्यंत असतो. तुम्ही एनआराय असा अगर असु नका एव्हढा खर्च आहे. सरकारी महाविद्यालयात आजकाल कमीत कमी लोक स्वताच्या मर्जीने प्रवेश घेतात. अभ्यासाच्या बाबतीत मुलं तयार होतात. माझ्या मुलीचं प्राथमिक शिक्षण अमेरिकेत झाल असलं तरी ती इथे व्यवस्थित रुळली आणि मला अभिमानाने सांगावस वाटत की तिने सेंट्रल बोर्डच्या दहावीच्या परिक्षेत ९३.२% मार्क मिळवले आणि इंगलिश बरोबरच संस्कृत विषयातही ती हायेस्ट आली.
सांगायचं कारण घाबरण्यासारख काहीच नाही घर आपलच आहे, निर्धास्तपणे या.

या विषयावर एक स्वतंत्र चर्चा फलक सुरु करुयात का? बरेच झणांना (माझ्यासकट) फायदा होइल.

मनस्मि,

>>मुलाना भारतीय नागरीकत्व देउल १८ व्या वर्शी परत अमेरिकन नागरीकत्व देण्याचा विचार माझ्या तोंडातले वाक्य सम्पल्या सम्पल्या पत्नीने झटकउन टाकला>>>>

मला याच कारण नीटस कळल नाहि. याचा थोडा अजुन उहापोह करणार का?

http://indiaedunews.net/Maharashtra/Private_medical_students_to_bear_hig...

कृपया वरील लिन्क पहा (डिसेम्बर २००७ ची बातमी आहे).

नेमस्तक,
कृपया या विषयासाठी वेगळा बा फ तयार कराल का?(मला सुदर्शन चे पोस्ट हाय्जाक करायचे नाही..सुदर्शन क्षमस्व).

मर्‍हाट्मोळी,
तुमच्या प्रश्नाचे दुसर्‍या पोस्ट मधे उत्तर देतो.

मर्‍हाट्मोळी,

http://groups.msn.com/R2IClub/liaissues.msnw?action=get_message&ID_Messa...
(या पोस्ट मधील मेसेज २७ पहा).

या सगळ्यात फार सव्य अपसव्य करावे लागेल आणि भारतीय वकिलातीचा आणि सावळ्या गोंधळाचा ओ सी आय मधे अनुभव घेतल्यामुळे आम्ही एन आर आय स्टेटस ठेवणे पसंत केले आहे.

भारतात गेल्यानंतर पुढील विचार करु असे सध्या तरी ठरवले आहे.

नेमस्तक,
कृपया माझ्या आजच्या पोस्ट नवीन बा फ वर हलवाल का?

आगाउ धन्यवाद.