ती फुलराणी

हिरवे हिरवे गार गालिचे हरित तृणांच्या मखमालीचे ,
त्या सुंदर मखमालीवरती फुलराणीही खेळत होती.
गोड निळ्या वातावरणात, अव्याज मानाने होती डोलत,
प्रनय चंचला त्या भृ लीला अवगत नव्हत्या कुमारिकेला.
आईच्या मांडीवर बसुनी झोके घ्यावे , गावी गाणी ,
याहुनी ठावे काय तियेला, साध्या भोळ्या फुलराणीला?

पुरा विनोदी संध्यावात डोल डोलवी हिरवे शेत,
तोच एकदा हसत आला चुंबून म्हणे फुलराणीला -
"छानी माझी सोनुकली ती कुणाकडे ग पाहत होती ?
कोण बरे त्या संध्येतून हळूच पाहते डोकावून ?
तो रविकर का गोजिरवाणा आवडला आमुच्या फुलराणीला ?"
लाजलाजली या वचनांनी साधी भोळी ती फुलराणी.

स्वर्भूमिचा जुळवीत हात नाच नाचतो प्रभातवात ,
खेळूनी दमल्या त्या ग्रहमाला हळूहळू लागती लपावायला.
आकाशीची गंभीर शांती, मंद मंद ये अवनीवरती,
विरू लागले संशय जाळ, संपत ये विरहाचा काळ.
शुभ्र धुक्याचे वस्त्र लेवुनी हर्षनिर्भरा नटली अवनी ,
स्वप्ना संगमी रंगत होती तरीही अजुनी फुलराणी ती.

तेजोमय नव मंडप केला लख्ख पांढरा दहा दिशाला,
जिकडे तिकडे उधळ इत मोती दिव्य वर्हाडी गगनी येती.
लालसुवर्णी झगे घालूनी हसत हसत आले कोणी ,
कुणी बांधिला गुलाबी फेटा - झगमगणारा सुंदर मोठा ,
आकाशी चांदोल चालला हा वांगनिश्चय करावयाला ,
हे थाठाचे लग्न कुणाचे ? साध्या भोळ्या फुलराणीचे .

गाऊ लागले मंगल पाठ सृष्टीचे गाणारे भाट,
,वाजवी सनई मारुत्राना कोकीळ घे तानावर तान,
नाचू लागले भारद्वाज - वाजविती निर्झर पखवाज,
नवरदेव सोनेरी रविकर नवरी हि फुलराणी सुंदर,
लग्न लागले सावध सारे सावध पक्षी सावध वारे ,
दवमय हा अंतरपाट फिटला भेटे रविकर फुलराणीला.