हीच परिक्षा

कितीही भरले तरी रिकामे
जीवनाचे रिते किती रकाने

उसने आणोन हास्य नभीचे
चांदण्याचे मनी सडे शिंपले

उदास वाटले जरी उसासे
कधी उलटे तर सुलटे फ़ासे

वादळ आले जरी घोंगावत
पाय रोवुनी तरी उभे घराणे

लाटामागुन जरी लाटा येती
पायाखालुन मग रेती नेती

दडलेले हिरे माणिक मोती
अशाच वेळी तर वर येती

हीच परिक्षा असते वेळोवेळी
सारेच देती ईथे आळीपाळी
कल्पी जोशी
०६/०४/२०११