आनंदाची वाट-भाग ३

रेव्यू ~ हॅट्स ऑफ टु बोथ ऑफ यू !
आय.आय.टी.मधून एम.टेक. झालेला गृहस्थ हताश होतो (आणि आम्ही तर असे म्हणत असतो तिन्ही त्रिकाळ की, एम.टेक.म्हणजे बुध्दीमत्तेचे क्रीम आणि यांच्यासाठी 'अशक्य' असे काहीच नसते) पण १९७६ साली बी.ए. झालेली एक स्त्री आव्हान समजून त्या दोन निष्पाप जीवांना आपले विद्यार्थी समजते आणि 'अशक्य' हा शब्द त्यांच्या कोशात नाही हे सिद्ध करते. मी इथे जाणीवपूर्वक त्या बहीणभावांना दुर्दैवी म्हणणार नाही, कारण त्याना जर अशी शिक्षिका मिळते तर ते सुदैवीच आहेत.

का कोण जाणे पण मला इथे अनुताई वाघ यांची प्रकर्षाने आठवण होत आहे. पदवी परीक्षेच्या वेळी अनुताईंचं वय एक्कावन्न वर्षांचं होतं आणि त्यांना मोतीबिंदू झाला होता. डोळ्याला नीट दिसत नसतानाही, दुसरा वाचक घेऊन अनुताईंनी अभ्यास केला आणि परीक्षा दिली. ही परीक्षाही त्या चांगल्या प्रकारे उत्तीर्ण झाल्या. तुमचा लेख वाचल्यावर असे वाटत आहे की अनुताईंनादेखील त्या वयात या दोन मुलांना मिळालेले अनुभवसंपन्न असे मार्गदर्शन लाभले असेल.

"मन्जिले और भी है" ~ असे शेवटी म्हटले आहे. खरे आहे अगदी. असे दीपस्तंभ असतील तर मंझिलचा रास्ता कधीच अशक्य वाटणार नाही.

प्रेरणादायी लेखमाला खूप आवडली.

फार छान श्रीमती रेव्ह्यू. आपली वाटचाल अतिशय प्रेरणादायी आहे. मला खूप काही शिकवून गेली.

रेव्यू ~ हॅट्स ऑफ टु बोथ ऑफ यू ! मनापासून अनुमोदन.

तुमचे प्रयत्न खुप स्तुत्य आहेत. एव्हढी चिकाटी आणि परिश्रम, क्वचितच पाहायला मिळते.

तुम्ही NAB ला संपर्क करून पहाल का? त्यांनाही तुमच्या मदतीची गरज भासू शकते. आणि वाटते की कुठेतरी तुमच्या कर्तुत्वाची दखल घेतली गेली पाहीजे

नाही, तुम्ही तसा उल्लेख केलेला नाही हे मान्य. माझे स्वतःचे अनुमान असे की त्या मुलांना त्यांच्या वयाच्या दहाव्या वर्षीच अंधत्व येते आणि त्यातही दाक्षिणात्य घरात असलेला अंधश्रद्धेचा जबरा प्रभाव विचारात घेता मुले २०-२२ ची होईतोपर्यंतच्या वाटचालीत त्याना (व्हा.प्रेसिडेंटना) हताश वाटावे असे प्रसंग निश्चितच आले असणार.

शिवाय लेखात तुम्ही म्हटलेले आहेच, "त्यांच्या घरचे वातावरण देव देव करीत "तोच तारणारा,त्याच्याच मनात हे होते तर आपण काय करणार्"असे अन्ध विश्वासाने अन हताशेने भरले अन भारलेले होते." ते हताशपणाचे वातावरण कुठे ना कुठे तरी त्यांच्या हृदयीही झिरपत गेले असणारच यात संदेह नाही.

तरीही त्यानी तुमचा पत्ता शोधून काढून मुलांची किमान शिक्षणाच्याबाबतीत तरी एक जिद्द पूर्ण केली, जी तुम्हा दोघांच्या सक्रीय सहभागाशिवाय पूर्ण होऊच शकली नसती.

रैनाच्या पोस्टला अनुमोदन

तूमचा आदर्श आम्हा सर्वांसमोर कायम राहिल. त्या दोन विद्यार्थ्यांप्रमाणेच अनेकांना असे मार्गदर्शन लाभो, हि सदिच्छा.

रैनाला अनुमोदन.

अगदी अशक्य कोटीतील वाटणारी गोष्ट तुम्ही पुर्ण केलीत. रेव्यू ~ हॅट्स ऑफ टु बोथ ऑफ यू.

<<<आपली वाटचाल अतिशय प्रेरणादायी आहे. मला खूप काही शिकवून गेली.>>> मनापासून अनुमोदन.

अतिशय प्रेरणादायी वाटचाल. तुमची लेखमाला वाचून मनात कुठेतरी अशा कार्याचं बीज रूजायला मदत होतेय.
धन्यवाद.....आणि पुढील वाटचालीसाठी मनापासून शुभेच्छा !

Hats off to you Mam..

पुढच्या प्रवासासाठी खूप खूप शुभेच्छा..!

तुमच्या पत्नीचे खूप कौतुक वाटले. विशेषतः, दरेक नव्या ठिकाणी नव्याने सुरुवात केल्याबद्दल.

मनापासुन केलेले सामान्य कार्य सुद्धा माणसाला असामान्य बनवते.
तुम्ही केलेले कार्यच असामान्य आहे .......................................

सौ रेव्यू ह्यांना खूप सार्या शुभेच्छा .. त्यांच्याकडून आम्हाला हि अशीच प्रेरणा लाभू दे

सौ. रेव्यू यांचे विशेष कौतुक वाटले. नविन विचार आणि प्रेरणा मिळाली.

आज तिन्ही लेख एका दमात वाचले. एकदम प्रेरणा देणारा लेख. खूप कौतुक वाटले तुमच्या पत्नीचे.
मागे चिनूक्सने एक लेख लिहीला होता ना पुण्यातल्या अंध शाळांना ब्रेलमध्ये पुस्तके लिहून देण्याबद्दल. कदाचित पुण्यातल्या शाळांनापण तुमच्या मदतीची गरज असेल.

खूप प्रेरणादायी लेखमाला...

खूप कठिण असतं स्वतःचं मनोबल उंच ठेवून परिस्थितीशी दोन हात करणं,तुम्हां दोघांचं अगदी मनापासून कौतुक वाटलं.जमेल तशी मदत करत रहाणं म्हणजे काय हे सोदाहरण दाखवून दिलंत आणि ते ही कसलीही अपेक्षा न ठेवता,खरोखर अभिनंदन..

मनःपूर्वक अभिनंदन आणि कौतुक.
मला देखील मराठी साहित्यातील उत्क्रुष्ठ लेखन टेप द्वारे अथवा ब्रेल लिपीत रुपांतर करायची इच्छा आहे. पुण्यात कुठे सपर्क साधू ? मला टायपिंग येते त्याचा उपयोग होईल का?

खुपच कौतुकास्पद आहे हे सगळे.

खूप कौतुकास्पद आहे.

भाग २ आणि ३ आज वाचले. तुमच्या पत्नीचं कौतुक करावं तितकं थोडंच आहे. पण तुमचंही करावंसं वाटतं कारण बायको करते त्या कामाला पाठिंबा देणं तर सोडाच पण त्याची चेष्टा करणारे महाभाग कमी नाहीत. ह्या कामाबद्दल खरं तर तुम्ही एखाद्या पेपरात लेख लिहायला हवा. म्हणजे नुस्तं बसून वेळ घालवणार्‍यांना आणि "आता आमचं काय, अर्धे गेले, अर्धे राहिले" असा सूर आळवणार्‍यांना दिशा मिळेल. आजकाल पेपरात सगळं नकारात्मकच छापून येतं. असं सकारात्मक काम लोकांसमोर यायलाच हवं तरच आणखी लोक ह्यासाठी पुढे येतील.

स्वप्ना व रैना ला अनुमोदन!
रेव्यू दोघांचेही मनःपूर्वक अभिनंदन व पुढील वाटचालीसाठी हार्दीक शुभेच्छा!!

खुपच स्तुत्य !!! अभिनंदन

असे लोकविलक्षण काम बघून आपल्यातल्या खुजेपणाची जाणीव होते.
तुम्हा दोघांना नमस्कार व या कार्यासाठी शुभेच्छा.