पुण्यातले पुणेकर

ओके, थँक्यू बुवा.

चुकला फकीर मशीदीत, तसा फारेन्ड कोणताही रेफरन्स आधी क्रिकेट नाहीतर सिनेमा याच्याशी ताडून बघतो का? >>> लोल पूनम. पूर्वी क्रिकेटची पुस्तके वाचली होती तेव्हापासून जॉन स्नो म्हणजे इंग्लिश बोलर हेच डोक्यात होते. त्या १९७१ च्या भारताने जिंकलेल्या सिरीज मधे, किंवा १९७४ च्या भारताचा धुव्वा उडवलेल्या सिरीज मधे होता. आर्काइव्ह्ज चेक करायला पाहिजेत परत

नी - मीही इतके दिवस लांब होतो (माझा तर गेम ऑफ थ्रोन्स आणि हंगर गेम्स मधेही गोंधळ व्हायचा. दोन्ही पाहिलेले नव्हते). पण पब्लिक त्यावर करत असलेले जोक्स बाउन्सर जाउ लागले. मग मधे सलग सगळे उपलब्ध एपिसोड्स पाहिले.

'बरं बुवा!' म्हणायचं ना गजाभाऊ!

मायबोली गणेशोत्सव २०१७ मधील विविध स्पर्धा आणि उपक्रमांच्या घोषणा लवकरच इथे केल्या जातील!
मायबोलीकरांनो, लक्ष असू द्या!

'बरं बुवा' वरून भिडे पुलावरचा एक इपिसोड आठवला. नदीत गणपती बुडवण्यावरून काही सामाजिकवाले आणि विद्यार्थी हातात माईक नि रेकॉर्डर वगैरे वगैरे घेऊन 'काय मिळतं असं नदी घाण करून? बादलीत का बुडवत नाही, याची कारणं सांगाल का..' इ. इ. विचारत असताना एका भाऊंनी हातातल्या पाटावर गणपतीला सावरत-तोलत 'माईक- रेकॉर्डर वगैरे चालू है ना?' असं रीतसर नीट विचारून 'बरं बुवा, तुम्ही म्हणाल तसं. तसंही तुम्ही करता ते (सुद्धा) एक चांगलंच काम आहे.' असं म्हणून शांतपणे नदीत गणपती विसर्जित केला.
थोडाक्यात काय, तर प्रत्येक वेळी पाट्यासदृश तुसडंच बोललं पाहिजे असं नाही. गोड बोलून, विरोध न करता सुद्धा तोच परिणाम साधता येतो. विशेषतः भिडे पुलाच्या आसपासच्या प्रदेशांत.

असं म्हणून शांतपणे नदीत गणपती विसर्जित केला.>>>>>

भिडे पुल खास महत्त्वाचा आहे. वर्षातून दोन-तीनदा तो ठळक वर्तमानपत्रांच्या ठळ्क मथळ्यांत तो फोटोसकट येतो. जेव्हा जेव्हा मुसळधार (पुण्यातला हां) पाऊस येतो, तेव्हा तो लगेच तोंड लपवून पाण्याखाली जातो, की लग्गेच दुसर्‍या दिवशी 'भिडे पूल पाण्याखाली' हा फोटोसकट मथळा, की लगेच पुलावर नागरिकांची गर्दी, की लग्गेच तिथे पोलिस. जुलैत जितक्या वेळा रिमझिम पाऊस पडेल तितक्या वेळा हा हिरो पाण्याखाली जाणार म्हणजे जाणारच. नंतर पुन्हा ऑगस्ट सप्टेंबरात गणपती बुडवताना नाइलाजाने पाणी सोडावं लागत असल्याने तो पुन्हा नाईलाजाने पाण्याखाली जातोच. तो पाण्याखाली गेल्याची बातमी आल्याशिवाय हायसं वाटतच नाही. असा तो एक नाईलाजाचं संस्कृतीवैभव होऊन बसला आहे.

साजिरा फार दिवसांनी ब्याटींगला आलास. गूड टु सी यु.

बुवा, भिडेपुलाशी फार जुनं हळवं नातं है. आता मला बोलू द्याचं.

तर, त्याकाळी शहरातल्या नदीवर पूल बांधायची गरज वाटू लागल्यानंतर खूप कलपनाशक्ती ताणून पाण्याच्या पातळीच्या खूप वर असा एक पूल बांधण्यात आला. नंतर कायतरी चुकलं असं लक्षात आलं. म्हणजे असं बघ्ह- खडकवासला नावाच्म धरण जेमतेम दोनअडीच टीएमसी वालं. ते भरलं की हा पूल बुडणार. खडकवासल्याला हा असा उन्माद. आता हे बघून १०-२० टीएमसी वाली वरसगाव-पानशेत-पवना आणि मोप ५०-७० टीएमसीवाली उजनी-कोयना वगैरे काँप्लेक्स येऊन तोंडं लपवू लागली.
इकडे पुलाकाठच्या प्रदेशांत वेगळंच घडलं. ६१ च्या पानशेत घटनेनंतर पाण्याशी रिलेटेड कुणाला काही सांगावं असं महत्त्वाचं काही शिल्लकच न राहिल्याने 'भिडे पूल पाण्याखाली' ही आधुनिकोत्तर काळातली, दरवर्षी घडणारी महत्त्वाची घटना ठरू लागली. इअतकी, की पाऊस उशिरा आला, तर तो पाण्याखाली केव्हा जाणार, किंवा आता गेलाच नाही तर काय करायचं अशी काळजी नारायण-शनवार-सदाशिव या स्वतंत्र संस्कृती-अस्मिता-झेंड्यावाल्या प्रदेशांत पसरू लागली.
(आता संस्कृती-अस्मिता वगैरे ठीक आहे. पण 'झेंडा' हा भौतिक प्रश्न होता. आता आमचे महामहोपाध्याय सांगतात त्याप्रमाणे घराघरांत वेगवेगळ्या रंगसंगती, आकार, प्रकाराचे निरनिराळे असे (आपापले स्वतंत्र) झेंडे आढळून आले. त्यामुळे या प्रदेशाचा किंवा प्रदेशांचा नक्की झेंडा कोणता असावा याबद्दल संशोधन चालू आहे. तुर्तास हा विषय बाजूला ठेऊ.)

क्रमशः

आता तुम्हीच मालक चालक असल्यामुळं कशाची चिंता? मी काय म्हणतो? दोन सवतंत्र लेखच यु द्या म्हंजी पूल अन झेंडा, जाळ अन धूर संगटच काढा!

इथं पूल नेहेमीच चुकीचे बांधले जातात (ही बोंब नव्या पिढीची. त्यामुळे त्यात काही अर्थ नाही. या मुर्खांना आम्ही कोणत्या परिस्थितीत दिवस काढले याची कल्पनाच नाही)- हा नवविचार आणि ब्रँड न्यु तत्त्वज्ञान उदयास आलं ते भिडे पुलानंतर. याही दृष्टीने या पुलाचं खास महत्त्व आहेच.

तर, भिडे पुलाचा हा वार्षिक सोहळा शहराच्या मानाने फारच बापडी असलेल्या पालिकेला डोकेदुखी वाटू लागला. शेवटी नाइलाजाने पालिकेने हा पूल एका मध्यरात्री नदीदोस्त करून टाकला. तेव्हा नदी एक टिपूस नव्हता त्यामुळे फारस काही बिघडलं नाही.
झालं. अस्मितावाल्या प्रदेशांत असंतोष माजला. पाऊस येवो ना येवो, पण आता दर पावसाळ्यात पेप्रात वाचायचं काय, नि इतर गावच्या लोकांना सांगायचं काय- हा कळीचा प्रश्न. कोथरूड, सहकारनगर अशा या प्रदेशांच्या अंकित असलेल्या वसाहतीही आपापल्या परीने पेटून उठल्या. भिडे पूलासाठी चौकाचौकात हजारो पोस्टरं लागली. म्हणजे उदाहरणार्थः "आता रडायचं नाही, आता 'भिडायचं' !" इ.

पालिका हटली नाही. नवा पूल वेगळा आणि वेगळया ठिकाणी बांधणार- असं पालिकेने स्प्ष्ट करून टाकलं. झेंडेवाल्या प्रदेशांनी इथपर्यंतच लढायचं नि भिडायचं हे अध्याऋत होतंच. मग असंतोषाचं प्रतीक म्हणून घराघरांत १० दिवस भिडे पूल बसवायचा- असं ठरलं. म्हणजे असं, की भिडे पूलाची साजरीगोजरी प्रतिकृती तयार करून तिला सजवून वगैरे, चतुर्थीला एका मोठ्या हौदात बुडवून टाकायची. आणि चतुर्दशीला तिला पाण्याच्या बाहेर काढून विसर्जित करायची.
या काळात भिडे पुरुष आणि भिडे सवाष्णी पवित्र आणि पुजनीय समजले जाऊ लागले. या १० दिवसांत यांना घरी बोलावून साग्रसंगीत जेऊ खाऊ घालण्याची प्रथा पडली. एकुण लोकसंख्येच्या मानाने भिडे आडनाववाले फार कमी असल्याने त्यांना प्रचंड मागणी वाढली. चतुर्थीच्या आधीच एकेकाळी गणपती बुक करायचे तसे भिडे बुक केले जाऊ लागले. 'आमचे भिडे झाले बुवा बुक', 'यावर्षी गुहागरहुन भिडे मागवावे लागले बघा' असे संवाद झडू लागले..

आता बास धिस इज नेव्ह एंडिंग

साजिरा पुलावर हुबं राहून भाषण का देत नाहीस? (हा आतला आवाज)
बाहेरचा आवाज : थोडक्यात काय, आगामी खंडेरावाला 'भिडेपूल पाण्याखाली' या मथळ्यांच्या अवशेषांवरुन केवळ पुलाच्या आजूबाजूला पुणेसंस्कृती होती असा शोध लागेल. आणि मग तेव्हा नदीला कधी पाणीच नव्हते तर पूल बांधायची गरज काय होती, यावर इतिहास तज्ञांच्या आणि शास्त्र, भूगोल अभ्यासकांच्या गहन चर्चा घडतील. शेवटी पुणे शहराला पाणीपुरवठ्याची गरजच नव्हती कारण तेथील लोक नुसते पाट्या लिहून किंवा बोलूनच दुसर्‍याला पाणी पाजीत, असा निष्कर्ष निघेल. "कोरड्या नदीवर जास्तीत जास्त पूल असलेले शहर" म्हणून पुण्याला नावलौकीक मिळेल तो वेगळाच.

या काळात भिडे पुरुष आणि भिडे सवाष्णी पवित्र आणि पुजनीय समजले जाऊ लागले. या १० दिवसांत यांना घरी बोलावून साग्रसंगीत जेऊ खाऊ घालण्याची प्रथा पडली. एकुण लोकसंख्येच्या मानाने भिडे आडनाववाले फार कमी असल्याने त्यांना प्रचंड मागणी वाढली. चतुर्थीच्या आधीच एकेकाळी गणपती बुक करायचे तसे भिडे बुक केले जाऊ लागले. 'आमचे भिडे झाले बुवा बुक', 'यावर्षी गुहागरहुन भिडे मागवावे लागले बघा' असे संवाद झडू लागले.. >. (पूर्वाश्रमीचे ) भिडे आमच्या कंपूत असल्याने आमची नाही कधि पंचाईत होत, आम्ही बोलवतोच कमी वेळा ते जाउदे पुलाखालून वाहून

राडा

नी - मीही इतके दिवस लांब होतो (माझा तर गेम ऑफ थ्रोन्स आणि हंगर गेम्स मधेही गोंधळ व्हायचा. दोन्ही पाहिलेले नव्हते). पण पब्लिक त्यावर करत असलेले जोक्स बाउन्सर जाउ लागले. मग मधे सलग सगळे उपलब्ध एपिसोड्स पाहिले. <<
अरे पहायला बसले तर लैच्च अडकायला हुईल आणि सध्या तेवढा वेळ नाहीये म्हणून मी हातच लावत नाहीये. एकच प्याला.. प्याय्ला की लागलं व्यसन.. नकोच ते

सेम हियर! मी अगदी त्या करताच गॉट ला हात लावत नव्हतो. ६० एक एपिसोड आहेत. २ वर्षांपुर्वी ब्रेकिंग बॅडचा असाच डैंजर नाद लागला होता. शो संपला तेव्हा डिप्रेशन आलतं!

शो संपला तेव्हा डिप्रेशन आलतं! << मी मधे अशीच एका तुर्की सिरेलीच्या नादाला लागले होते. २ तासांचे ५४ एपिसोडस. सुरूवातीला मस्त होती. वेगळं वातावरण आणि एक भारी आय कॅण्डी हिरो.. लागलं व्यसन. मग शेवटचे बकवास एपिसोडसही बघितले. संपल्यावर जे काय आयुष्य रिकामं झाल्यासारखं वाटलं होतं ना...

संपल्यावर जे काय आयुष्य रिकामं झाल्यासारखं वाटलं होतं ना...>>>> एग्जॅक्टली. शो मधल्या पात्रांची, त्या वातावरणाची एक तर खुप सवय होऊन जाते. इन फॅक्ट आपण एक मूक भागच बनतो त्याचा. ती पोकळी निर्माण झाल्यामुळे डिप्रेशन हे एक कारण आणि आपण आपल्या आयुष्याचे इतके तास ह्यात घालवले अन आता आपल्याला काही सुचत नाही काय करावं, हा काय बावळटपणा आहे असं वाटून्डिप्रेशन येतं ते दुसरं कारण.

शो मधल्या पात्रांची, त्या वातावरणाची एक तर खुप सवय होऊन जाते. इन फॅक्ट आपण एक मूक भागच बनतो त्याचा. << होना मला तर तेव्हा मला आता तुर्की भाषाही यायला लागलीये असं वाटायला लागलं होतं. अनेक शब्द कॉमन आहेत आणि एवढे एपिसोडस बघून (सबटायटल्ससकट) त्यांच्या प्रतिक्रिया देण्याच्या पद्धती, आवाजाचे चढउतार, वाक्यांचे रिदम वगैरेही समजायला लागले होते त्यामुळे साधारण आलीच की आपल्याला ती भाषा असा गो गै झाला होता.

नंतर बरेच महिन्यांनी त्यातला परत एक एपि बघितला तेव्हा आपल्याला ही भाषा घंटा काही कळत नाहीये असा साक्षात्कार झाला परत.

हा काय बावळटपणा आहे असं वाटून्डिप्रेशन येतं ते दुसरं कारण. <<

तिरंगा नॉन व्हेज जसे चतुर्थीला आज बंद म्हणूनच जाहिरात दिसते, तसे भिडे पुलाचे झालेले दिसते. फक्त पाण्याखाली गेला की न्यूज.

ती पोकळी निर्माण झाल्यामुळे डिप्रेशन हे एक कारण आणि आपण आपल्या आयुष्याचे इतके तास ह्यात घालवले अन आता आपल्याला काही सुचत नाही काय करावं, हा काय बावळटपणा आहे असं वाटून्डिप्रेशन येतं ते दुसरं कारण >>>