अजि म्या पु.ल. पाहिले

मंदार, मस्त लिहलसं रे.
मलापण पुलंना भेटायची प्रचंड ईच्छा होती.
आमच्या सोसायटी मधे असलेली एक जण भांडारकर रोडवर दिलीप ओक अ‍ॅकॅडमी मधे जायची, तेव्हा पुलं तिथेच मागच्या बाजूला रहायचे हे माहित होत. एकदा पुलंना भेटायचच अस ठरवून तिच्या बरोबर गेले.
अगदी मनापासून वाटलं की पुलंच्या घरी जाऊन फक्त त्यांना भेटून, बघून यावं पण त्यांच्या फ्लॅट ची बेल वाजवायचा धीरच झाला नाही. आता आठवलं ते की खूप हळ्हळ वाटते

१२ जुन हो भौ.

http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/3121744.cms

पुलंना प्रत्यक्षात नाही भेटता आलं पण त्यांच्या अंत्ययात्रेत मात्र मी सहभागी झालो होतो...त्या दिवशी मी पुण्यातच होतो...

मस्त रे . भग्यवान आहे बुवा तु.

एकदा पार्ल्याला गेलो होतो, पार्ले टिळक शाळेत कसलासा कार्यक्रम चालला होता, डोकावून पाहिल तर पु.ल. भाषण करत होते. तेवढच काय ते प्रत्यक्ष पहायला मिळाले.
शेवटी प्रयाग मधे होते त्यावेळी मी डेक्कनला एका बँकेत गेलो होतो, पहायला जाव अस वाटलेल, पण फार गर्दी होती. मला दुसर्‍या दिवशी दिल्लीला जायचे होते, एकटाच जाणार होतो, वाचायला सकाळ बरोबर घेतला जड होता, तो पाहून अंतःकरण पण जड झाले, कारण पु.ल.गेल्याची बातमी होती आणि अनेक पुरवण्या होत्या.

सही...किती नशीबवान आहात तुम्ही. पुलं ना भेटायची माझी इच्छा अपूर्णच राहिली.
पण माझ्या पोतडीत एक रत्न आहे....वपुंच्या भेटीचं. त्यांच्यासोबत घालवलेल्या क्षणांच्या आठवणींशी खेळत बसणं हा माझ्या मनाचा आवडता चाळा आहे !
पुलंना आता भेटणं फक्त त्यांच्या पुस्तकातून.

मंदार, नक्की लिहीन लेख मी वपुंच्या भेटीवर. लवकरच जमवते.

मला "मायबोली"कर होउन एक महिना झाला. पण एक महिन्यात हा इतका सुंदर लेख आणि तो ही
पु.ल.वरचा,,माझ्या नजरेतून सुटला कसा काय ते कळले नाही.आता आधाश्यासारखा लेख वाचून काढला.
तुम्ही केलेला खुळचट्पणा आम्हीही त्या वयात केला होता. पु.ल., वसंतराव देशपांडे आणि स.भ.देशपांडे
हे तिघे एकत्र पुण्याला कॉलेजला शिकायला होते. स.भ. आणि वसंतराव गायक झाले पु.ल. लेखक झाले.
स.भ.ची मुलगी आणि मी दोघी जीवलग मैत्रीणी. एक दिवस असेच बोलत असताना स.भ. म्हणाले,"मी पु.ल.
आणि वसन्तराव एकत्र शिकलो" "काय तुम्ही आणि पु.ल.?" आम्ही जवळ्जवळ ओरडलोच. झालं. आम्ही
पु.ल.ना पत्र लिहून कळवायचे ठरवले.
दोघीनी मिळून दोनतीन पानाचे खूप मोठे पत्र लिहिले. ती सतार शिकते आहे मी तबला शिकणार आहे
कार्यक्रम झाला तर दोघींची जोडी किती छान दिसेल.अजून कायकाय करणार आहोत वगैरे बरंच काही
लिहिलं की जे आज खुळचटपणाच वाटतं.शेवटी असही लिहिल की तुमच्या जागी आम्ही असतो तर अस पत्र लिहिणार्‍या मुली आहेत तरी कोण? म्हणून ओळख करून घेतली असती.आगावूपणाच होतं खरं तर अस लिहिण. दोन महिन्यानंतर आम्हाला त्यांच दोन अडीच पानी पत्र आलं.तो आनन्द किती मोठा होता त्याच वर्णनच मी करू शकत नाही.

त्यानी लिहिले होते की," असं पत्र लिहिणार्‍या या मुली आहेत तरी कोण? म्हणून तुमच्या प्रमाणे ओळख
करून घ्यायला मलाही आवडेल. पण स.भ.ची मुलगी आणि तिची मैत्रीण या अशा म्हणजे तुमच्या पिढीने बहाल केलेला शब्द म्हणजे फिरकी घेणार्‍या कशा काय? स.भ.ना विचारलं पाहिजे. पण ते तरी काय सांगणार."मैफील
चांगली भरून राहिली आहे " म्हणून ह़ळूच हसून देतील नाहीतर तोंडात पान असल्याचा बहाणा करून
गप्प बसून रहातील." एकाच वाक्यात त्यांनी स.भ.च वर्णन करून टाकलं. " तुम्ही तबला शिका, ढोल शिका
पण दिवा स्वप्न पाहू नका. मुलींनी काहीही शिकावं त्यात वाईट काहीच नाही. पण जीवनाचा ताल चुकू देऊ नका
तुम्हा दोघीना खूप खूप आशिर्वाद पुन्हा कधी हैदराबादला आलो तर प्रेक्षणीय स्थळांमध्ये तुमचही नाव असेल".
अजून खूप काही लिहिल होत. ते हैदराबादला आले. त्यांची प्रश्नात्मक चर्चा होती. खूप मोठ्मोठे लोक होते.
कार्यक्रम खूप छान झाला. मी समोर बसले होते पण मला म्हणायचे धैर्य झाले नाही की" मीच ते तुमचं
प्रेक्षणीय स्थळ आहे " म्हणून. कारण परेशने म्हटल्यासारखे मला भेटलेले पु.ल. लेखनातून ,मला लिहिलेल्या
पत्रातून खूप दिलखुलास,मोकळे होते. पण प्रत्यक्षात त्यानी कसा प्रतिसाद दिला असता माहित नाही. मला
माझ्या मनातल्या प्रतिमेला तडा जाऊ द्यायचा नव्हता.
प्रतिसाद खूप मोठा झाला म्हणून दोन भागात लिहिला. मंदार खूप खूप धन्यवाद. तुमच्या या लेखामुळे
पु.ल.च्या आठवणीना उजाळा मिळाला.

सुरेख आठवण. लार्जर दॅन लाइफ लोकं अचानक समोर आली की काय करावे सुचत नाही.
बर्‍याच वर्षांपूर्वी देव आनंद पुण्यात शूटिंग करत होता तेव्हा मी त्याची स्वाक्षरी घेतली होती. ते आठवले.

मंदार तुम्ही आणि जे पु.लंना प्रत्यक्षात भेटले ते खरंच भाग्यवान! मला तुम्हा सर्वांचा खूप खूप हेवा वाटतो.

पु.लंच्या कॅसेट, सीडी, पुस्तके जे जे साहित्य मिळेल ते ते मी न विसरता वाचून काढते.

सही
मंदार, साक्षात पुलं ना भेटला होतास!!
Thanks for sharing it in such a graceful way!

खुप मस्त...आणि हा अनुभव आमच्यासाठी खुला करुन दिल्याबद्दल धन्यवाद.!!

मंदार, माझा जन्मदिवस आणि माझ्या दैवताचा, स्मृतीदिन एकच असावा हे दुर्दैव!
मला आजुन आठवतो, तो वाढदिवस, मी काहीही खायला तयार नव्हते, पु.ल. प्रयाग मधे.......
दु. १२ ची वेळ. माझे आजोबा, माझ्या आइला म्हणाले, हिला जरा जेवायला दे, नाहीतर काही खरे नाही. खरे तर ते वयच तसे असते, भारावुन जायचे........ आता असे वाटते की, आज जर ती परिस्थिती असती तर, पोराला भरविताना जेवावेच लागले असते..............
मी जेवले कशी बशी......... आणि दुपारी बातमी आली की पु.ल. गेले. मी सगळि त्यांची पुस्तके काढली आणि मोजकी आवडिची प्रकरणे वाचुन काठली. (हो , सोलापुरच्या घरी, पु.लं.ची प्रकाशित सगळी पुस्तके आहेत.)

मंदार, खूप छान लेख लिहिलात. पु.ल. म्हणजे माझे दैवत आहे. त्यांचे लेख , कादंबर्‍या, विनोद, कॅसेट प्रत्येकवेळी नव्याने वाचते/ऐकते.

नुकतिच १२ वी झाले होते. फक्त पु.ल वाचयचे आणि एकायचे. एकदा त्यान्ना पत्र लिहिल. २ पानि. मग कधितरी १-२ महिन्यानी त्यांच उत्तर आल. सुनिताबाईनी पण उत्तर लिहल. That was the happiest day of my life. ते पत्र आल्यावर कितितरि वेळ मी सुन्न होते. मला आजहि ते feeling exactly आठवत.

पु. लं ना आदरांजली.

रविवारी लोकसत्तातील लोकरंग पुरवणीत आलेला पुलंवरील विजय तेंडूलकर यांचा लेख

पु. लं ना आदरांजली.

संस्कृती!

"शेवटी संस्कृती म्हणजे बाजरीची भाकरी, वांग्याचे भरीत, गणपतीबाप्पा मोरया ची मुक्त आरोळी, केळीच्या पानातली भाताची मूद आणि त्यावरचे वरण, उघड्या पायांनी तुडवलेला पंचगंगेचा काठ, मारुतीच्या देवळात एका दमात फोडलेल्या नारळाचे पाणी, दुसर्‍याचा पाय चुकून लागल्यावरदेखील आपण केलेला प्रथम नमस्कार, दिव्या दिव्या दीपत्कार, आज्जीने सांगितलेल्या भुताच्या गोष्टी, मारुतीची न जळणारी आणि वाटेल तेव्हा लहानमोठी होणारी शेपटी, दसर्‍याला वाटायची आपट्याची पाने, पंढरपूरचे धूळ आणि अबीर यांच्या समप्रमाणात मिसळून खाल्लेले डाळे आणि साखरफुटाणे, सिंहगडावर भरून आलेली छाती आणि दिवंगत आप्तांच्या मूठभर अस्थिंचा गंगार्पणाच्यावेळी झालेला स्पर्श, कुंभाराच्या चाकावर फिरणार्‍या गोळ्याला त्याचे पाण्याने भिजलेले नाजूल हात लागून घाटदार मडके घडावे तसा ह्या अदृष्य पण भावनेने भिजलेल्या हातांनी हा पिंड घडत असतो.

कुणाला देशी मडक्याचा आकार येतो, कुणाला विदेशी कपबशीचा!

-- पु ल देशपांडे.

आज पु.लं. देशपांडे यांचा ९१वा जन्मदिवस...

खुपच छान!! अहो भाग्यम!!! तुला पु. ल च्या दर्शनाचा लाभ झाला!!

महाराष्ट्राचे लाडके व्यक्तिमत्व, पुरुषोत्तम लक्ष्मण देशपांडे म्हणजेच पु.ल. यांची आज जयंती.
पु.ल. ना श्रध्दांजली _/|\_

लोकरंग मधला लेख दिसत नाही.

हा एक मिळाला..
http://hindu.com/thehindu/2000/06/25/stories/1325067b.htm

ह्म्म..नशीबवान आहेस...मस्त्च