पाऊस - आठवणींनी भिजलेला...

Submitted by dreamgirl on 12 July, 2010 - 03:05

पहिला पाऊस पहीली आठवण
पहीलं घरटं पहिलं अंगण...

कॉम्प्युटरवर मिलींद इंगळेचं गारवा लावलंय. बाहेर पावसाची रिपरिप ऐकू येतेय. कुंद गारवा अंगावर चिरपरिचित रोमांच उठवून जातोय. तोच तो मातीचा खरपूस सुगंध ह्रदयाच्या कप्प्यातील सुप्त आठवणींना हलवून हलवून जागं करतोय. काही आठवतंय...?

पहीली माती, पहीला गंध
पहिल्या मनात पहीलाच स्पंद...

आभाळाने गर्दगडद करड्या जांभळ्या गरत्या ढगांना प्रेमाने कवटाळलं आहे. खिडकीच्या धुरकटलेल्या तावदानांवरून पावसाचे चुकार थेंब ओघळताहेत. तारांना लोंबकळलेले काही थेंब रोप वे ने गवताच्या पात्यांवर अल्लद लँडींग करताहेत. तृणपात्यांवरून घरंगळत घसरगुंडी खेळताहेत. तर उरलेले काही पानांना क्षणभर बिलगून टपाटपा चिखलात उड्या मारत आहेत. काही आठवतंय...?

पहीलं आभाळ पहीलं रान
पहिल्या झोळीत पहीलंच पान...

दूर पलिकडे, आयांना चुकवून आलेली, अर्ध्या चड्डीवरची उघडी पोरे डबक्यात उड्या मारत आहेत. रस्त्याच्या कडेने तपकिरी ओघळ वाहू लागलेत. दोनचार गोजिरवाणी गोबरी पिल्ले त्या ओहोळात कागदी नावा सोडण्यात तल्लीन झालेत. होडी पुढेपुढेच चाललेय- काट्याकुट्यांतून मार्ग काढत, भोवर्‍यांना, खड्यांना चुकवत, दगडांना ठेचकाळत, पावसाचा मारा झेलत...

पलिकडे एकाच छत्रीत निम्मंशिम्मं भिजणारं एक तरूण जोडपं एकमेकांच्या डोळ्यांमधील आभाळात हरवलंय. मुलगी हळूच नाजूकसा गुलाबी तळवा पुढे करते- पावसाचे काही थेंब झेलण्यासाठी! तरूणाच्या डोळ्यांतून तिच्याविषयीच्या कौतुकाचा पूर ओसंडून वाहतोय. त्यांच्याकडे पाहत तुम्ही स्वतःच्याही नकळत गालातल्या गालात हसता. हळूच खिडकीबाहेर हात सरकवता. भुरभुरणार्‍या पावसाचे काही थेंब अलगद तळहातांवर झेलता. त्या थंडगार स्पर्शाने स्वतःशीच शहारता - काही आठवतंय?

पहीले तळहात, पहीलं प्रेम
पहिल्या सरीचा पहीलाच थेंब

भिजलेल्या स्वरांतील गाणं चालूच आहे. उत्साहाने तुम्ही कागदाच्या भेंडोळ्या उलगडता. पेन सरसावता__

"पाऊस म्हणजे हळव्या आठवणी, पाऊस म्हणजे रोमँटिक गाणी, पाऊस म्हणजे धमाल मस्ती, पाऊस म्हणजे गुलाबी सुस्ती. पाऊस म्हणजे मित्रांबरोबर निसर्गरम्य ठिकाणी ट्रेकिंगला जाणं, पाऊस म्हणजे आनंदतुषार अंगावर झेलत बिनधास्त नाचणं, झिम्माड पाऊसधारांच्या वर्षावात चिंब भिजत खरपूस भाजलेल्या गरमागरम खमंग मक्याच्या कणसाचा आस्वाद घेणं. खिडकीतून बाहेरचा पाऊस बघत वाफाळत्या कडक कॉफीचा घोट तोंडात घोळवणं...

पाऊस म्हणजे एकाच छत्रीत निम्मं निम्मं भिजणं किंवा मग घरातच गप्पांचा फड रंगवून समोरच्या डिशमधलं उरलेलं एकुलतं एक झणझणीत कुरकुरीत भजं सगळ्यांचा डोळा चुकवून हळूच तोंडात टाकणं. पाऊस म्हणजे __

अचानक तुम्ही थबकता - शब्दांचा पाऊस ओसरल्यासारखे! काही आठवतंय का?
काय लिहीणार बरं पावसाबद्दल? एवढे पावसाळे बघूनही पाऊस तुम्हाला कितीसा कळलाय? आणि समजला असेलच तर तो फक्त अनुभवायचा असतो; निशब्दपणे! हे ही समजलं असेलंच एव्हाना.

कागदाची भेंडोळी तुम्ही गुंडाळून ठेवता- काहीसा उमगलेला पाऊस तसाच अर्धवट ठेऊन!
समोरच्या टेबलावरचा वाफाळत्या चहाचा कप अजून तसाच पडून असतो. आल्याच्या घमघमत्या वासाच्या गर्द तपकिरी रंगाच्या चहाची तलफ आता निवून जाते, त्या कपातल्या गारगोट्या, साय पांघरलेल्या चहासारखीच!

तुम्ही सोफ्यावर रेलता- मान मागे टाकून आणि डोळे अलगद मिटून घेता. काही आठवतंय का?

ओझे मनीचे मनाला, आठवून त्या क्षणाला
सांगावे काय माझे मला, उगाच मनात बावरून

तुमच्या मनात विचारांचे काजळी मळभ दाटून येते. कित्येक दिवसांत असं निवांतपण अनुभवलेलं नाही, उपभोगलेलं नाहीय. नोकरीसाठी गावापासून दूर, आईवडीलांपासून - भावंडांपासून दूर, मित्रांपासून दूर आणि _ तिच्यापासूनही!

घड्याळाच्या काट्यांवर बदलणार्‍या ऋतूंची बदलती कूस जाणवलीही नाही. आईच्या हातच्या लसणीच्या झणझणीत फोडणीच्या आमटीची, शेवग्याच्या शेंगा आणि कोकमं टाकून केलेल्या वर साजूक तुपाची धार धरलेल्या गरमागरम पिठलंभाताची चव अजून जीभेवर रेंगाळतेय. बाबांबरोबरच्या, जगभराच्या सर्व विषयांना स्पर्शणार्‍या विविध गप्पा, वादविवाद.. रात्रीच्या जेवणाच्या वेळी सगळ्यांनी एकत्र केलेल्या दिलखुलास गप्पा, ते हास्यविनोद...

मित्रांबरोबरची कट्ट्यावरची धत्तींग, मुद्दाम छत्री विसरून तिच्या छत्रीत हळूच शिरण्यासाठीची धडपड, त्या छत्रीच्याच आडोश्याने मग हळूच चाखलेल्या पहील्या वहील्या चुंबनाची चव, तिच्या घरी हक्कानं सगळ्या कंपूबरोबर केलेली गप्पागोष्टींची धमाल, चहाच्या वाफाळत्या कपांनी केलेले चिअर्स आणि बश्यांमागून बशा रिकाम्या करत कुरकुरीत खमंग भज्यांचा उडवलेला फन्ना-

भुरभुरत्या पावसात बाईकवरून जाताना मागून घट्ट बिलगलेली तिची उबदार मिठी, हातात हात घेऊन तासनतास तिच्याबरोबर शेअर केलेली भविष्याची सप्तरंगी स्वप्ने- पावसाच्याच साक्षीने! इथे येताना तिच्या टपोर्‍या पाणीदार डोळ्यांमध्ये उतरून आलेलं अख्खंच्या अख्खं आभाळ आणि अशाच बेसावध हळव्या क्षणी गदगदून कोसळू लागलेला अश्रूंचा पाऊस- दोघांनाही चिंब भिजवणारा!
रोजच्या रोज फोन करण्याची ती वचने, आणाभाका - पावसाच्याच साक्षीने!

वर्ष सरत आलं..रोजचे संवाद अनियमित होऊ लागले - पावसासारखेच! नकळतपणे शरीराचं अंतर मनांमध्ये कधी उतरलं कळलंच नाही. मिटल्या पापण्यांमधून गालावर एक कोमट थेंब ओघळतो.

पाऊस हा असा झाला वेडा पिसा
पानाफुलांत पुन्हा
खूप जुन्या आज खुणा
डोळ्यांत थेंब पुन्हा

मिलींद इंगळेचा आर्त स्वर जुन्या आठवणींनी तुम्हाला पुन्हा भिजवून जातो.
तुम्ही पुन्हा हलकेच खिडकीबाहेर डोकावता. आताशा पावसाची रिपरिप थांबलेली असते; पूर्णपणे. ढगांच्या उबदार दुलईत गुरगुटून झोपलेला सूर्य, पांघरूण अलगद दूर सारून आळोखे पिळोखे देऊ लागलाय. भिजलेल्या उन्हाची पिवळसर कोवळी तिरीप हलकेच रांगत येते. झाडांच्या पानांना बिलगलेल्या थेंबांना, तृणपात्यांना ओठंगून लोंबणार्‍या थेंबांना, तारांवरून ओघळणार्‍या थेंबांच्या रांगांना एक आगळा चंदेरी झळाळीचा साज चढवते.

दूर क्षितीजावर सप्तरंगांची कमान दिमाखात उमटलेली दिसते. तुम्ही अधाशी नजरेनी तो नयनरम्य सोहळा गटागट पिऊन घेता. आकाश स्वच्छ आणि निरभ्र झालेले असते. स्वच्छ उल्हसित हवा तनामनात अनामिक सळसळता उत्साह फुंकते.

तुम्ही बाल्कनीत येऊन उभे राहता. रंगीबेरंगी छत्र्यांची गर्दी हळूहळू ओसरू लागते. रेनकोट सावरणारी गोजिरवाणी बछडी साचलेल्या पाण्यातून उड्या मारत खिदळत घराकडे परतत असतात. कुठेतरी मध्येच कॉलेजकुमारांचा आणि कन्यकांचा रेंगाळणारा थवा एकमेकांची चेष्टा मस्करी करत एकमेकांवर पाणी उडवत उत्फुल्लपणे बागडत चाललेला असतो. एका कॉलेजकन्येच्या डोळ्यांची भिरभिरती चुकार पाखरे तुमच्यावर स्थिर होतात. काहीसे ओशाळून ती नजर जमीनीकडे वळवते. तुम्ही गालातल्या गालात हसता, स्वतःशीच! काही आठवतंय का?

मन फुलांचा थवा, गंध हा हवा हवा
वाहतो वारा नवा, जुन्यात हरवून...

आठवणींचा पाऊस बरसून गेलेला असतो. तुमच्या मनातील विचारांचं मळभ दूर झालेलं असतं. मनाचं आभाळ लख्ख झालेलं असतं. एक नवा उत्साह तनामनात भरून राहीलेला असतो. तुम्ही लगबगीने उठता. मघापासून निर्जीवपणे टेबलावर विसावलेल्या सुस्त मोबाईलची काही बटणे भराभर दाबून त्यात तुमच्या चैतन्याचा प्रवाह सोडता. समोरचा ओळखीचा, आधी अचंबीत आणि नंतर काहीसा आनंदीत झालेला कातर हळवा आवाज ऐकता आणि मनाचं आभाळ भरून गहीवरून येतं. प्रोजेक्ट्सच्या आणि कामाच्या अतिवर्षावाने भिजलेले पंख घट्ट मिटून बसलेली बावरलेली संवादांची हळवी पाखरे या निवांतपणाच्या उबदार कोवळ्या उन्हात, भिजलेले पंख झटकत पुन्हा किलबिलू लागतात. खूपशा गोष्टी करायच्या असतात; याच पावसाळ्यात, पावसाच्याच साक्षीने!

पाऊस पडून गेल्यावर, मी चंद्र चिंब भिजलेला..
विझवून चांदण्या सार्‍या, विझलेला शांत निजलेला!

सौमित्रच्या गारवाच्या काही निसटत्या ओळी पुन्हा कानात घुमतात. तुम्ही पुन्हा सोफ्यावर लवंडता- आरामात मागे रेलून, मान मागे टाकून स्वप्नांच्या कुप्या पापण्यांच्या झाकणांनी अलगद बंद करून घेता. जाणवेल न जाणवेल असं अस्पष्ट हसू ओठांवर रेंगाळतं...
आता... काही ठरवताय का?

गुलमोहर: 

जशि कातरवेळ हि हुरहुर लावणारि , काहितरि अगम्य पण शब्दात न सांगता येण्यासारखि ,तसाच हा पाऊस. छान लिहिलय. आठवणि दाटवणार.

सुरेख.. नॉस्टेलजिक केलस्..सहि..
पाऊस म्हटला़ की खरच हे असच आणि असच येत नाही मनात..

keep writing!! All the best

एकदम फिदा आपणतर.....
हा रवीवार तर वविसाठी बुक आहे, नो प्रॉब्स... शनिवार तर आपलाच आहे....
दोन्ही बायकांना घेवून बाहेर पडेन म्हणतो. Wink पहिली बाईक आणि दुसरी बायको Proud

स्वप्नसुंदरी,

१. आपली वर्णन करण्याची क्षमता उत्तम आहे.

२. तारेचा रोपवे, डोळ्यातील आभाळ हे उल्लेख फार सुरेख!

३. पाऊस शब्दात येत नाही हे सांगणेही 'हल्ली पुण्यात होत असलेल्या अनेक कविसंमेलनांमधे ' आवश्यक झालेले आहे.

अभिनंदन! लेख आवडला.

-'बेफिकीर'!

ढगांच्या उबदार दुलईत गुरगुटून झोपलेला सूर्य, पांघरूण अलगद दूर सारून आळोखे पिळोखे देऊ लागलाय. >>>
ड्रिमगर्ल.. अगदी सुंदर वर्णन केलंत ह्या पावसाचं ... एक एक शब्दा नी एक एक ओळ त्या पावसात चिंब भिजून थरथरल्यासारखी वाटली. अगदी पाऊस नसतानाही सुखद गारवा अनुभवता आला, याच श्रेय तुझ्या ह्या लेखाला जातं..

"अगदी हाडा-मासाचा हा देह, पावसाच्या सरींमधे अक्षरशः विरघळतो , याचे ऐकमेव कारण म्हणजे प्रत्येक मागल्या पावसात चिंब झालेल्या आठवणी पुन्हा एकदा त्याच जोमाने उभ्या राहतात" अन हा नादखूळा पाऊसही त्या आठवणींना भिजवण्यासाठी सरींचे अगदी चौफेर खेळ मांडतो.. म्हणून पाऊस हा माझ्यासाठी नेहमीच मला विरघळवणारा वाटतो.. Happy

ड्रीमगर्ल...स्वप्नात पोचवलंस गंSSSSSS अगदी Happy तुही पावसाच्या स्वप्नातच लिहालंस का हे सगळं?? Happy

मस्त मस्त मस्त मस्त वाटलं वाचुन..खुप सुरेख Happy

चिमुरी, सुनिल, बासुरी, अनिल धन्यवाद!
सुनिल, खरंय... कातरवेळ निशब्द तसा पाऊसही! पण कातरवेळ बर्‍याच वेळेस अस्वस्थ करणारी नकोश्या आठवणी जाग्या करणारी... पाऊस मात्र नेहमीच हवा हवासा वाटणारा, हव्या हव्याशा आठवणींना उजाळा देणारा!

विशाल हो हो जा बरं तुमच्या दोन्ही बायकांना फिरायला घेऊन उगाच कुठलीही १ रूसायला नको. Lol धन्यवाद!

बेफिकीर... आहा स्तुतीवर्षाव झाल्यासारखं वाटलं... मुठभर मांस चढलं तुमच्या प्रतिक्रियेने
आभार Happy

सूकि, ढगांच्या उबदार दुलईत गुरगुटून झोपलेला सूर्य, पांघरूण अलगद दूर सारून आळोखे पिळोखे देऊ लागलाय. >>>हा हा तुमचंच वर्णन केल्यासारखं वाटतेय का? Lol

शेवटच्या तुम्ही वर्णन केलेल्या ओळी खासच! आभार्स! Happy
नुतनजे... मनापासून धन्यवाद Happy

तुही पावसाच्या स्वप्नातच लिहालंस का ...>>सुमेधा... अगं पावसाचे चार महीने मी स्वप्नातच असते... आहे खरी ड्रिमगर्ल... (दिवास्वप्न पाहणारी... :D) पण पावसाच्या दिवसांत एक मस्त वातावरण तयार होतं... स्वप्न पाहण्यासाठी! Happy रोमँटिक, हळवं, सुस्त मस्त... ! खरंय ना?
खूप खूप धन्यवाद Happy

छान लिहिलंय. Happy वाईट हेच आहे की हे पावसाळी वातावरण फक्त विकेन्डलाच पहायला मिळतं. एरव्ही "भाकरीचा चंद्र शोधण्यात जिंदगी बरबाद" होतेय Sad

मस्तच! माझा पण पाऊस weak point आहे. मी पण गेल्या वर्षी पहिल्या पावसानंतर काहीतरी लिहिलं होतं पण हे एकदम खास! अगदी सर्वांच्या मनातलं जसच्या तसं शब्दात उतरवायची तुमची जादू भावली!

छान हां Happy
एकदम हिरवंगार Happy
नेम्का इथेही आज पाऊस. त्यामुळे मजा आली. वाफाळलेला आल्याचा चहा इथे कोण देणार हो पण? (हापिसात)

बरोबर आहे स्वप्ना_राज Happy
>भाकरीचा चंद्र.

स्वप्नाराज, रूपाली, अभिश्रुती, ऋयाम, खुप आभार्स Happy
"भाकरीचा चंद्र शोधण्यात जिंदगी बरबाद" होतेय >> अगदी अगदी स्वप्ना... Sad

तो ना ..., तस्साच आह्हे...
जेव्हा हवा असतो तेव्हा भेटत नाही...
आणि जेव्हा एकटेपणाची गरज असते तेव्हा पाठ सोडत नाही...
पण तो जरी भेटला नाही तरी सोबत असतो..
कुठल्या ना कुठल्या रुपात...
साठवलेला असतो प्रत्येकाने..
कधी आठवणीतुन..., कधी साठवणीतुन...
कधी गोठलेल्या आसवांतुन...
त्याचं असणं..., मनाच्या अंधार्‍या कोपर्‍यातदेखील..
एक दिलासा असतो....
तो येणार आहे.... भिजवणार आहे सुखाच्या वर्षावात...
पाऊस...
खरा खुरा सखा .....!

विशाल खुप छान कविता...

मला वाटलेलं सस्पेन्स, हॉरर असले रूक्ष विषय हाताळता... पण नाही, हळव्या विषयातपण मास्टरकी मिळवलेय काय? Happy

पाऊस पडून गेल्यावर, मी चंद्र चिंब भिजलेला..
विझवून चांदण्या सार्‍या, विझलेला शांत निजलेला!... सुंदर, मस्त लिहिलय Happy

dreamgirl,

लेख एकदम छान जमलाय...अगदी नाजुक, हळुवार लिहिलं आहेस... एकदम हिप्नॉटाईझ झाल्यासारखं वाटलं वाचतांना....वाचण्यापेक्षा डोळे मिटुन ऐकायला जास्त आवडलं असतं. ऑडिओफाईल बनवलीस तर ते पण करता येईल... Happy

रेशमा, के अंजली, सानी खुप धन्यवाद! Happy

पाऊस पडून गेल्यावर, मी चंद्र चिंब भिजलेला..
विझवून चांदण्या सार्‍या, विझलेला शांत निजलेला!... सुंदर, मस्त लिहिलय >> रेशमा, बाकीचं वर्णन मी केलंय पण हा चंद्र दि ग्रेट ग्रेट सौमित्र उर्फ किशोर कदम (नटरंग आणि जोगवामधील) यांच्या गारवा या काव्यसंग्रहातील आहे... गारवाची त्या त्या प्रसंगांना साजेशी वाक्ये मी आठवणींसोबत पेरली आहेत.. लेखात नमूद केलेलं आहेच! गारवा कधीही ऐकलं तरी पावसाच्या रोमांचक थंड प्रसन्न वातावरणाची अनुभूती मिळते... Happy

सानी, ऑडिओफाईल बनवायला हरकत नाहीय, पण तुम्ही डोळे मिटून ऐकू शकणार नाहीत हो... माझा आवाज मोठ्ठा आहे... साधं बोलतानाही वाटतं की शाळेतल्या बाई अभ्यास घेताहेत पोरांचा... Sad

नवर्‍याला सांगते बनवायला... (त्याचा आवाज मवाळच असणार... मी जगदंबा असल्यावर :D)
पण खरंच त्याचा आवाज छानै... आणि त्या पात्राला सुट पण होईल! Happy

ऋयाम जगदंगा ??? म्हणजे??? >> नाही रे मी काय जगभर दंगा करणारा आतंकवादी नाहीय! माझ्या घरातल्या जगात दंगा करणारी जगदंबा आहे! Happy (हा आता माझ्या नवर्‍याला माझ्या आरड्या ओरड्यापुढे आतंकवादीचा दंगा परवडला असं वाटत असेल तर ... तर... माझा नाईलाज आहे Lol

Pages