खाक

दाद, भावना पोहोचल्या. आता थोडा आगाऊपणा....

ज्यांच्यासाठी झिजलो , गर्व ही होता जयांचा
आज त्यानीच माझे, कापलेले नाक आहे
मोडेन मी एकवार, वाकणार नाही कधी
बोललो अन विसरलो, आज पाठी बाक आहे
कोकीळेचा आव आणि बाज ही पोपटाचा
चोच खोलताच कळले, हे सारे काक आहे
चिणले पायात ज्यांनी, इमले ते बांधताना
वदले वाहुनी फुले, हा बळी हकनाक आहे

पटलं तर हो म्हणा नाहीतर 'डिलीट की ' आहेच.

>>ओठ कुंपण, ओठ बागा, श्वासही गंधाळलेले
टाळण्याची ना मुभा, हा भोगण्याचा धाक आहे

वाह! टाळण्याची ना मुभा मध्ये गझलेची वेदना व्यवस्थित मांडली आहे. पहिले तीन मिसरे सुंदर..

आधी वाचल्याचे आठवतीय ही. वा दाद कल्पना सर्वच खूप छान आहेत नेहमीप्रमाणेच...

शेवटचा शेर मला झेपला नाही
मा.बु.दो.स.

================
हीच शोकांतिका तुझी माझी
काच शाबूत पण चरे होते

-वैभव जोशी यांचा गझल अल्बम ’सोबतीचा करार’!
प्रकाशन सोहळा : १ सप्टेंबर
एस. एम. जोशी हॉल, पुणे

ओठ कुंपण, ओठ बागा, श्वासही गंधाळलेले
टाळण्याची ना मुभा, हा भोगण्याचा धाक आहे
>> जबरी.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
श्रावणमासी हर्ष मानसी हिरवळ दाटे चोहीकडे
क्षणात येते सरसर शिरवे क्षणात फिरूनी ऊन पडे!

दाद, गजलमधल्या भावना पोहोचल्या. जी काय थोडी फार गजल कळते, त्या हिशोबाने गजलेतील शेर समजुन घेण्याचा प्रयत्न केला. विडंबन मनात नव्ह्ते. काही काफीयांचा तुम्ही उल्लेख केला होता, त्यात हे काफीये सुचले. म्हणुन आगाऊपणे खरडलं. जे खरडलंय ते जर पटलं वा योग्य वाटल तर कळवा व नाही पटलं तर डिलीट करा ही नम्र विनंती होती. तुम्ही सांगितल्याप्रमाणे हे जर वृत्तात नसेल तर हेच वृत्तात कसे बसेल ते सांगितले तर फार बरे. माझ्या या आगाऊपणामु़ळे झालेल्या त्रासाबद्द्ल क्षमस्व.

ओठ कुंपण, ओठ बागा, श्वासही गंधाळलेले
टाळण्याची ना मुभा, हा भोगण्याचा धाक आहे

आसवांची ओल ना कामास ये सरणावरी का?
हा उरी वैशाख सखये, मी कधीचा खाक आहे >>>>> आवडेश!

परागकण

दाद. खुप आवडली गझल. मनातल्या मनात ४ -५ वेळा म्हणत राहिलो लयीमधे आणि आणखीनच भावत गेली प्रत्येक वेळी. प्रत्येक ओळ अप्रतिम. तुमची जुनी कविता नाही वाचली मी पण ही गझल मात्र.. केवळ अप्रतीम!

शलाका,

तू म्हणतेस की ग़ज़ल रचण्याचा प्रयत्न करतेय. इथे तर मी एक क्लासिक ग़ज़ल पाहतो आहे.

<<ओठ कुंपण, ओठ बागा, श्वासही गंधाळलेले
टाळण्याची ना मुभा, हा भोगण्याचा धाक आहे

भेटण्या येशील का तू चांदण्याच्या पावलांनी
विसर सारे मागचे, माझा इरादा पाक आहे>>

हे दोन्ही शे'र आवडले आणि मत्लासुद्धा आवडला.

<<त्या तिथे फुलण्यात अन बहरात येण्या दंग तू
टाकली जी कात येथे, तिज गुलाबी झाक आहे>>

पहिल्या ओळीत काहीतरी खटकते.

तुझ्याप्रमाणेच माझंसुद्धा लय-ताल यांच्याशी काहीतरी नाते असावे असे वाटते. मला सहसा ग़ज़ल रचता रचता चाल सुचते. गंमत म्हणजे कुठलीही कविता लयीतच वाचण्याची सवय असल्याने "दंग तू" लगेच खटकले. कदाचित टायपिंग करताना "तूही" च्या जागी तू झाले असावे.

शरदचंद्र पाटील (शरद)

[माना कि इस ज़मीं को न गुलजा़र कर सके
कुछ खार कम तो कर दिये, गुज़रे जिधर से हम] साहिर लुधियानवी

मतला खूप आवडला.

आसवांची ओल ना कामास ये सरणावरी का?
हा उरी वैशाख सखये, मी कधीचा खाक आहे

(सांग जा, सार्‍या जगाला, ’मी तुझ्या ना लायकीचा,
घेतले हातात जे, ते भस्म नाही राख आहे’

हे दोन शेरही खूप आवडले. तुम्ही म्हणालात तसे राख हा काफिया या गझलेला चालणार नसला तरी ती कल्पना (विशेषतः 'भस्म नाही राख' ही शब्दरचना) भन्नाट आहे.

दाद ग दाद, तुला किती द्यायची दाद मलाही ही गझल आधी वाचल्याचे आठवते, पण तेव्हा गझलेची ABCD ही माहीत नव्हती.
ओठ कुंपण, ओठ बागा, श्वासही गंधाळलेले
टाळण्याची ना मुभा, हा भोगण्याचा धाक आहे>>.
सर्वात जास्त आवडला

*****************
सुमेधा पुनकर
*****************