बसमधले विचार

छान लिहिलंय.... नेहमीच बस ने प्रवास करणार्‍या मला तरी हा लेख खूप रिलेट झाला अन अगदी नाविन्यपुर्ण वाटला. या लेखनप्रकाराची ओळख करून दिल्याबद्दल धन्यवाद...!!

छान लिहिलेत. खरंच. असे मनात आलेले विचार असे लिहून ठेवायला हवे.

छान उतरवलेत मनातले विचार.

किती छान आहे.

छान लिहिलयं!

अमेरीकेत असताना, ऑफीसला जाताना ट्रेन आणि बस घेताना, हा माझा विरम्गुळा असायचा. रोज तेच चेहरे न्याहाळायचे.
ऑफ्फीसच्या बसमध्ये, एक माणूस नेहमीच अनायसे माझ्या समोरच्या सीटवर बसायचा. नेहमी बसला खुर्चीत की, तो पुर्ण सफेद पांढरा ब्रेड , त्याला एका स्लाईसला लावलेला कमीत कमी २ इम्च जाडीचा जॅम आणि पीनट बटर दुसर्‍या साईसला असं सँडविच खायला लागायचा. मग ती मोठी काळी कॉफी भरलेला ट्रॅवल कप बॅगेतून काढून प्यायचा.
पुर्ण प्रवासात फक्त हसायचा, हाय बोलायला सुद्धा तोंड उघडायचा नाही. मग त्याचा स्टोप येइपर्यंत झोपायचा.
माझे तेच तेच विचार असायचे, त्याचे ते रोज न चुकता पीबी़जे खाणे व कॉफी पिणे.
मला वाटायचे, रोज फक्त हा हेच कसे खातो? मला आवडते, पीबीजे पण सकाळी सकाळी, इतकं गोड जॅम आणि पीनट बटर .... नो नो वाटायचं.
आणि, सफेद ब्रेड सुद्धा मी खाणं सोडलं असल्यामुळे वाटायचं मी ओरडून त्याला सांगावं, अरे बाबा तो सफेद ब्रेड कमी खा.

बरं, तो माझ्याच ऑफीसमध्ये काम करायचा , पण वेगळ्या बिल्डिंगमध्ये... काय म्हणून कामाला होता माहित नाही. असो.
असे बरेच चेहरे न्याहाळत प्रवास व्हायचा.

माझ्या , त्या बसमधल्या व ट्रेनमध्ल्या प्रवासाची जर डायरी लिहिली असती तर भारीच गंमतीदार असती.
माझ्या बाजूला, सीटवर कोण बसतं ह्याचही मला टेंन्शन असायचं; कारण काहींच्या अंगाला यायचा घाण वास. आणि पारोसे चेहरे नकोसे वाटायचे. खास करून आपण स्वच्छ अंघोळ करून नवीन ड्रेस घालून जातो. न्युयॉर्क मध्ये तर सबवे किळसवाणे असायचे.

बर्‍याच मुली, पुर्ण प्रवासात चेहर्‍याची अशी काय रंगरंगोटी करून घेत, की उतरताना त्याच का? असे वाटेल.

फार आवडली ही विचारशृंखला ! हा नविन लेखनप्रकार ही आवडला.

किती सुंदर.... फारच रीलेट झाल. एक काळी माझा दीड तास प्रवास असायचा बसचा. पुस्तक होईल एवढे किस्से.

हा नविन लेखनप्रकार ही आवडला.>>> +१

फारच आवडला हा लेखन प्रकार ,तू लिहिलं ही फार छान आहेस.

खूप छान लिहिले आहेस.
झंपी, तू ही मस्त लिहिलस, लेख लिही

खूप छान सामो

छान

ईंटरेस्टींग आहे... ट्रेन चालू झाल्या तर हे ट्राय करेन. तेव्हाच वा त्या त्या दिवशीच हे विचार लिहिण्यात मजा आहे.

मस्त आहे कल्पना.... मी पण सतत माणसांचं निरीक्षण करत असते बाहेर गेल्यावर......
असे विचार लिहून बघावे म्हणते, विचारांचं घोडं कुठून कुठे धावतं, तेही समजेल.

मस्तच आहे. प्रवासात भारी भारी कल्पना डोक्यात येतात हे खरंच आहे. प्रत्येक माणसाला बघून काहीतरी वाटतंच.
वरचं सगळं वाचताना मला अगंबाई अरेच्चा १ आठवला. उगाचच. पण वाचताना सगळं त्याच टोनमधे वाचलं मी आणि मज्जा आली.

खरच छान वाटला हा लेखन-प्रवास.. प्रवास म्हटला कि कितीतरी चेहरे अन त्यांच्यानुरुप विचार- प्रसंग प्रत्यक्ष घडत असतात.. त्यांची गुंफण हि अशी शब्दात मांडणं..वेगळीच कल्पना..

खूप छान लिहीलं आहे सामो