Submitted by अनन्त्_यात्री on 10 May, 2021 - 10:57
चंद्रधगीने रातराणी
उत्फुल्लपणे-
परिमळेल तेव्हा
व्याधविद्ध मृगशीर्ष जरासे
मावळतीवर-
ढळेल तेव्हा
केतकीत नागीण निळी
टाकून कात-
सळसळेल तेव्हा
नि:शब्दांची धून खोलवर
रुजून ओठी-
रुळेल तेव्हा
वास्तवतळिचे अस्फुट अद्भुत
कणाकणाने-
कळेल तेव्हा...
....वीज शिरी
कोसळली तरीही,
सावरेन मी
अद्भुत अवघे विरून, वास्तव
क्षणोक्षणी मग-
छळेल तेव्हा...
....आज जरी
निष्पर्ण तरी
बहरेन उद्या मी
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
ओ हो...खासच...
ओ हो...खासच...
धन्यवाद शशांक
धन्यवाद शशांक
अतिशय सुंदर रचना..!!
अतिशय सुंदर रचना..!!
धन्यवाद रूपाली
धन्यवाद रूपाली
सुंदरच!!
सुंदरच!!
@गौरी धन्यवाद.
@गौरी धन्यवाद.