पाऊस आणि गलबलुन येणारा मूड

खूप तरल लिहिलं आहे..आवडलं

फार सुंदर लेख. हवामान आणी मुड यांचे नाते अतुट आहे.

मस्त!
पाऊस पडला की 'भागे रे मन कही' ऐकावं आणि मस्त आल्याचा चहा प्यावा. काय मस्त जमलाय म्हणून स्वतःच्याच प्रेमात पुन्हा एकदा पडावं. आता तशी पावसाची म्हणून एक प्लेलिस्ट ही होती पण कुठेतरी वाहून गेली... 'पूछे जो कोई मेरी निशानी' नक्की होतं त्यात एवढ मात्र आठवतयं.

बाकी हे ज्योतिष मध्ये का आहे? कन्या जातक म्हणून??

बाकी हे ज्योतिष मध्ये का आहे? कन्या जातक म्हणून??....
हाच प्रश्न मलाही पडला होता.

लेख आवडला. मनाची वेगवेगळी प्रतलं दाखवते ढगाळ वातावरण .

सुंदर.

छान मांडलंय!

ज्योतिषाचाच धागा आहे, पाऊस एक निमित्त आहे. डिपीतला सूर्य पाहा. उत्साहवर्धक आहे ना?
वरुणाच्या हातात त्रिशुळासारखे काही असते ना? पाताळाचा राजा? पाश्चिमात्य पद्धतीने?

मस्त लिहिलंयस !

दवणीय

छान लिहिलय!!!

छान लिहिलंय. वातावरण आणि त्याबरोबर मनातल्या विचारांची आंदोलनं अगदी सुंदर लिहिलंय.

सुरेख लिहिलं आहे.
वातावरण आणि त्यासोबत वाहत जाणार मन... हे नातंच अतुट.

लांब दाट थेंबाट दिसतय राच्चाला पडतोय अस आमच्या शेतातल्या गोविंदा गड्याने डोळ्यावर हात ठेवुन लांबवर पहात वडिलांना सांगितल अन तो गुरांच्या गोठ्याकडे व्यवस्था करायला गेला. संध्याकाळ दाटून येत होती. आम्ही घराकडे परतलो. रात्री जेवण झाल्यावर निजानीज झाली अन थोड्यावेळात जबरदस्त पावसाला सुरवात झाली. चांगला कोसळला. गोविंदाच्या भविष्याची आठवण झाली. पाउस म्हटल की मला ती आठवण येते.

सुरेख लिहिलं आहे.
वातावरण आणि त्यासोबत वाहत जाणार मन... हे नातंच अतुट.>>>+१.

सामो , पावसाच्या आगमनाने, मनःपटलावर उमटणारे भावनांचे संगीत-झुल्यावरचे हिंदोळे खूप छान लयीत पकडलेत तुम्ही , मल्हाराच्या बंदिशी सारखे ! अप्रतीम!!

भारतासारख्या मोसमी वाऱ्यांच्या टप्प्यात किंवा तडाख्यात येणाऱ्या देशातल्या संवेदनाशील माणसांच्या भावनांची गोष्ट जरा वेगळीच असते !एप्रिल मे या दोन महिन्याच्या तळपत्या सूर्याला रोज बघून भाजून निघालेले मन अचानक संध्याकाळी जमून आलेल्या काळ्या ढगांनी व्यापून गेलेल्या आकाशाला पाहिल्यावर आणि प्रथमच बरसलेल्या टपोऱ्या थंड थेंबांचा प्रत्यक्ष आणि दृष्टि निववणारा गारवा अंगावर घेतल्यावर मनाला जी शीतलता मिळते आणि त्याहीपेक्षा त्या मातीतून आलेला सुगंध वर्षानुवर्ष जुन्या कुठल्या अशा रमवणाऱ्या आठवणीमधे घेऊन जातो ... तो सोहळा अवर्णनीय!
मग दोन-तीन महिने संततधार या पृथ्वीला भिजवत राहते. धरा खोलपर्यंत ओली होते. शरीर - मन आणि सर्व भवताल ओला होऊन जातो आणि पावसात चिंब भिजलेले गाईचं वासरू जसा आडोशाला येऊन उभे राहते तसे आपलं मन भीतीयुक्त सावटाला नजरेआड करण्याचा प्रयत्न करत राहते आणि रमते उबदार प्रकाशमान घरात .
त्यानंतर विविध सण एकदा जीवनात प्रवेश करते झाले की मग पाऊसही हळूहळू काढता पाय घेतो, मन हळूहळू प्रफुल्लित होऊ लागते आणि या पावसाने सजवलेल्या तृप्त केलेल्या आणि भरारून हिरव्यागार केलेल्या पृथ्वीचे स्वागत करायला आपण आनंदाने सामोरे जातो.. पण तरी या पावसाची आपल्याला आठवण येतच राहते म्हणून की काय हस्ताच्या वृष्टीच्या निमित्ताने तो परत परत येऊन आपल्याला त्याच्या आठवणीची भेट देत राहतो...
आणि पुढच्या वर्षी परत भेटूया हे आश्वासन देऊन हळूच या निळ्याशार क्षितिजाच्या पलीकडे आंतरधान पावतो

सुंदर, तरल.. लेखन..!
मनातल्या भावना सुंदररित्या शब्दांत उतरवल्यात..!

सामो जी ,

निसर्गाच्या या ऊन, पाऊस, हिवाळा, पानगळ, श्रावण या विविध रूपांची
बिंबे आपल्या मनावर ठसलेली असतात..
आणि ती कुठल्यातरी गंधाने , दृष्याने एकदम छेडली जातात ! तद्वतच संगीताच्या वेगळ्या वेगळ्या स्वरावटींनी, स्वरांनी , शब्दांनी सुद्धा मन असेच क्षणार्धात वेगळ्या विश्वात जाते! रमते.. वेगळ्या भावनांनी ग्रासून जाते.. तुम्हालाही हा अनुभव येत असेल तर जीवनातील फार मोठी देणगी तुम्हाला मिळालेली आहे असे समजा ! त्याचा पुरेपूर आनंद घ्या.
मी एखाद्या गाण्याच्या स्वरांच्या अधिपत्याखाली दिवसेंदिवस अडकून पडतो .. त्याचा झाकोळ संपतच नाही..

उदाहरणादाखल काही गाणी अशी

आंख से आंख मिलाता है कोई
दिल को खिचे लिये जाता है कोई : लता मंगेशकर

ये दिल तुम बिन कहीं लगता नही हम क्या करें : रफी आणि लता

आवारगी बरंगे तमाशा बुरी नही : गुलाम अली

उसकी हसरत है जिसे दिल से मिटा भी ना सकूं : जगजीत सिंग

पाऊस आवडत नाही मला, का कोण जाणे अतिशय काहूर माजत मनात, डोक्यात पाऊस आला की.लोकांसाठी रोमँटिक सुंदर, हिरवा, सुख देणारा,आशा देणारा असा आणि बरच काही सुंदर सुचवणारा पाऊस मला मात्र कायम आर्त च वाटत आलाय आजतागायत. पाऊस पडायला लागला की खोलवर खूप काही ढवळून निघाल्या सारखं वाटत उगाच. मला पाऊस आणि पावसाळा दोन्ही नाही आवडत त्यामुळे
माझी आणि पावसाची पत्रिका जुळत नसावी एकमेकांशी.
आज पुन्हा पाऊस पडतोय.....