गनिमी कावा !....

Submitted by Sujata Siddha on 22 October, 2019 - 00:52

गनिमी कावा !....

“ओल्या नारळाच्या करंज्या येतात का ग तुला ? “ सासूबाईंनी मान वाकडी करून मिताला विचारलं तसं तिला धस्स झालं . खरं म्हणजे बॉस ने ऑफिस मध्ये , ‘मॅडम MIS report आजच्या आज तयार ठेवा असं म्हटल्यावरही इतकं धस्स होत नाही, काहीतरी गुळमुळीत बोलून , पट्कन डबा पर्समध्ये घालून ती ऑफिसच्या गडबडीत आहे असं दाखवून निघाली .
लग्न होऊन नुकत्याच झालेल्या हनीमूनच्या गुलाबी आठवणीत अजून रमलेल्या मिताला आधीच ऑफिस ला जायचं जीवावर आलेलं , मस्त मऊमऊ गादीवर लोळत आपले रोमँटिक स्नॅप्स पाहावेत , फेसबुक वर त्याचं प्रदर्शन मांडून ओ हनी i लव्ह you असं काहीतरी लिहून मग मनातून जळलेल्या पण वरकरणी ‘how sweet !.., ‘jodi no 1 “ अशा आलेल्या कंमेंट्स ना reply करावं आणि मग अर्हद च्या मिठीत विरघळून जावं असं काहीसं तिला खूप वाटत होतं , पण ‘ओल्या नारळाच्या करंज्या येतात का गं तुला ? “ अशा पराभूत करणाऱ्या प्रश्नांना तोंड देण्यापेक्षा ऑफिसला गेलेलं बरं , निदान तिथे आपण अंजिक्य आणि अभेद्य असतो , तिला वाटून गेलं. आणि अजून रजा शिल्लक असताना ती ऑफिसला गेली . “आहात का घरात , बाबीताई ? “
“आहे की , मी कुठे जाणार या वेळेला ? “बाहेरून शेजारणीचा आवाज आला तशा बाबीताई किचन मधून हात पुसत बाहेर आल्या .
“नाही म्हटलं नवीन सुनबाईंच्या हातचा चहा घ्यावा म्हणून आले .”
“आहे कुठे घरात , पळाली ऑफिस ला “
“बाकी सून मस्त मिळाली हो तुम्हाला देखणी , चटपटीत , हुशार ”
“ देखण्या आजकाल सगळ्याच असतात , इंटरनेट , you tube वर सुंदर दिसायचे ,’सिम्पल ब्युटी secrets ‘ ढिगाने असतात देखण्या न दिसून सांगतील कुणाला ?” शेजारणीच्या हातावर टाळी देत हसत हसत बाबीताई सोफ्यावर टेकल्या , ” आणि हुशार आहे हे कळलं मला हो सकाळी नुसतं विचारलनं , ‘ओल्या नारळाच्या करंज्या येतात का म्हणून , तर प्रश्नाला बगल देऊन सरळ निघून गेली ऑफिसला , आता मी ही काही सोडणार नाहीचे , आई तर मारे कौतुक करत होती लेकीचं सुगरण आहे, कामसू आहे “ बाबीताई ठसक्यात म्हणाल्या आणि शेजारणीच्या गावगप्पा सुरू झाल्या .
संध्याकाळी अर्हद मितालीला बाहेर जेवायला घेऊन गेला , त्यामुळे मिताली बाबीताईंच्या वाट्याला आलीच नाही .
‘बाबी ?” हे कसलं रे नाव लग्नाआधी एकदा मितालीने अर्हद ला विचारलं , “आहे असंच , पेट्नेम तिचं ,माझे बाबा आईचे आते भाऊ लागतात , म्हणून माहेरचंच नाव continue केलं , तुला काय पण चौकशा ? “
“ अरे असच विचारलं , मला वाटलं कि बार्बी सारख्या होत्या म्हणून बाबानी कौतुकाने ठेवलं असेल तसं नाव आणि मग बार्बी ची बाबो आणि बाबो ची बाबी झाली , “ मितालीने खुदुखुदू हसत म्हटलं , हा टोमणा आईच्या आकारमानाला आहे हे कळल्यावर अर्हद रागावला . तो ,मातृदेवो भव !...category तला आहे हे तिला माहिती होतं .
दुसऱ्या दिवशी सकाळी किचन मध्ये दोघींची गाठ पडलीच , सकाळची स्तोत्र म्हणता म्हणता बाबीताईंनी तिच्याकडे एक स्माईल फेकलं , कालचा प्रश्न त्यानां रिपीट करायचा आहे , हे मितालीच्या लक्षात आलं ,त्यांनी ते विसरून जावं म्हणून तिने पण एक छानसं स्माईल फेकलं , आणि भराभर भाजी चिरायला घेतली , “आई तुम्ही नारळ घालता वरून भाजीत ? “
“ हो लागतोच बाई आपल्याकडे नारळ ज्यात त्यात . अंग हो नारळावरून आठवलं ..... ”
“ओह शीट ! , “ मितालीने मनातल्या मनात कपाळावर हात मारून घेतला , आणि एकदम अर्हद चा मोबाईल वाजतोय वाटतं म्हणत ती लगबगीने बेडरूम मध्ये गेली . बाबीताई गप्प बसल्या , तेवढ्यात अर्हद आणि बाबा आत येऊन टेबलाशी बसले , पोह्यांच्या डिशेस त्यांच्यापुढे सारता सारता बाबीताईंनी मिता चीही प्लेट भरली आणि अर्हद च्या चेहेऱ्या वर आईबद्दलचा अभिमान उसळून आला , ते बघून बाबीताई सुखावल्या , “अरे नंतर गडबडीत ती खाणार नाही ना .काळजी घेतली पाहिजे आपलीच आहे आता ती , “ मिताली आत आली , मग तिनेही तेवढ्याच प्रेमाने बाबीताईंची प्लेट भरली , ते बघून अर्हद आणखीन खूष झाला आणि बायकोबद्दलचा अभिमान त्याच्या चेहऱ्यावर दिसायला लागला , बाबीताई ना ते अगदीच सहन होईना , मग त्यांनी , परत ठेवणीतला प्रश्न काढला , ‘मिताली , तुला ...... “
“आई पोहे खूप मस्त झालेत हा !.. एकच नंबर .. “ अर्हद मध्येच म्हणाला आणि मितालीची त्या भयंकर प्रश्नातून सुटका झाली , संध्याकाळी मग अर्हद ला सांगून ती परस्पर आईकडे गेली , “ मला ओल्या नारळाच्या करंज्या शिकव “ गेल्या गेल्या मितालीने आईच्या मागे टुमणं लावलं , “अगं हो शिकवते , सांगायचं बाबीताईना मला येत नाही म्हणून , त्यात काय एवढं ?पण पराभव मान्य करशील तर तू मिताली कसली ? म्हणून सांगत होते आपला हा असा बाणेदार स्वभाव नडेल पुढे आपल्याला , सगळे पारंपारिक पदार्थ शिकून घे , “ आईची बडबड निमूट ऐकत मितालीने मोठ्या मेहेनतीने करंज्या शिकून घेतल्या , आणि मग एखाद्या विजयी वीराच्या थाटात ती दुसऱ्या दिवशी किचन मध्ये घुसली . आज तिने अर्हद च्या आवडीची कारल्याची भाजी केली , खूप मनापासून . बाबीताईनी उपम्याच्या डिशेस भरायला घेतल्या , “आई मी आज भाजी पोळीच खाईन ,” मितालीकडे कौतुकाने बघत अर्हद म्हणाला.
“हो खा कि बघ तरी बायको किती छान करते स्वयंपाक “
“व्वा !.. मस्तच , जबरा झालीये भाजी !..” पहिला घास खाऊनच अर्हद खूष झाला .
“मिताली तुला …. “
“हो SSSSS येतात आई मला ओल्या नारळाच्या करंज्या “ मिताली ठसक्यात म्हणाली .
“ अगं करंज्या नव्हे त्या तर येतच असतील सोप्या आहेत , मी विचारत होत्ये कि सुरळीच्या वड्या येतात का तुला ? “....

विषय: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

मस्त लेख.. Lol

वाचून सोडून द्यावे असे काही वाटले नाही.. मुलींना किनी सगळे आलेच पाहिजे, घरची, दारची, ओफिसची सगळी कामे उत्तमरितीने केली पाहिजे हे जेव्हा तिला स्वतःला वाटेनासे होइल तेव्हाच बिचारीला थोडी विश्रांती मिळेल.. असो..

Lol

विनोदी कथा म्हणून छान आहे. प्रत्यक्षात मात्र आपला पराभव वेळीच मान्य केल्यास, पुढील अनेक क्लिष्ट प्रसंगातून अलगद सुटका होते. शिवाय, साबा सुगरण असल्या तर त्यांनाहीआनंद मिळतो.

विनोदी कथा म्हणून छान आहे. प्रत्यक्षात मात्र आपला पराभव वेळीच मान्य केल्यास, पुढील अनेक क्लिष्ट प्रसंगातून अलगद सुटका होते. शिवाय, साबा सुगरण असल्या तर त्यांनाहीआनंद मिळतो.+११११
उगाच कशाला अपेक्षा वाढवुन ठेवाय्च्या म्हणते मी Lol
जमेल तितकं करायचं.. Happy

शिवाय, साबा सुगरण असल्या तर त्यांनाहीआनंद मिळतो.>>>>>>> Lol अगं हो गं माऊ. पण ही साबा नावाची जमात असते ना, ती मग आपल्या माहेरच्या वळणाचा पण उद्धार करते. Sad तरी मी साबांना सांगुन मोकळी झाले की मला आईने कानीकपाळी ओरडुनही मी स्वयंपाक बेताचाच शिकले.

बाकी लेख खुसखुशीत आहे.

साबा नावाची जमात असते ना, ती मग आपल्या माहेरच्या वळणाचा पण उद्धार करते.)))))))) हया बाबतीत मात्र मी खूपच नशीबवान आहे, रश्मी,,,,, कळत---- नकळत कधीही माहेरचं वळण नाही काढलं.

बाकी आमच्याकडेही गनिमी कावा असतोच अधूनमधून... Biggrin

जुन्या कथा असायच्या तशी विनोदी कथा म्हणून ठीक पण मला स्वतःला या प्रकारातला विनोद नाही झेपत.

मितालीचा मला सगळे येते असे दाखवायचा हट्ट कशाला? सरळ सांगून टाकायचेना की नाही येत म्हणून. वर अर्हदला येतात का हे ही विचारायचे. त्यालाही येत नाहीत असे उत्तर आले की म्हणायचे एका रविवारी निवांत वेळ काढून आम्हाला दोघांनाही शिकवा. असे किचन पोलिटिक्स खेळणारी सासू लेकाला करंज्या वगैरे शिकवायची शक्यता कमीच पण जर अर्हदला येतात असे उत्तर आलेच तर म्हणायचे त्याच्याच कडून शिकून घेइन. एकदाच काय ती गनिमी काव्याची ऐशी की तैशी करावी. आपल्याला अशा हारण्या-जिंकण्याच्या खेळात स्वारस्य नाही हे बघून गनिमच हतबल होतो.

छान आहे गोष्ट. मला आवडतात नर्म-विनोदी गोष्टी. मजा आली वाचून. कॅरेक्टर्स ची नावं पण छान आहेत. keep writing!!

Mast!

स्वाती२ बेस्ट प्रतिसाद! आणि +१

> तेवढ्यात अर्हद आणि बाबा आत येऊन टेबलाशी बसले > मितालीनेपण हेच करायचं की ती कशाला भाजी-पोळी बनवत बसलीय! हवीच असेल तर बाबीला मदत करायला एक बाई लावून टाकायची.

@ urmilas  ,सुहृद  ,  अनघा , माऊमैया  , किल्ली ,  सामो  , रश्मी ,फेरफटका ,वावे  , mrsbarve ,तुम्हाला गोष्ट कळली आणि त्याची मजा घेता आली , त्याबद्दल मला आनंद वाटतोय , खरंच मनापासून धन्यवाद !..  

@ ॲमी  , टेबलावर आलेल्या प्रत्येक पेशन्टची शस्त्रक्रिया केलीच पाहिजे असं नाही , प्रत्येक गोष्टीची चिरफाड करूनच उत्तरं  मिळत असं काही नाही  ,तसंच प्रत्येक कथा स्त्रीवादी भूमिकेतून बघितली पाहिजे नाही , असंही काही नाही , कथेचा बाज ओळखून त्यातून लेखकाला काय सांगायचे आहे तेवढं कळलं तरी पुरे ,निखळ मनोरंजनातही जर तुम्हाला टीका करायची असेल तर खुशाल करा , तसही व्यक्तिस्वातंत्र्य आहेच .

भारीये.
कथा आणि स्वाती 2 यांचा प्रतिसाद दोन्ही.

प्रत्यक्षात मात्र आपला पराभव वेळीच मान्य केल्यास, पुढील अनेक क्लिष्ट प्रसंगातून अलगद सुटका होते. शिवाय, साबा सुगरण असल्या तर त्यांनाहीआनंद मिळतो. >> पराभव काय त्यात? कंरज्या न येणार्‍यांचे संसार सुखाचे / समाधानाचे होत नाहीत का ? सासूने सुनेशी आणि सुनेने सासूशी अशी सतत तुलना आणि कुरघोडी करायची काय गरज आहे. नाही येत करंज्या म्हणून स्पष्ट सांगावे. त्यात हार जीत कसली? सून हवी होती का हलवाई ?
काल्पनिक गोष्ट असली तरी असल्या गोष्टी पुरे झाल्या आता.

स्वातीताई, चांगला प्रतिसाद

मेधा ताई काल्पनिक गोष्टीही तुम्ही पर्सनली घेत असाल तर अवघड आहे . गोष्टीत विनोद आणि कुरघोडी दोन्ही आहे , पण त्यातल्या विनोदाकडे लक्ष ना जाता जर तुमचं कुरघोड्यांकडे लक्ष जात असेल तर , जरा आत डोकावून बघा आणि बाहेरच्या गोष्टी थांबण्यापेक्षा आपल्या आतला संघर्ष थांबवण्याचा प्रयत्न करा . गोष्टी वेगळ्या आणि positive दिसतील नक्कीच. !

मेधा ताई काल्पनिक गोष्टीही तुम्ही पर्सनली घेत असाल तर अवघड आहे . गोष्टीत विनोद आणि कुरघोडी दोन्ही आहे , पण त्यातल्या विनोदाकडे लक्ष ना जाता जर तुमचं कुरघोड्यांकडे लक्ष जात असेल तर , जरा आत डोकावून बघा आणि बाहेरच्या गोष्टी थांबण्यापेक्षा आपल्या आतला संघर्ष थांबवण्याचा प्रयत्न करा . गोष्टी वेगळ्या आणि positive दिसतील नक्कीच. !

जुन्या कथा असायच्या तशी विनोदी कथा म्हणून ठीक पण मला स्वतःला या प्रकारातला विनोद नाही झेपत.

मितालीचा मला सगळे येते असे दाखवायचा हट्ट कशाला? सरळ सांगून टाकायचेना की नाही येत म्हणून. वर अर्हदला येतात का हे ही विचारायचे. त्यालाही येत नाहीत असे उत्तर आले की म्हणायचे एका रविवारी निवांत वेळ काढून आम्हाला दोघांनाही शिकवा. असे किचन पोलिटिक्स खेळणारी सासू लेकाला करंज्या वगैरे शिकवायची शक्यता कमीच पण जर अर्हदला येतात असे उत्तर आलेच तर म्हणायचे त्याच्याच कडून शिकून घेइन. एकदाच काय ती गनिमी काव्याची ऐशी की तैशी करावी. आपल्याला अशा हारण्या-जिंकण्याच्या खेळात स्वारस्य नाही हे बघून गनिमच हतबल होतो.

Submitted by स्वाती२ on 22 October, 2019 - 16:20
>>>>>
छान, तुमचा प्रतिसाद आवडला.

LOL मस्त आहे...मी विचारत होत्ये कि सुरळीच्या वड्या येतात का तुला ? गनिम धारातिर्थी.