फजिती

हा हा!
पण डेंजरस आहे हे. अजून काही झाले नाही हे नशीब.

आम्ही मित्रांनी रुमवर शिरा बनवायचा बेत केला होता. सगळ्यात जेष्ठ मित्र म्हणाले मला एकदम भारी शिरा बनवता येतो. मग भाऊंनी रवा भाजायला घेतला, तुप टाकलं. सोबत साखरही टाकली. रवा साखर जळून वास यायला लागला तर आम्हाला हाका मारुन म्हणाले, "अरे तिच्या. हे कसं काय झाले?" ओम फस् झाले शिरा प्रकरण.

मला वाटले होते तुम्ही चुकून इडली पीठाचे पातेले फ्रीज मध्ये तर दुधाचे गॕसवर ठेवले असेल. पण इथे भलतीच चूक झाली म्हणायची. एकदा रात्री माझ्याकडून सुद्धा असा उपद्व्याप घडला होता. रात्री उशिरा घरी आल्यावर साडेबाराला मंद आचेवर गरम करायला म्हणून ठेवलेले दुधाचे पातेले तसेच राहिले. पहाटे साडेतीन वाजता करपलेल्या दुधाच्या घरभर पसरलेल्या वासाने जाग आली तेंव्हा कळले.

रात्री सिलेंडरचा रेग्युलेटर बंद करत चला.
आणि ढोसे च्या जागी दोसे किंवा डोसे असं बदलणार का?

आम्ही मित्रांनी पण शिरा करायचा ठरवलं.अर्थात सगळ्यात सोपा म्हणून.बाकीच्या दोघांनाही काहीच माहीत नव्हते.म्हणून मी पुढाकार घेतला.कारण आईने बनवताना बघितलं होतं, त्यामुळे व तव्हाच्या वयामुळे फुललेलं कॉन्फीडन्स. मग काय? घेतला रवा,घेतलं पाणी, टाकली साखर. पण बराच वेळ झाला स्टोव मोठा करून पण मोकळा व्हायच्या ऐवजी पिठलं रुपीच राहिला.
नंतर दोन-तीन दिवसांनी शेजारच्या कुटुंबाशी गप्पा मारताना त्यांच्या मुलीने विचारले रवा भाजला होता ना?
तेव्हा लक्षात आलं की आपण फक्त तेव्हढच विसरलो होतो.
अहमदाबादला गुजराती भाषेत डोसाला ढोसाच म्हणतात.
मी अहमदाबादी

आम्ही मित्रांनी पण शिरा करायचा ठरवलं.अर्थात सगळ्यात सोपा म्हणून.बाकीच्या दोघांनाही काहीच माहीत नव्हते.म्हणून मी पुढाकार घेतला.कारण आईने बनवताना बघितलं होतं, त्यामुळे व तव्हाच्या वयामुळे फुललेलं कॉन्फीडन्स. मग काय? घेतला रवा,घेतलं पाणी, टाकली साखर. पण बराच वेळ झाला स्टोव मोठा करून पण मोकळा व्हायच्या ऐवजी पिठलं रुपीच राहिला.
नंतर दोन-तीन दिवसांनी शेजारच्या कुटुंबाशी गप्पा मारताना त्यांच्या मुलीने विचारले रवा भाजला होता ना?
तेव्हा लक्षात आलं की आपण फक्त तेव्हढच विसरलो होतो.