अंदमान सफर

नोव्हेंबर मध्ये मि व सौ. सुषमा श्रिलंका - मालदिव ट्रिप करुन आलो. श्रिलंके चि टुर मस्तच झालि.पण मालदिवला आम्हि एका मोठ्या अपघातातुन बचावलो होतो. पॅरासेलिंग करताना पॅराशुट व स्पिड बोटला असलेला दोर तुटला व आम्हि दोघेहि भर खोल समुद्रात पडलो. पुढिल पाच सात मिनिटे मि जिवन मरणाच्या झुल्यावर होतो. त्याचा आम्हा दोघांवर जबरदस्त मानसिक परिणाम झाला होता.

तो घालवण्याकरता कुठेतरि समुद्रकिनरिच जाण्याचे मि मनात ठरवले होते.२६ फेब्रुवारि हि स्वातंत्रविर सावरकर ह्यंचि पुण्यतिथि. त्यानिमित्ताने अंदमानला जायचे ठरवले.तशि त्याला लागुन दोन दिवस पुढे सुट्टीहि होति. त्यामुळे आम्हि दोघांनिहि तिथे जायचे नक्कि केले.

२६ तारखेला दिवसभर सेल्युलर जेलमध्येच होतो....

त्यांच्या कोठडिला जाणारा रस्ता.......

सुर्यकिरणांचाहि स्पर्श......

साऊंड आणि लाईट शोचि जागा.....

समोर दिसणारे रोस आयलंड.....

तिथल्या वरच्या मजल्यावरुन .......

दुसर्‍या दिवशि दिवसभर ....हॅवलोक आयलंड......

काला पत्थर बिच........

हा एखाद्या युरोपिअन बिच सारखा....राधानगरि बिच.......

तिसर्‍या दिवशि प्रथम पोर्ट्ब्लेअर पासुन ५० कि.मि. अंतरावर बाराटांग जागा आहे. तिथुन पुढे ५० कि.मि. घनदाट जंगल आहे.त्यात जारवा जमातिचि माणसे राहतात. त्यांना संरक्षित जमात म्हणुन ठरवल्याने सरकारने त्यांना भेटण्यावर बरिच बंधने घातलि आहेत. त्या दिवशि जवळ जवळ १०० गाड्यांचा ताफा होता. प्रथम पुढे पोलिस नंतर मध्ये सर्व गाड्या...परत शेवटि पोलिस...अशि वरात रस्त्याने ४० कि.मि. च्या वेगाने जाते. तुमचे नशिब असेल तर रस्त्यात मध्ये जारवा माणसे दिसतात.रस्ता सतत वळणा वळणाचा आहे. त्यांच्याशि बोलायचे नाहि, ते दिसल्यावर मध्येच गाडि थांबयायचि नाहि , त्यांचे फोटो काढायचे नाहित अशि बंधने आहेत.

आम्हाला जाताना २ व येताना एक लहान मुलगा दिसला...तशि नायजेरियन माणसांसारखि दिसतात. हातात तिरकमठे... डोक्याला लाल काहिसे बांधलेले... हळुहळु हि जमात माणसाळत आहे

तिथुन पुढे लाइमस्टोन केव्हज बघायला गेलो....जातान तेथिल मॅनग्रोव्हज...

नंतर जवळच ९ कि.मि.वर मड व्होल्क्यॅनो आहे तिथे गेलो. तिथे रस्त्या पासुन वर जातानचि वाट...

सुषमाच्या मनातिल कित्येक वर्षांचि २६ फेब्रुवारिला अंदमानला जाण्याचि ईछा पुर्ण झालि. तसेच आता आम्हा दोघांचि पाण्याचि मनातिल भिति बरिच कमि झालि होति....हेहि करायचे होते....