देऊळ

जरा गारवा दाटतो आसमंती
जळी तीर्थकुंडातल्या कंप येई

क्षणांच्या सवे आत गर्भगृहाच्या
खुळे शब्द माझे पुन्हा चाललेले
मला उंबऱ्याशीच ठेवून मागे
असे काय शोधायला हे निघाले ..<<<

फार सुरेख, शांत!

माझी ही एक रचना उगीच आठवली.

सुरेख!

वेदनावेदी.. हा शब्द मनात रेंगाळत राहिला आहे.
(हे हृदय नसे परि स्थंडिल धगधगलेले... )

वाह!
इथे पायरीशीच मी तिष्ठताना
सरे वाटते जन्म काही कळेना
कुणाची प्रतीक्षा कशाची उदासी
झरे शून्य काही मला आठवेना

सुंदर.

मी तुमची फॅन झाले आहे.

आवडली. निःशब्द.
असे काय शोधायला हे निघाले .. >> हे वाचताना काहीतरी खटकलं. चाललेले वरून त्या प्रकारचा शब्द नाही म्हणून असेल. चूक का बरोबर माहित नाही.

पुन्हा पुन्हा वाचत आहे मी
खूप सुंदर आहे कविता
आपण खरोखर एक महाकवियित्री आहात !!

<<<<क्षणांच्या सवे आत गर्भगृहाच्या
खुळे शब्द माझे पुन्हा चाललेले
मला उंबऱ्याशीच ठेवून मागे
असे काय शोधायला हे निघाले >>>> या ओळी विशेष आवडल्या . पूर्ण कविताच मस्त आहे

वा! खुळ्यावल्यागत वाचत रहावं आणि सारंच चित्रदर्शी होऊन जावं.. आणि..

इथे पायरीशीच मी तिष्ठताना
सरे वाटते जन्म काही कळेना
कुणाची प्रतीक्षा कशाची उदासी
झरे शून्य काही मला आठवेना>>> ही भावावस्था अगदी ओळखीची, अगदी माझी वाटावी.. असं झालं अगदी!

सुरेख!

क्षणांच्या सवे आत गर्भगृहाच्या
खुळे शब्द माझे पुन्हा चाललेले
मला उंबऱ्याशीच ठेवून मागे
असे काय शोधायला हे निघाले .. >>> व्वाह! खूपच सुंदर ...

भारतीताई,

पूर्ण कविता खास आहे. शेवटची ओळ तर जबरदस्त आहे.

ही शोकान्त कविता वाटते. मात्र हा शोक दु:खदायक नाहीये. सासरी जाणारी मुलगी जशी रडते तसा हा शोक वाटंत राहतो.

आ.न.,
-गा.पै.

सुरेख!

धन्यवाद भारतीजी… इतकी अजोड शब्दरचना वाचायला दिल्याबद्दल . .मी आत्तापर्यन्त मायबोलीवर वाचलेल्या सर्व कवितांमधली सर से पावतलक सर्वान्गसुन्दर भाव तरलअशी ही कविता वाटली....एक शब्दातीत सुंदर औदासिन्य देवळाच्या रम्यगुढ आसमंतात मनाने वावरताना महसूस करता आले
आता एव्हढच म्हणेन ,
`अशा रंगापाशी मातीचे चांदणे
पल्याडचे जिणे जन्माआधी '
ग्रेस

प्रत्येक ओळ अनुभवतोय असे वाटत राहिले वाचताना !

नेहमीप्रमाणेच अतिशय सुरेख. त्या शब्दापलिकडील सुरेख.

माझ्यामते हे मुलीने सासरी जाणे नाही. जिवाने शरीर सोडणे आहे. सोडून जाताना आत्म्याला / जिवाला काय वाटेल ते लिहीले आहे. सव भौतिक जीवन खाली राहिले, जुनी दु:खे एकदा मन भरून पाहिली. पण आता त्यात काही इन्वॉलव्मेंट नाही. मंदिराच्या पायथ्याशी जीव आला आहे व तिथून तो आता जाणार आहे आता कसले आणि काय शोधत आहेत हे शब्द. असे.

मी तुमच्या प्रतिभेच्या प्रेमात आहे.

कविता आवडली !

सुरेख रचना
अकल्पिताची जाणीव/ओळख होतानाची भावपूर्ण अवस्था, तीही इतक्या रेखीव तरल शब्दांत, यू आर अ मार्व्हल !

भुईकमळ आणि अमा यांनीही सुंदर लिहिलंय.

अमा,

>> सोडून जाताना आत्म्याला / जिवाला काय वाटेल ते लिहीले आहे.

तेच तर! एक घर सोडून दुसऱ्या घरी जायचं!

आ.न.,
-गा.पै.

अमा टु गामा>> अहो ही भावना नववधु प्रिया मी बावरते गाण्यातही अशीच येते साधारण. एका कवितेचे वेग्ळे इंटर प्रिटेशन. अशी दोन्ही भावना ये गलियां ये चौबारा गाण्यातही येते. रसग्रहण माझा प्रांत नाही जे मनात आले कविता वाचून ते लिव्हले आहे.