दिवाळीचा प्रसाद!!!!

सिंगापुरमधे तमिळ लोकांचे खूप चांगले बस्तान बसलेले आहे. तमिळ ही इथली एक कार्यालयिन भाषा आहे. दिवाळीच्या दिवसाची आम्हाला इथे एक दिवस सुट्टी मिळते त्याचे श्रेय आणि आभार इथल्या तमिळ जनतेला द्यायला हवेत. पण ह्यांची दिवाळी फक्त एकच दिवसाची असते. आपल्यासारखे पाच पाच दिवस ते साजरे करत नाही. पोंगल हा त्याचा सर्वात मोठा सण. ह्याशिवाय, ज्या दिवशी नरकचथुर्दशी असते त्या दिवशी ही लोक सगळी पुजाविधी करतात. आपला मुख्य दिवस ह्या नंतरचा असतो. म्हणून काल मी पुजेची तयारी केली. मी पुजेच्या गोष्टी विकत आणणे सहसा टाळतो. शक्य तेवढ्या गोष्टी आजूबाजूला निसर्गापासून मिळतील तेवढ्या गोळा करतो. जसे की ताजा दुर्वा, फुले, पाने, ताजी फळे हे सगळे थोडे प्रयत्न करुन आपण आपले गोळा करु शकतो. आणि मग, ह्या वस्तू पुजेत मानाच्या असतात त्या विकत आणतो. जसे की दिवाळीला लाह्या बत्तासे हवेच असतात. पाच बोळक्यात (गौरीहार) आधी लाह्या आणि त्यावर बत्तासा ठेवतात. बत्तासा मला फार आवडतो. एकतर तो इतर साखरेच्या पदार्थाप्रमाणे दाताला चिकटून बसत नाही. जिभेवर आणून थोडा दाब दिला की चुरकन विरघळतो.

मला ह्यावेळी बोळके आणायचे लक्षात राहिले नाही. एकदा दोनदा दिसले होते पण मीच विकत घ्यायचे टाळले. शेवटी पणत्या विकत घेताना बोळके शिल्लक राहिलेच नव्हते. म्हणून मी केळीचे एक पान एका चिनी काकूच्या अंगणातून आणले. ती दोरीवर कपडे लावत होती आणि तिच्यासमोर मी तिला न विचारता एक पान घेतले. तिने काहिच म्हंटले नाही. मग मी चहासाठी गवतीचहाच्या दोन पाती देखील घेतल्या. तिने काहीच म्हंटले नाही. तिच्या बाजूला राहणार्‍या काकूंकडे नागलीचा वेल होता. मी हावरट होऊन २५ विड्याची पाने तोडून घेतली. तो वेल देखील इतका बहरला होता की पावसात मदमस्त न्ह्वाउन निघालेली ती वेल, पानाच्या टोकाटोकातून निथळणारे पाणी बघून माझी हाव आणखीनच वाढली. मी विचार देखील केला नव्हता. एकाच ठिकाणी मला हव ते मिळेल. विड्याच्या पानाचा हिरवा रंग किंवा कोवळा पोपटी रंग मला फार आवडतो. त्या पानांना नखानी कुस्करुन सुवास ओढायला मला फार आवडत. फक्त मला पान खायला मुळीच आवडत नाही. आणि पिंका टाकतान कुणाला बघताना तर मुळीच च च नाही!!!!

तर आज मी केळीच्या पानांपासून पाच बोळके तयार केले. काल रात्रीच माझ्या डोक्यात विचार आला होता की आप्ण केळीच्या पानांना टुथपिक वापरुन द्रोण करु शकतो. त्यातच बत्ताशे लाह्या ठेवायच्या. पण घरात टुथपिकच नव्हते. दुर्वा मात्र होत्या. मी काही दुर्वाच्या टोकदार भागाचा उपयोग करुन केळीचे पानाला टाका मारला. एक एक द्रोण तयार होत केले. मलाही गम्मत वाटत गेली. मग त्यात लाह्या बत्ताशे घातले पण द्रोण मुळात त्रिकोणी होते म्हणून लवंडत होते. मी येताना किवीचे एक पनेट आणले होते. त्यातील किवी बाहेर काढून त्यात पाच द्रोण ठेवले. येताना रुक्मिनीच्या कुंपणावरुन तिची थोडी फुले खुडली. ती लाह्या बत्ताशावर ठेवली. पान कळ्यांची पणती समोर तेवली आणि एक फोटो काढून मायबोलिची आठवण आली...