हे आणि ते - १: पाहुणचार

छान लिहिलय

छान लिहिलेस.......अशी माणसे कमी भेटतात........

छान लिहिलंय.

छान लिहीले आहेस. आर्मीच्या घरांतूनही उत्तम पाहुणचार करतात.

मस्तच...

छान लिहिलय.
कालच मी या लेखाचा विचार करत होते.
शुक्रवारी माझ्या एका मैत्रिणीने खास आग्रहाचं आमंत्रण देऊन मला आणि बहिणीला परवा रात्री जेवायला बोलवलं.
साडे आठ पर्यंत तिचा काहीच कॉल न आल्याने मी तिला कॉल केला तेंव्हा ती म्हणाली ती बाहेर आहे आणि आम्हाला बोलवलय हे साफ विसरलीये.
मी म्हणाले हरकत नाही. तसाही मी तुला येत नाहीये सांगायलाच फोन केलाय
त्यावर तीने मलाच सुनवलं की मी कशी नेहमीच अशी आयत्या वेळेस टांग देते
असो!

त्यानंतर म्हणाली उद्या ये नक्की! आणि आठ ते साडे नऊ वगैरे येऊ नकोस कारण त्यांच्या सिरिअल्स असतात.
त्यावर मी म्हाणाले साडे नऊ नंतर मला घरी जायला उशीर होईल. मग सात वाजता येतो आम्ही त्यावर ही म्हणे इतक्या लवकर कोणाच्या घरी स्वयंपाक बनतो का?
मग मी म्हणाले मग राहु देत . नंतर सुट्टीच्या दिवशी बघुयात तर पुन्हा मलाच बरंच काही ऐकुन घ्यावं लागलं

मला तिचा अति राग आल्याने मी शांत बसले. तिला काहीच उत्तर दिलं नाही पण फोन ठेवल्या ठेवल्या मला अगदी हाच लेख आठवला.

शैलीदार लेखन आहे.

अनुभवी 'लेखकु' दिसत आहात आपण!

खुप छन लिहिले आहे... असे अनुभव येतातच.... खास करुन जेव्हा महा एपिसोड असतात... ते हि शनि.. रवि... कोनाकडे जायचे म्हनजे विचार करावा लागतो....

पन एक मात्र नक्कि.... हा लेख वाचुन लगेच ठरवले... कोनाला घरी बोलावले कि.. टि.व्ही बन्द करायचा.....

छान लिहीले आहे....... मस्त खुप आवडलि..

खरेच असा पाहुणचार असला की बरे वाटते.. खुप छान लिहलेयस लेखकु

पन एक मात्र नक्कि.... हा लेख वाचुन लगेच ठरवले... कोनाला घरी बोलावले कि.. टि.व्ही बन्द करायचा.....
>>
लेख सार्थकी लागला म्हणायचा का?

लेखकु, अचाटपेक्षाही गलिच्छ अनुभव होता हा. मुळात मी कधी कोणाच्या घरी जेवायला वगैरे जातच नाही. पण मी अनेकदा नाही म्हणल्यामुळे 'मी किती शिष्ठ आहे' हे तिच्या आईने माझ्या आईला सुनावलं म्हणून मी जायला होकार दिला होता.आता पुढच्या वेळेला मात्र मला मी कशी' शिष्ठच' आहे ते प्रूव्ह करायची संधी तीने आयती दिलीये आणि मी ती सोडणार नाहीये.

सहज म्हणून लहानपणी आई सांगायची ती कोल्हा आणी करकोच्याची गोष्ट आठवली. अशा लोकांकडे न जाणंच योग्य असतं.. ते त्यांच्या कर्माने, आपण चांगुलपणा करत रहावा वगैरे आजकाल ऑल बीएस

लेखकु, शेवटचा पॅरा अती म्हणजे अतीच आवडला. त्या दोघांचं हे अकृत्रीम वागणं जितकं म्हत्वाचं तितकंच ते तुमच्याही लक्षात आलं हे महत्वाचं!
नाहीतर बर्‍याच जणांचं स्वतःचंच तुणतुणं चालू असतं... समोरच्याचा विचार करणारे खूप कमी... आणि दोन्ही टोकं एकमेकांचा विचार करणारी तीही काही विशेष करतोय असं जाणवूही न देता सहज... तर सोने पे सुहागा!! मस्त लिहीलंय. फ्रेश वाटलं एकदम. पुलेशु.

रिया... ऐतेन...
तू ऐकून घेतलंस??? मी दोन खडे बोल सुनावले असते. निदान हसत एखादा चिमटा, कोपरखळी तरी.

आम्ही घरात पाऊल ठेवण्यापासून तिथून निघून लिफ्टमधे शिरण्याच्या वेळेपर्यंत टीव्ही नाही, मधूनच पेपर किंवा मासिकं चाळणं नाही, काही लहानसहान काम करणं नाही, की आम्ही आल्यामुळे इतर कामं बाजूला राहिली आहेत असा साधा भास देखील आम्हाला झाला नाही

हा भाग कौतुकास्पद आहे !!
आजकाल सगळीकडे मुलांसाठी कार्टून चालू असणार्या वाहिन्या लावल्या जातात आणि वेळ जावा म्हणून मुलांवर डाफारणे चालू असते.
मस्त लिहिलंय .

ड्रिमगर्ल, मी एखाद्यावर अति भडकले की त्याच्याशी न बोलणं प्रेफर करते

मस्त लिहिलंय.
दुसरा पाहुणचार आवडला.

छान लेख.

मला बाकी सगळे करणे जमेल पण लहान मुलांनी माझ्या घरात धुमाकुळ घातला तर माझा संयम एकदम कोसळतोच.. मध्ये अध्ये कुठली स्टेजच नाही. माझ्या घरातली एखादी वस्तू फुटली किंवा मोडली तर मी व्यवस्थीत आडून आडून ते त्यांच्या आईवडिलांना सांगतेच किंवा माझी नाराजी जाणवुन देतेच. 'मुलंच ती मुलांसारखंच वागणार' हे कितीही खरं असलं तरी पालकांनी इतरांच्या घरात गेल्यावर मौल्यवान वस्तु हाताळण्याविषयी मुलांना काहितरी ट्रेनिंग द्यायला हवं असं मला तरी वाटतं. आणी ते अशक्य नक्कीच नाही हे आमच्या घरात आलेल्या काही खरोखरीच्या गुणी बाळांनी मला पटवुन दिलंय.

असो.. फारच अवांतर झालं. लेख छान आहे.

मस्त लेख..
असाच एक गलिच्छ अनुभव एकदम क्लोज फ्रेंड कडुन आल्यापासुन मी तिच्याकडे जाणंंच सोडलंय..

पण तिला फोन करुन सुनवलयं मी नंतर फोनवर की तिने किती घाण बिहेव्ह केलं ते, पण आमच्यात त्या घटनेनंतर दुरावा आला तो अजुन ही गेला नाहीये. .

असाच एक गलिच्छ अनुभव एकदम क्लोज फ्रेंड कडुन आल्यापासुन मी तिच्याकडे जाणंंच सोडलंय..>>>

हे आपण फक्त मैत्रिणी च्या बाबतीत करु शकतो...नातलगांशी नाही करु शकत...तेही सासरच्या...
अवघडजागेच दुखण असतात काही लोक. हेमावैम.

पियु, तुझ्याशी सहमत!
मी आडुन वगैरे काही नाही अगदी स्पष्टपणे सुनावते.
'बाळा, जरा शांत बस पाहु इथे. इथेच याच वस्तुंशी खेळ हं! फारच बाई त्रास देतो तुमचा मुलगा! कसं सांभाळाता घरात त्याला?' पासुन ते 'लहान मुलं असली तरी वस्तू तितक्याच महाग आणि महत्वाच्या आहेत हो! जवळ घेऊन बसता का त्याला?' इथं पर्यंत सगळं! आई वडील अपोआपच मुलांना जवळ घेऊन बसतात आणि माझ्या घरातल्या वस्तू वाचतात.
बाकी पाहुणचाराच्या बाबतीत मी पक्की आहे. पण त्रास देणारी मुलं आणि त्यांना न आवरणारे आई-वडील अशांना मी शक्यतो एकदाच घरी बोलवते

लेखकुच्या वरच्या प्रतिसादाशी अजिबात सहमत नाही. कित्येक बाळं अगदी गुणी वागतात.. अगदी प्रत्येक वयात! मी आणि माझी बहिणही लोकांच्या घरी खुप सरळ वागायचो...लहानपणी देखील.!

हेही फारच अवांतर झालं!

मुलांना जवळजवळ सगळेच आई-वडील आवरायचा प्रयत्न करतात. अगदी ओरडतातही, प्रसंगी धम्मकलाडूही देतात. पण शेवटी मुलं ही मुलं असतात एवढं समजून घेतलं तरी (आणि तर) खूप होतं. एवढं सोप्पं आहे ते.

>> लेखकु, खरंच पर्सनली घेऊ नकोस. जस्ट बिकॉज तू तुझ्या मुलांचा उल्लेख केलाय म्हणुन आम्ही त्यांना बोलत नाहीये. आम्ही इन जनरल 'नॉट सो वेल मॅनर्ड' मुलांविषयी बोलतोय. 'शेवटी मुलं ही मुलं असतात किंवा मुलंच ती मुलांसारखंच वागणार' हे मान्य आहेच. पण मग त्यांच्याच वयाच्या इतर 'वेल मॅनर्ड' मुलांसारखं ह्या मुलांना वागु देत की. अर्थात हे माझं अतीशय वैयक्तीक मत आहे आणि मी ते फक्त माझ्या घरी येणार्‍या पाहुण्यांना लागू होते. दोष मुलांचा नसतोच. पालकांचा असतो.

मी आणि माझी बहिणही लोकांच्या घरी खुप सरळ वागायचो...लहानपणी देखील.!>> हसून हसून गडबडा लोळण
>> यात हसण्यासारखे काय आहे ते कळले नाही. तू खरंच गुणी बाळं पाहिली नाहियेत का? इतरांच्या घरी गेल्यावर त्यांच्या वस्तुंना त्यांना विचारल्याशिवाय अज्जिबात हात लावायचा नाही इतकं तरी (किमान) नक्की शिकवता येतं. आणि आपल्या सगळ्यांच्याच पालकांनी ते नक्की शिकवलं असेल याची मला खात्री आहे. जे पाहुणे घरात येण्याआधी आठवुन आठवुन एक एक वस्तु लपवुन ठेवावी लागते असे पाहुणे (लहान व मोठे) खुप मनस्ताप देतात.

ह्म्म्म!
मला स्वतःला अनुभव आला की अनुमोदन देईन बहुदा
पण सगळेच पालक धम्मकलाडू देत नाहीत. आमच्या नात्यातले एक जण कौतुकाने सांगतात,' फारच त्रास देतो हो हा! आत्ता तरी शांत बसलाय. काही बोलल्लीस ना त्याला तर सरळ फेकुन देईल तो फ्लॉवर पॉट'
एक जणाने (वय वर्ष ५) माझ्या आजीला बॅटने मारलं आणी त्याची आई ते कौतुकाने बघत होती. हे बरोबरेय का?
असल्यांबद्दल स्पेशली बोलतेय मी! तेंव्हा मग 'तुम्ही नकाच ना आणत जाऊ त्याला त्यापेक्षा' असं सांगते मी सरळ

पियु,
मी आणि माझी बहिणही लोकांच्या घरी खुप सरळ वागायचो...लहानपणी देखील.!>> हसून हसून गडबडा लोळण
>> यात हसण्यासारखे काय आहे ते कळले नाही.
>>>
बहुदा तो मला हसला ग म्हणजे असचं मस्करीत!की "तू" लहानपणी सरळ वागायचीस? असं
तस असेल तर आय डिड नॉट माईंड

बाकी पुन्हा एकदा तुझ्या पोस्टीला अनुमोदन

पुन्हा त्याच घरी गेल्यावर मागच्या वेळी दंगा करणारी हीच मुलं का असं वाटावं असं सुद्धा मुलं वागतात. आणि एखाद्या वेळी दंगा केल्यावर लगेच त्यांचे मॅनर्स किंवा त्यांच्या आईवडिलांना दोष देत सुटणं यात काहीच अर्थ नाही. असे जनरलाईज (मराठी शब्द??) करू नये कृपया.

>> ओके. नाही करत सरसकटीकरण (मी जनरलाईजेशन ला वापरते तो मराठी शब्द).
पण मग मुलांनी दंगा केलाय एवढं तरी पालकांनी मान्य करावं. मुलं जे करतात त्याचं कौतुक तरी करू नये.

असो. इति लेखनसीमा.

पण मग मुलांनी दंगा केलाय एवढं तरी पालकांनी मान्य करावं. मुलं जे करतात त्याचं कौतुक तरी करू नये.
???
+१
आणि त्याबद्दल मुलांना रागवावं सुद्धा! आणि त्यांनी पुन्हा असं वागु नये याची काळजीही घ्यावी

असो. इति लेखनसीमा.!