आवाज

माझा आवाज हरवलाय असं कळल्यावर
ते सर्व गोंगाटवादी धावत आले.
त्यांच्या डोळ्यांत चिंता होती,
त्यांच्या आवाजात सहानुभूती होती.
मी काही बोलायच्या आतच त्यांनी
माझ्या आवाजाला शोधायला सुरूवात केली...
काहींनी माझ्या आवाजाला हाक दिली...
काहींना वाटलं की खरं तर माझा आवाज बोथट झालाय,
म्हणून त्यांनी शस्त्रे आणली त्यांच्याकडची...
माझ्या आवाजाला धार चढवायला.
काहींनी मला नव्या आवाजाची सवय लावायचा प्रयत्न सुरू केला,
कारण त्यांना काळजी होती, ह्याला शांततेचं व्यसन लागलं तर...
माझा आवाज संपला म्हणजे मी मृत आहे
असं समजून काहींनी शेवटची तयारी सुरू केली...
पण कशाचाच उपयोग झाला नाही.
शेवटी माझी कीव करत ते निघून गेले.

आता ते परत आलेत...
मात्र यावेळी जाब विचारायला अन्
त्यांच्या नजरेत आहे एक अगम्य भीती...
कारण इथल्या प्रत्येक शांततेत त्यांना
माझ्या त्या हरवलेल्या आवाजाचा वास येतोय...
अन् इथल्या प्रत्येक नव्या आवाजाच्या गर्भात
त्यांना माझ्या शांततेचा भास होतोय...
मी वाट बघतोय...
पाठीवर क्रूस ते कधी ठेवतायत याची.