एकसंध..

मस्तच..

छान, आवडण्यासारखी.

मुक्ता,
प्रभावी लिहिलं आहेस!
<कोणे एके काळी जन्माला आले तेव्हा एकसंध होते मी कदाचित...>
अगदी खरं असतं कदाचित सगळ्यांच्याच बाबतीत.... नंतर होणारे असंख्य तुकडे आणि गहाळ झाल्यामुळे पूर्ण न होणारं कोलाज!
वाह!

काहीतरी कमी वाटलं...
तरीही, शेवटच्या चार ओळी आवडल्या..

छान!

ह्म्म्म..

छान. पण मुक्ते हे सर्व ते घालवून दिले कि आपण आपल्याला भेटतो ते ही जास्त एकसंध होउन.
ती घडी फार मोलाची आहे जीवनात. स्व तंत्र सुरू करायाचे.

आनंदयात्री, नक्की काय कमी वाटलं हे कळलं तर बरं होईल..

हम्म्म...
माझं म्हणून जे ठेवलेलं ते फारच कमी होतं - अतिरिक्त / अनावश्यक ओळ?

बरेचदा एखादी ओळ / शब्द नसता तर अधिक मजा आली असती, असं वाटतं... तुझ्या या कवितेबद्दल माझं थोडंसं तसं झालंय...

चुभुद्याघ्या..

सहमत. तो अर्थ आधीही लागला होताच...

कारण "आता लक्षात येतय, माझं म्हणून जे ठेवलेलं ते फारच कमी होतं,"
यावरून
तुझ्या "या पार्टशिवाय देखिल बरंच काही आहे" या प्रतिसादातलं 'बरंच काही', जे कवितेमधल्या "आणि बाकी राहिलेलं सगळं तर आहेच माझं.." इथे नाहीये, ते पोचतंय... सो, कवितेमधल्या त्या दोन ओळी कनेक्टेड आहेतच.

पण शेवटच्या चार ओळी हाच कवितेचा गाभा आहे असं मानलं (हो ना?) तर मग "आता लक्षात येतय, माझं म्हणून जे ठेवलेलं ते फारच कमी होतं" यातला विचार इथे एक्ट्राच वाटला मला.. थोडंसं विषयांतर करून पुन्हा मूळ मुद्द्यावर आल्यासारखं वाटलं...

चुभुदेघे.

छान

छान आहे रचना

छान लिहिलंय...
आवडलं..

सूंदर आहे
कल्पनाही

सह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्हीच..!

“सगळे तुकडे वेगवेगळ्या दिशांना ओढतात आता,
त्यांना जोडून ठेवण्यात दमछाक होते
आणि हाती काहीच लागत नाही..”
……… हे अगदी पटण्यासारखं