नि:संशय

अज्ञात मित्रा !
प्रचंड विस्कळीत रचना ! त्यामुळे अगम्य ! खरंतर अगम्य काव्यातही एक प्रकारची मजा अनुभवता येते ! पण ईथे त्याचा अभाव आहे ! एकुणात काय, नाही आवडली !

पण ईथे त्याचा अभाव आहे >> काही कविता ह्या सादर केल्यावर जास्त भिडतात, शब्दांचे उतार चढाव, योग्य त्या ओळीला योग्य तो टोन अशा बर्‍याच गोष्टींमुळे कविता खुलते किंवा खुलत नाही...

आणि नियतीच्या नकाराचेही......
करण
त्यातूनच ती माझ्याशी
खरी एकरूप एकात्म तदात्म्य पावली.......
नकळत........
अभंग.........
आजन्म........
चिरंजीव.................

क्या बात है....

तुला पाहताच मला कविता सुचली
पण तुझा एक नकार मला कवी करुन गेला... काय विचार मांडलात..वेडं आहे..!!!

मस्त...कविता, शब्दांची निवड आवडली.

प्रवासाची सुप्त व्यथा अनावृत्त झाली>>
'जर तुम्हाला प्रवासाची व्यथा आजवर आवृत (झाकली गेलेली) होती आणि ती व्यथा उघडी झाली'
असा अर्थ अपेक्षित असेल तर मात्र अनावृत असं लिहा.
(त दोनदा नको, ते चुकीचं आहे. अनावृत्त म्हणजे आवृत्तच्या विरुद्ध= Non-cyclic)

सहयोगाने तृप्तीच्या संकल्पनांचा शब्द झाला आणि
तुंबलेल्या दबावाचा प्रवाह.....................

नि:संकोच; निराकारातून साकारत गेल्या वृत्ती.........
संस्कृतीत बद्ध झाली प्रकृती....
निकराची झुंज आणि तिच्या प्रवासाची सुप्त व्यथा अनावृत झाली प्रत्यक्षात
आणि आकाराला आली कवितेची अबलखशी आकृती........ >>>>>>>>> भन्नाट कल्पना अज्ञात !

बाकी सत्याशी सहमत !

अबलख शब्द छान.तिचे आभार आम्हालाही मानायला हवेत्,तिच्यामूळे आम्हाला सुंदर रचना वाचायला मिळल्या.

गुरुजी : काय प्रचंड जमलीय ही कविता...अथपासुन इतिपर्यंत.... आपलं शब्दलाघव तर आहेच पण आशय - फॉर्म अन एक्स्प्रेशन हे एकुणातच प्रचंड झालय...या कवितेन जो मझा दिलाय तो शब्दाच्या पलीकडचा आहे... जियो !!!!

अरे भारी!!
शब्दनिवडीने चोख काम केलंय!! त्यामुळे सुरूवातीला सलग अर्थ नाही लागला तरी शब्द योग्य तिथेच घेऊन जात आहेत...

शुभेच्छा!

ही कल्पना नव्हे; अनुभूती .......!!!!!!!>>>>>

असं असेल तर तुमच्याबद्दल मत्सर वाटणार्‍यात माझा नंबर पहिला असेल.....

बरं बाबा, दुसरा तर दुसरा

पहिल्या अक्षरापासून ते शेवटच्या टिंबापर्यंत सगळीच्या सगळी आवडली... नितांत सुंदर कविता!!!
कवितेबद्दलच्या वाचकांच्या चाकोरीबद्ध अपेक्षांना धक्के देत त्या अपेक्षांनाच evolve करणं हे अशा काही कवितांनाच जमू शकतं!
अज्ञात, अभिनंदन हा शब्द तोकडा आहे, तुम्हाला एक कडकडून मिठी या कवितेसाठी!!

सुदैव........... !!
मुळातील सत्विकतेच्या अंशामुळे दंभाचा दंश झाला नाही
म्हणून भिनलेल्या अस्मितेचा विध्वंसही झाला नाही....................

पुन्हा एकदा या ओळी टंकाव्या वाटल्या, एवढे कबूल करतो ! अप्रतिम .