कला

हा घरचा
याच्या खालच्या दशा अंधारामुळे दिसत नाहीयेत.

हा बघून मैत्रिणीने लगेच ऑर्डर दिली. तर हा तिचा

फक्त रंगसंगती वेगळी आहे बाकी सर्व सारखे.
सर्वांना दिवाळीच्या खूप शुभेच्छा!

रॉकी और राणी

काही तुकडे चांगले आहेत, पण 'क्या करू ओं लेडीज मैहूं आदतसे मजबूर' या नेमाने मधेमधे केजोने डिझायनर कपड्यांचे ठिगळ जोडले आहे. त्याने ही गोधडी शेवटी 'न्यूयॉर्कमध्ये भीक मागताना पांघरावी जशी'- अशी बटबटीतच झाली आहे. यांना पेट्रियार्की विरोधात बोलायचा आव आणून फक्त लक्ष वेधून घ्यायचं असतं. ते कुठल्याही बाजूने नसतात. 'खरा भाव व उगा खळबळ ' यातला फरक आजकालच्या प्रेक्षकांना कळतो.

यावर्षी मी गणेशोत्सवाचे धागे जरा उशिराच बघितले. या उपक्रमामध्ये भाग घ्यायचा हे ठरवलं होतं. पूर्वी सजवलेल्या दोन बाटल्या घरी होत्या. त्यांचीच एन्ट्री द्यावी असं ठरवलं. पण त्यातली मला आवडलेली decoupage केलेली बाटली नेमकी व्हिस्कीची आहे. इथे चालली नसती.

|| गणपती बाप्पा मोरया ||

वापरलेले साहित्य: ग्लास बॉटल, Acrylic colours, कॉटन/sponge, ब्रश आणि Cello tape.

Cello tape बॉटलच्या मध्यभागी गोल फिरवून व्हाइट आणि क्रिमसन अशा 2 रंगात आधी बॉटल रंगवून घेतली.

फुलं हाताच्या बोटांनी पेंट केली आहेत, ब्रशचा वापर फक्त पानं कलर करायला केला.

.

1967 मध्ये हिंदी सिनेमात एक सायफाय आणि एक हॉरर सिनेमा आला होता … त्यात फ्लयिंग सासर्स होते.. एलियन्स होते आणि भूत देखील... असले कॉम्बिनेशन ऐकलेय कधी??
चित्रपट सुरु होतो - एक अतिशय श्रीमंत माणूस, त्याच्या घरी बसून पेपर वाचत आहे. न्यूज मंगळावरील काही एलियन्सबद्दल आहेत जे श्रीमंत भारतीयांना टार्गेट करत आहेत आणि हिरे चोरत आहेत. करेक्ट - हिरे चोरतायत

बंदिवान मी ह्या संसारी
आशा काळे, निळू फुले, लता अरुण , मोहन कोटिवान, लीला गांधी, माया जाधव.
दिग्दर्शक -अरुण कर्नाटकी
१९८८

एका ओळखीच्या महिलेने मला सिरीयसली विचारले कि " फाटलेल्या धोतराचे काय करतात ?"
आमच्यात कुणीच धोतर नेसत नाहीत तरी तिने टाकलेल्या या गुगलीने गोंधळून जाऊन का, कशासाठी असे बेसिक प्रश्न विचारले.
त्यातून असे समजले कि तिच्या सासर्‍यांचे धोतर फाटलेले आहे. शिवून ते बरे दिसणार नाही म्हणून ती टाकून द्या असे म्हणाली.
तर ते उसळून म्हणाले कि " एव्हढं कापड आहे, थोडं फाटलं म्हणून फेकून द्यायचं असंच ? काही दिवस वापरू, नंतर पण त्याचा उपयोग होईल".

खूप दिवसांनी का असेना पण मी शेवटी ‘मी वसंतराव’ हा चित्रपट बघितला. थियटेरमधे बघणे झाले नाही पण Jio Cinema वर बघायला सुद्धा उशीरच झाला. उशीरा सिनेमा बघून त्यावर काही लिहिण्यात हा फायदा असतो की बऱ्याच मंडळींनी सिनेमा बघितला असतो त्यामुळे कथानक माहिती असते. अशा वेळेला काही लिहिणे म्हणजे चित्रपट बघितल्यानंतर दोन व्यक्तीनी केलेल्या गप्पा असतात तेंव्हा गप्पाच मारु या. चित्रपट तसाही चरित्रपट आहे त्यामुळे शेवटी काय होणार आहे हे माहिती असतेच फक्त हा प्रवास कसा उलगडत जातो तेच बघण्यात खरी मजा आहे. ती मजा चित्रपट बघितल्यानंतरच कळते, तेंव्हा चित्रपट नक्की बघा आता टिव्हीवर देखील येतोय.

कालच्या आषाढी एकादशीनिमित्त मी केलेले मिक्स मिडिया.
हॅन्डमेड पेपरवर Gouche पेंट्स आणि तांबे आणि पितळेच्या तारा.

बरेच दिवसांपासून विठू माऊली थीमवर ताराचित्र करायचे डोक्यात होते. कमीतकमी रेषा(तारा) वापरायच्या हे नक्की होते. त्यासाठी बरेच स्केचिंग केले पण हवे तसे सुचत नव्हते. घडत नव्हते.

दोन दिवसांपूर्वी का कुणास ठाऊक 'देव माझा विठू सावळा' हे गाणं डोक्यात अडकलं होतं. त्या गाण्यामुळे काळ्या दगडाची मूर्ती, गाभाऱ्यातला अंधार पण विठूरायाच्या आकृतीबाहेर फाकलेली प्रभा आणि काळ्या पार्श्वभूमीवर उठून दिसणारे गंध असं काय काय डोक्यात येत होतं.