नीलमोहोर

झकरांदा ची आणि माझी पहिली भेट, आजही आठवतेय. लेक व्हिक्टोरियाच्या काठावरचे ते रम्य गाव किसुमु.
वर्षाचे बारा महिने तिथे एकच मौसम, रात्री थंडी, दिवसा थोडेसे गरम आणि संध्याकाळी पाऊस. पाऊस पडणार तो पण सहा साडेसहा नंतर. त्या आधीच गाव सगळे आवरुन घरी निवांत बसलेला. रस्त्यावर कुणीच नाही.

अशीच पावसाची हलकी सर बरसून गेली. हवेत सुखद गारवा. सरत्या ऑगष्टचे दिवस. पावसानंतरच्या उघडीपीत मी घराबाहेर पडलो होतो. जरा वाकडी वाट करुन गावच्या मध्यवर्ती क्रिडांगणात पोहोचलो. गावात सामसुम.
नेहमीच्या हिरव्यागार कुरणात आज निळाजांभळा गालिचा अंथरला होता, आणि सभोवती फ़ेर धरुन होते, ते जकरांदा.