मातृत्वाचा शृंगाररस

@ऋन्मेऽऽष +११११११

लिहिणारा जेव्हा लिहितो तेव्हा त्याच्या डोक्यात काही कल्पना विचार असतो पण लिहून काढताना प्रत्यक्षात डोकेतील विचार जसाच्या तसा व्यक्त करू शकतील अशा शब्दात उतरला की नाही हे फार महत्त्वाचे असते. बहुतांश वेळा लिहिणाऱ्याच्या डोक्यात एक असते आणि शब्दात जे उत्तर ते बरेचसे भिन्न असते.
म्हणून लिहिलेला लेख किंवा कविता वाचकांनी वाचल्यानंतर त्यांच्यापर्यंत अर्थ कसा पोचतो याचा पडताळा घेण्यासाठी वाचकाकडूनच जाणून घेणे लेखक कवीसाठी महत्त्वाचे असते.
लेखकांनी किंवा कवींनी जी लिहिले ते वाचून वाचकाला अर्थ उलगडत नसेल आणि वाचक लेखक किंवा कवीला अर्थ विचारत असेल तर त्याचा सरळ सरळ अर्थ कवीला जे म्हणायचे होते ते शब्दात उतरलेले नाही असा होतो.
म्हणून आधी पण मी लिहिले आहे की एकदा कविता प्रकाशित झाली की काय बोलायचे ते कविताच बोलली पाहिजे, कवीने कवितेबद्दल बोलणे उचित ठरत नाही.

@उपाशी बोका
प्रतिसादाबद्दल मनःपूर्वक आभार.
(प्रतिसाद उपरोधिक नसेलच. पण असेल तरीही)

@वीरु
<<< कवीने कवितेचा अर्थ सांगू नये. कवितेची जितकी जास्त रुपे समोर येतील तितकी ती कविता यशस्वी म्हणावी.>>>

अगदी तंतोतंत! आभार

@अश्विनीमामी,
तुम्हाला कविता कळली पण कवितेवरील प्रतिसाद मात्र मला कळला नाही. बहुदा कवितेला पॉझिटिव्ह असावा असे वाटते.

महिलांना कृपया सन्मानानेसंबोधित करावि... हे कुणाला उद्देशून आहे हे सुद्धा कळलेले नाही. बहुतेक कवितेला उद्देशून नसावे असे वाटते.
असो.
एका तपानंतर आपण प्रतिसाद दिलात याचा आनंद आहे. आभार आणि धन्यवाद.

@ऋन्मेऽऽष,
हा मुद्दा कवितेमध्ये वेगळ्या तऱ्हेने आलेला आहे असे मला वाटते.

प्रणय ही पुरुषांची गरज आहे की स्त्रीची गरज आहे की दोघांची गरज आहे... मला वाटतं उथळ विचार आहे. कारण आपण काय विचार करतो यापेक्षा याविषयी निसर्गाने काय विचार केलेला आहे आणि त्यावर उपाय शोधला आहे हे महत्त्वाचे ठरावे.

कवितेचा एक पैलू असाही आहे की, शृंगार हा मातृत्वाचा अविभाज्य भाग आहे. अगदी प्राणी, पशुपक्षी, किडे माकोडे, झाडे झुडपे, वेली वल्ली.... यांचा जरी विचार केला तरी जिथे मातृत्व आहे तिथे नैसर्गिक शृंगार आहे.

नैसर्गिक विचार केला तर लक्ष वेधून घेण्यासाठीच आणि आपल्याकडे आकर्षित करण्यासाठीच शृगाराचे प्रयोजन आहे असे वाटते. (इथे शृंगार हा शब्द व्यापक अतिव्यापक अर्थाने घ्यावा)
फुले देखणी का असतात? फळे गोंडस असतात? झाड डोलदार का असते? अशा अनेक प्रश्नांची उत्तरे आपण शोधायला गेलो की आपण शेवटी शृंगार आणि मातृत्व यावर जाऊन पोहोचतो.

रस्त्याच्या कडेला 25 माणसांचा घोळका उभा असेल तर लांबून पाहणाऱ्याला त्या घोळक्यात फार काही सौंदर्य दिसत नाही.
पण रस्त्याच्या कडेला 25 महिलांचा घोळका उभा असेल तर फार लांबून बघितले तरी तो घोळका सौंदर्यपूर्ण वाटतो.

असे का घडते? याचे उत्तर शोधत शोधत मी मातृत्व पर्यंत पोचलेलो आहे. भविष्यात कुणी सध्या मी जसा विचार करतोय त्यापेक्षा आणखी चांगला विचार सांगितला तर माझे विचार बदलू शकतील.

@युवी२०१५
<<<<<< एखादी सुंदर स्त्री रस्त्यावरुन जाताना चारचौघांनी वखवखल्या नजरांनी बघावं आणि त्या स्त्रीने "तुला आई-बहीण नाहीत का रे?" असं विचारावं... ह्या पलीकडे ह्या कवितेत काही आहे का? >>>>>>

इतकं तरी ह्या कवितेत आहे का? मला तर नाही दिसलं.

@AI प्रतिसादाबद्दल मनःपूर्वक आभार.

@स्वाती_आंबोळे
>>>>And yet, here we are!<<<

मी अजून मेलेलो नाही त्यामुळे yet here हांये

@अजबराव, छान अर्थ उलगडला. त्यामुळे आपण उघड केलेल्या आपल्या नमनमिनाराला माझे नमन आहे.

@विक्रमसिंह
मातृत्व सौंदर्यवान की पितृत्व सौंदर्यवान... तुमच्या मते याचे उत्तर पितृत्व असेल तर त्यावर कुणाचा आक्षेप असण्याचे कारण नाही. ते तुमचे मत आहे.

(मातृत्व आणि पितृत्व याला पर्यायी स्त्री आणि पुरुष असे मी शब्द वापरले नाहीत कारण हे शब्द फक्त मानवासाठी वापरले जातात. कवितेचा मध्यबिंदू एकंदरीत सजीव सृष्टी व त्यातील मातृत्व असा आहे. मेल फिमेल असा शब्द मी वापरू शकत नाही कारण हे दोन्ही शब्द वापरल्यास फार वेगळ्या अर्थाने घेतले जाण्याची शक्यता आहे. म्हणून मातृत्व आणि पितृत्व असे सन्माननीय शब्द वापरले आहेत.)

@मामी, नमस्कार
कवितेच्या निमित्ताने भेट / संवाद झाला.