व्ही फॉर - भाग चार - अंतिम

व्ही फॉर - भाग चार - अंतिम

--------------------------------

त्यांच्या गॅंगमध्ये एक उत्तमसिंग नावाचा पोरगा होता. मध्य प्रदेशातला. त्याच्या सहाय्याने तिकडून भारीभारी शस्त्रास्त्रं यायची . थातूरमातूर गुन्हेगारीपण आता काळाबरोबर बदलली होती .

दिप्या आणि आणखी चार पोरं पळाली . आधी नाशिक , गुजरात आणि मग तिथून मध्यप्रदेशांत एके ठिकाणी .

नर्मदामैय्याच्या काठावर एक छोटं गाव होतं ते. मस्त मोकळी हवा ,मुबलक खायलाप्यायला. डोक्याला शॉट नव्हता . शेतावरच्या त्या घरात सगळ्या गोष्टी उपलब्ध होत होत्या . सगळ्या ... सगळ्यांचं वजन वाढलं होतं. त्यांच्यावर हल्ला झाला असता तर पळणं मुश्किल होतं जाड्यांचं !

तिथे दिप्याला गांजाचं व्यसन लागलं. त्याच्या कडू वासात तो त्याच्या कडू आठवणी फुंकू पहायचा; पण त्या धुरांच्या वलयातही त्याला रियाच दिसायची .

एके दिवशी विचारांनी दिप्याची नशाच उतरवली .. किती दिवस इथं लपून राहायचं ? त्याला घराची , छोट्या बहिणीची . आई -बापाची आठवण यायला लागली . त्याला स्वतःच्या शहराची आणि त्यांच्या एरियाची आठवण यायला लागली .

आणि एके दिवशी खबर आली - मोठी धक्कादायक खबर ! मोठा भाईला उडवण्यात खुद्द बापूसाहेबांचा हात होता.

दिप्या बिथरला. चवताळला. पोरं भंजाळली .

दिप्याने घरी परत जायची सुरुवात केली. आता पुढचं टार्गेट अर्थातच बापूसाहेब होतं .

पण एकेक गोष्टी असतात जगात . भानगडीच म्हणा हवं तर .

बापूसाहेबांचे वर्चस्व पुन्हा वाढलं होतं . त्यासाठी त्यांनी गुंड टोळ्यांना हाताशी धरलं होतं. जो त्यांना आडवा येईल त्याचा एन्काऊंटर ! त्यासाठी त्यांनी शहरात एक खास एन्काऊंटर स्पेशालिस्ट आणला होता- इन्स्पेक्टर रवी.

दिप्या शहरात परतला . त्याने पोरांना त्या नवीन इन्स्पेक्टरची कुंडली काढायला सांगितली.

शहराच्या उपनगरी भागात एक नवीन मॉल झाला होता. त्यामध्ये एक नवीन दागिन्यांचं दालन झालं होतं - ऑल ज्वेल्स . त्याचं उद्घाटन बापूसाहेबांच्या हस्ते होणार होतं . गर्दी असणार होती ;पण फार नाही.

दिप्याने रिस्क घ्यायची ठरवली होती . आर या पार !

XXX

तो दिवस उजाडला . सकाळी अकराची वेळ होती . दिप्या मात्र अस्वस्थ होता . ते गाडीतून कामगिरीवर निघाले . वाटेत त्यांचं कॉलेज लागलं . पुन्हा त्याला तिची तीव्रतेने आठवण आली. कॉलेजच्या आसपास पोरापोरींची गर्दी होती . त्याने खंड्याला विचारलं,' काय आहे रे आज ? '

तो हसत म्हणाला ,'भाई , आज वॅलेंटाईन डे आहे ! विसरला का तू ? ... टेन्शनमध्ये आहेस का ? '

' नाही रे ! ' दिप्याने त्याला झटकलं आणि 'अस्सं होय ? ' तो कडवटपणे स्वतःशीच म्हणाला . त्याच्या काळजात कळ आली . आजच्या गेमच्या नादात तो दिवसही विसरला होता. त्याने पहिल्यांदा रियाला विचारलं होतं तो हाच तर दिवस होता.

थांबायचा प्रश्न नव्हता . थांबायला वेळ नव्हता.

गाडी मॉलच्या पार्किंगमध्ये घुसली . ते कार तशीच थांबवून आतमध्येच बसून राहिले.

शेजारी एक पोरगा टेम्पोतून काही सामान उतरवत होता . वॅलेंटाईन डेच्या सजावटीचं तें सामान होतं. दिप्या त्याकडे बघत होता. त्यामध्ये एक मोठा बदाम होता. व्ही लिहिलेला .

बापूसाहेबांची गाडी आली आणि त्यांच्या मागे पोलिसांची गाडी . आता सगळंच अवघड होतं.

बापूसाहेब उतरले आणि गेले.

पोलिसांच्या गाडीतून पोलीस खाली उतरले अन इन्स्पेक्टर रवी . पण त्यांनी पटापट आडोसा घेतला , पोझिशन घेतली. त्यांनी दिप्याच्या गाडीवर , विशेषतः काचांवर गोळीबार सुरू केला.

त्यांना टीप होतीच...

दिप्याचा ड्रायव्हर जागेवरच गेला . तो आणि आणखी दोन पोरं खाली उतरली . त्यांनी आडोसा घेतला व फायरिंगला सुरुवात केली . दोन्ही पोरंही गेली . आता दिप्या एकटाच होता .

रवी एका खांबामागे होता . एक क्षण असा आला की रवी दिप्याच्या रेंजमध्ये आला . एक गोळी आणि काम तमाम ! पण दिप्याने त्याचं नेम धरलेलं ग्लॉक पिस्तूल खाली केलं ... त्याने सरळसरळ ... पण रवीने ती संधी वाया घालवली नाही . त्याच्या गोळीने दिप्याच्या हृदयाचा वेध घेतला .

दिप्या खाली पडला . पडताना त्याचा हात शेजारच्या सामानाला लागलं . तेही त्याच्या अंगावर पडलं. आणि व्ही लिहिलेला तो बदाम त्याच्या छातीवर .

रवीने दोन बोटं उंच करून त्याच्या टीमला व्ही करून दाखवला .

दिप्याने ते पाहिलं . त्यानेही त्याच्या बोटांचा अस्पष्टसा व्ही करून दाखवला ; पण तो कोणी पहिला नाही .

रवीचा व्ही फॉर व्हिक्टरी होता .

आणि - दिप्याचा व्ही फॉर वॅलेंटाईन होता .

आज वॅलेंटाईन डे होता आणि रिया ...

और उसके किये इतना तो बनताही था ! ...

दिप्याला कळलं होतं - रवी हा रियाचा नवरा होता ...

त्याच्या छातीवरचा बदाम आता रक्ताने पूर्ण भरला होता .
----------------------------------------------------
समाप्त
-----------------------------------------------
कॉपीराईट - बिपीन सांगळे