अभिप्राय

ऐकते तुझी कविता कोणीही नसतांना
छळते मला ते शब्द एकांत असतांना

घाव घालते तुझे शब्द काळजावर
जेव्हा जेव्हा तुझी कविता वाचतांना

किती लिहिशील माझ्यावर आता
स्वतःवर कधी कधी लिहीतांना

एकांत तुझ्या लेखणीतले सांग मला
खुपते मला मी आनंदाने वागतांना

शब्दा शब्दांचे थांबव खेळ आता
सहन होत नाही तुला वेदना होतांना

असाह्य होत आहे मनातल्या जखमा
अश्या कागदी तुकड्यावर मांडतांना

असे सुवासिक शब्द गुंफले तू ओळीत
जसे माझ्या केसांत मोगरा माळतांना

कशाला करतो फुलासम शब्दांची उधळण
अजूनही टोचतात काटे पायी चालतांना

ठेव सांभाळून तुझे शब्द जरासे
येतील कामा चितेवर माझ्या अश्रू ढाळतांना

सोड हे वेडेपणा लिह तुझा वेगळेपणा
होईल बेरीज कवितांची दिसेल मी वजा होतांना

विनोद नंदू इखणकर
(शब्दप्रेम) नाशिक
७३५०९७०२०१