हरवलेले गवसेल काय? 2

सर्व प्रतिसादीत वाचकांचे आभार! लेखनाला सुरवात केली तेव्हा वाटलं होतं की फार काही मोठा किस्सा नाहीये. तेव्हा एकच किस्सा लिहून खतम करू म्हणून. पण मग लिहायला लागल्यावर कळतंय किती कठीण काम आहे ते. त्यामुळे जमेल तसे छोटे छोटे भाग टाकतोय.

बहिणीकडे जायच्या आदल्या दिवशी संध्याकाळी आई बॅग भरत होती. दोघेच बसने जाणार म्हणून अगदी गरजेपुरते सामान एकच बॅग भरून घेऊन जायचं असं बाबांनी बजावून सांगितल्यामुळे आईचा थोडा गोंधळ उडाला होता. त्यातच कन्येने "मी पण आत्या कडे येणार" असा हट्ट धरला होता.

"अगं तुझी शाळा चुकेल ना? आणी आपण दोन दिवसांनी जाणारच आहोत पप्पांबरोबर" बायको तिला समजावून सांगत होती. पण तिचं काही ऐकण्याचं चिन्हं दिसत नव्हतं.

"ऐकत नसेल तर घेऊन जातो आमच्याबरोबर. चुकली तर चुकूदे शाळा. KG तर आहे" असं आईनं(तिची समजूत काढण्यासाठी) म्हंटल्यावर मग काय? कन्येनं घरभर पळापळी करत आपले पण कपडे गोळा करून त्याचा ढीग आजी कडे आणून दिला.

आईने कार्यक्रमात घालण्यासाठी म्हणून घेऊन जायला आपला गळ्यातला साज आणी पाटल्या कपाटातून काढून बेड वर ठेवल्या होत्या. कन्येची तिच्या अवती भवती लुडबुड चालू होती.

"आजी मी हे घालू?" असं म्हणत तिने साज हातात घेतला.
"अगं आण ते इकडे, आता नाही घालायचं. आपण आत्याकडे गेल्यावर घालू." असं म्हणत आईने तो घेऊन बाजूला ठेवला. तोपर्यंत हिने पाटल्या हातात घेतल्या. वैतागून आईने साज बॅगेत ठेवला आणी पाटल्या हातातच घालू म्हणून घालू लागली. पण त्या सहजासहजी हातात चढत नव्हत्या. थोडं साबणाचं पाणी लावावं म्हणजे लगेच चढतील असा विचार करत होती इतक्यात बाहेरुन बाबांनी हाक मारली.

आता काय करावं असं म्हणत आईने बेडवरची गादी कोपऱ्यातून वर उचलली. आणी हिच्या लक्षात येऊ नये म्हणून कोपरा थोडासा उसवला होता त्यातून पाटल्या गादीच्या आत खुपसल्या. गादी सरळ केली आणी "चल, आजोबा का बोलावतात बघू" असं म्हणत हिच्या हाताला धरून बाहेर घेऊन गेली.

आपलं लक्ष नसताना पुन्हा हिने खोलीत घुसून बॅग किंवा इतर सामान उचकटू नये म्हणून आई तिला घेऊन थोडा वेळ बाहेरच बसली. तोपर्यंत जेवायची वेळ झाली. जेवणं, मुलांना भरवणं, त्यानंतर स्वयंपाक घर आवरणं इत्यादी नित्यक्रमात बायको बरोबर गुंतल्यावर आणि मुलांना झोपवण्याच्या रोजच्या कामात पाटल्यांचा विषय आई विसरूनच गेली.

दुसर्‍या दिवशी सकाळी कन्या झोपेत होती तोवरच गडबडीने दोघे बाहेर पडले. ती उठली असती तर पुन्हा मी पण येणार म्हणून हटून बसली असती. (अर्थात उठल्यावर आजी आजोबा आपल्याला सोडून आत्या कडे गेले हे कळल्यावर कन्येने जो गोंधळ घातला, तो अपेक्षीत असल्यामुळे फार त्रास झाला नाही. बायकोने प्रकरण सांभाळून घेतले.)

बसमध्ये निम्म्या वाटेत असताना आईला पाटल्यांची आठवण आली. पण आता काय करणार? आहेत घरातच सुरक्षित ठिकाणी, तर असू देत. पण मग कार्यक्रमात काय घालू? नाहीतर लेकीकडे पोहोचल्यावर फोन करू, म्हणजे हे मागून येताना घेऊन येतील. असा विचार करून ती स्वस्थ बसली.

लेकीकडे पोहोचल्यावर लेकीबरोबर आणी इतर नातेवाइकांबरोबर इतकी गुंतली की हा विषय पुढे तिच्या डोक्यात राहिलाच नाही. आणी तश्याही तीच्या दृष्टीने पाटल्या सुरक्षित ठिकाणीच होत्या.

क्रमशः