Submitted by अनन्त्_यात्री on 20 October, 2021 - 06:31
धूमकेतूच्या खडूने
आभाळाच्या फळ्यावर
काहीबाही लिहीण्याची
होता ऊर्मी अनावर
चांदण्यांच्या ठिपक्यांची
घेतो मदत जराशी
चित्रलिपी सजविण्या
लिहीतो मी जी आकाशी
रात्र होते जशी दाट
तशा काही अनवट
मिथ्यकथा नक्षत्रांच्या
उजळती नवी वाट
झळाळते तेजोमेघ
गूढ कृष्णविवरांशी
बोलताना, जोडतो मी
नाळ आकाशगंगेशी
भेट विराटाशी थेट
माझ्या नक्षत्रभाषेची
रोमरोमातून तिच्या
रुणझुण ये सूक्ष्माची
लागे उगवतीपाशी
जेव्हा उषेची चाहूल
माझ्या नक्षत्रभाषेची
फिकटते चंद्रभूल
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
छान कविता..!
छान कविता..!
आवडली
आवडली
शेवटचे कडवे सुंदर आहे.
शेवटचे कडवे सुंदर आहे.
भेट विराटाशी थेट
भेट विराटाशी थेट
माझ्या नक्षत्रभाषेची
रोमरोमातून तिच्या
रुणझुण ये सूक्ष्माची
खूप सुंदर...
चांदण्यांच्या ठिणग्यांची ऐवजी चांदण्यांच्या ठिपक्यांची कसे वाटेल...
चांदणं रेशमी मऊमुलायम, रोमॅंटिक त्यात ठिणगी...
प्रतिसाढ देणार्या सर्व
प्रतिसाद देणार्या सर्व कवितारसिकांना धन्यवाद!
दत्तात्रयजी, आपल्या समर्पक सूचनेनुसार बदल केलाय. धन्यवाद
(No subject)
नेसले ग बाई चंद्रकळा ठिपक्याची
आठवलं...
लखलखती नक्षत्रभाषा.....
लखलखती नक्षत्रभाषा.....
सुंदर ...
सुंदर ...
वा ! मस्त आहे.. !! आवडलं !!
वा ! मस्त आहे.. !! आवडलं !!
सुंदर
सुंदर
शशांक, मनीमोहोर, _आदित्य_
शशांक, मनीमोहोर, _आदित्य_,रेव्यु आपल्या प्रतिसादाबद्दल धन्यवाद