राधा-कृष्ण

अन्यत्र पूर्वप्रकाशित
-----------------------------------

खुळीबावळी राधा भोळी तिला कसे कळावे, कपटी श्रीरंगाच्या मनीची कुटील कारस्थाने.
संधीसाधू तो नसता कोणी,अवचित येऊनी मागे, करकमलांचा पाश घालुनी कानी गोड कुजबुजतसे.
.
सांग राधीके एकांती या भलत्या वेळी, आलीस ना तू भेटाया मज भीडभाड सोडोनी
का मग हा खोटा दुरावा,लटके दूर लोटणे,वाटे का मी देऊन टाकीन फुका तुझी वसने
.
कोणीही ना येथे केवळ आपण एकांती, आतातरी विसरशील का खोटी जगरीती
क्षणभर डोळे भरुनी मजला तुला पाहू दे ना, देतो मग मी तुझी वसने हे माझे वचन तुला
.
जो पुरुषोत्तम वसे जनी, मनी, कायी अंतर्यामी, त्या कृष्णाने राधेला का केली ही विनवणी,
काय असे तिजपाशी असे जे श्रीरंगाला हवे, काय असे ते तिने लपविले जे त्याला मोह पडे
.
षटऐश्वर्ये युक्त असे जरी कमलेचा कांत, गुपीत त्याचे सापडेल राधेच्या भक्तीत
ना राधा ना कृष्ण अनन्य नाते हे जाणा, भक्तावाचून जगी ना ऊरे विश्वाचा राणा
_____________
अजुनी नाही फुटली
पूर्वेला लाली,
राधा गोरी चंचल,
यमुना स्नानास्तव आली
.
स्वप्न रात्रीचे आठवुनी
मोहरली काया,
कवेत घेई श्रीरंग
पुरते रंगुनी टाकाया
.
सूर वेणूचे उमटले
तिच्या पुनःपुनः हृदयी,
ऊर धपापत होता
कोमल, मधुर आवेगी
.
असह्य होई राधेला
मग मदनाचा दाह,
जपू लागली मनात
ती श्रीरंगाचे नाव
.
यमुनाजळ काळे तिजला
कृष्णासम भासे,
काळ्यायमुने स्पर्शालागी
मन वेडे आसुसे
.
अंगावरची वस्त्रे सुटली,
अंबाडा सुटला,
कंचुकीचे उरलासुरला
बंधही मग तुटला

पुढचे येत नाही.